Sluiter die zich bij het beeldvlak bevindt in plaats van bij de lens. Gewoonlijk bestaan spleetsluiters uit een dubbel sluitergordijn van doek of metaal waarmee spleten kunnen worden gevormd met een variabele breedte die correspondeert met de belichtingstijd. De gordijnen worden onder spanning gehouden tot het moment van de belichting: het moment waarop de spleet over de film wordt getrokken waardoor er licht op kan vallen.

Vouwcamera's van middelgroot of groot formaat die gewoonlijk dezelfde kenmerken hebben als een statiefcamera, zoals verschuifbare en verdraaibare staanders en een houder voor groothoeklenzen. Dit soort camera's wordt zo genoemd omdat de eerste modellen (circa 1910) bedoeld waren voor persfotografen, die een stevig apparaat nodig hadden met een groot negatief dat in de hand kon worden gehouden. Veel perscamera's zijn voorzien van spleetsluiters en draadframekijkers. Men kon er relatief snel foto's mee maken. Deze kenmerken en de stevige constructie waren een voordeel ten opzichte van statiefcamera's. Perscamera's werden tussen ongeveer 1910 en 1960 gebruikt. Daarna werden 35mm-camera's de norm in de persfotografie.