Historische naam voor rentmeesters van (Britse) landgoederen die onder meer verantwoordelijkheid dragen voor het dagelijks toezicht op de pachters, de administratie van huur-, pacht- en andere overeenkomsten, en het onderhoud van de gebouwen.

Schaakstukken die de zet mogen doen die is voorbehouden aan torens in het schaakspel.

Rechtopstaande stenen platen, effen of versierd, gebruikt als herdenkingsteken.

Spaanse of Moorse kastelen, vestingen of versterkte paleizen.

Fijn generfd, duurzaam hout dat hoofdzakelijk wordt gebruikt voor stelen van bijlen en voor andere onderdelen waarvoor sterk, buigzaam hout nodig is dat tegen een ruwe behandeling kan.

Verbindingsbalk tussen de koorwanden op de scheiding tussen koor en schip of koor en dwarsbeuk. Op de balk zijn portretten van de apostelen aangebracht, gebeeldhouwd of geschilderd. Op de apostelbalk kan ook een triomfkruis (kruisbeeld) met flankerende beelden staan (Maria en Johannes, soms aangevuld met twee vrouwenbeelden die kerk en synagoge verbeelden).

Kruisvormige markering in de kerk (meestal op de muren of op zuilen) van de plek waar de bisschop de kerk met chrisma wijdde. Behoort tot een serie van twaalf wijdingskruisen, die de twaalf apostelen symboliseren, daarom ook wel apostelkruisen werden genoemd.

Zilveren lepels waarop boven aan de steel een beeldje van een apostel is aangebracht. Apostellepels waren bedoeld voor persoonlijk gebruik aan tafel en waren ca. 1490-1675 zeer populair in Engeland; ze werden ook op het Europese vasteland vervaardigd, vooral in Duitsland. Soms werden apostellepels gemaakt in sets van dertien, twaalf met de apostelen en de dertiende voorzien van een beeltenis van Jezus, de zogenaamde meesterlepel. Ook lepels met beeldjes van heiligen zijn wel apostellepels genoemd. In de 16de en 17de eeuw schijnen apostellepels geliefd te zijn geweest als doopgeschenk. In de 20ste eeuw werden pleetzilveren versies gemaakt voor gebruik als koffielepels.

De omsloten ruimten binnen kastelen, vooral toegepast in middeleeuwse vestingwerken. Soms ook gebruikt als verwijzing naar de buitenmuren van zulke ruimten.

Familie van planten die inheems zijn in de tropische gebieden van Afrika en Azië. De planten hebben bladeren met over elkaar liggende bladstelen die een schijnstam vormen die lijkt op een houten stam.

Te gebruiken voor diverse voorwerpen met korte stelen en brede, geronde koppen, meestal hoofdzakelijk van hout en ontworpen voor verschillende balspelen. Gebruik 'rackets (sportuitrusting)' voor grotere voorwerpen met een soortgelijke vorm maar met koppen met een netwerk.

Muren, meestal versterkt, die rond Ierse kastelen en sommige Ierse huizen zijn gebouwd.

De bladstelen van palmbomen die soms worden gebruikt voor het maken van deuren van hutten bij het Bantoevolk.

In complexe kastelen, de ruimten tussen de buitenmuren en de binnenmuren. In tegenstelling tot 'binnenhoven' waarmee de ruimte tussen binnenmuur en de hoofdvesting bescheven wordt.

Wordt gebruikt voor permanente Romeinse militaire kampementen opgezet volgens een rastervormig patroon; ook een aanduiding voor kastelen, forten of versterkte torens.

Gebruik 'kastelen'.

Kleine Franse kastelen.

Wordt gebruikt voor kleine Romeinse, Etruskische of Griekse stèles of stenen pilaren, meestal met inscripties, die bijvoorbeeld gebeurtenissen, grenzen of graven aangeven.

Meestal vrij grote vogelhuisjes voor duiven, doorgaans met kleine interne uitsparingen voor het nestelen en broeden.

Hout van een van de verschillende variëteiten van de soort Fraxinus excelsior. Het hout is witachtig tot lichtbruin van kleur met een roze vlam. Het is een compact, taai en elastisch hout met een rechte nerf en licht grove textuur. Het is matig duurzaam maar gevoelig voor aantasting door insecten. Het hout wordt gebruikt voor ladders, gereedschapsstelen, riemen, stokken, wielen, boten, wapens, meubilair, gym-apparatuur, tennisrackets en hockeysticks.

Verwijst naar de Franse stijl in architectuur en beeldhouwkunst tijdens de regering van koning François I van 1515 tot 1547. Deze stijl is een combinatie van gotiek, renaissance en, volgens sommige auteurs, maniërisme, en wordt in verband gebracht met de kastelen van François I in het Loiredal.

Wordt gebruikt voor allerlei soorten reinigingsmethoden waar geen water aan te pas komt, zoals het verwijderen van oppervlaktevuil door te borstelen, door het gebruik van geschikte gummen op papier, of door het gebruik van watervrije oplosmiddelen voor textiel.

Diverse lange, dunne stelen met betrekkelijk kleine koppen die worden gebruikt om tegen de bal te slaan bij golf.

Romans met een combinatie van mystery, romantiek en horror. Dit genre ontstond in circa 1765 in Engeland, maar werd ook elders in Europa al snel populair, met het hoogtepunt in de jaren negentig van de achttiende eeuw. Het genre beleefde in de daaropvolgende eeuwen regelmatig een wederopbloei. Men noemde dit soort romans ���gotisch' omdat ze zich aanvankelijk vaak gedeeltelijk afspeelden in middeleeuwse ruïnes en gebouwen, zoals kastelen en kloosters.

Wordt gebruikt voor diepe, brede verdedigingssloten rond kastelen of huizen die meestal zijn gevuld met water.

Verwijst naar de stijl van aardewerk dat werd vervaardigd op het Griekse vasteland in de midden-Helladische periode en dat wordt gekenmerkt door grijs gepolijste oppervlakken, hoekige vormen en met een pottenbakkersschijf gemaakte onderdelen zoals ringvormige stelen en geboetseerde randen.

Stijl van het Chinese klerkenschrift die zich kenmerkt door uitbundige penseelstreken en die afwijkt van het Qin-klerkenschrift. Het klerkenschrift van de Westelijke Han-dynastie, dat wordt aangetroffen op bamboestroken, op hout en in zijdemanuscripten, vertoont grote gelijkenis met het Qin-klerkenschrift; tijdens de Oostelijke Han-dynastie ontwikkelde het schrift zich echter tot het zogenoemde bafenschrift met voornoemde uitbundige penseelstreken (visueel gelijkend op de staart van een gans). Typische in bafen geschreven werken waren de inscripties op stèles uit de late Oostelijke Han-periode. Ze werden erkend als kunstwerken vanwege hun uitgebalanceerde vormen en vloeiende halen.

Kalender waarop de herdenkingsdagen van Christus en Maria staan aangeduid, alsook de sterfdagen van de apostelen, de evangelisten, de martelaren en de heiligen.

De daad of het proces van opgaan van de aardse naar de hemelse sfeer. De term verwijst vaak specifiek naar de hemelvaart van Christus, waarvan de apostelen veertig dagen na zijn opstanding getuige waren. Het geloof in de hemelvaart van Christus werd een belangrijk onderdeel van het christendom, dat de eenheid met God de Vader, de overstijging van de beperkingen van tijd en ruimte, en de universele aanwezigheid symboliseert. De term kan ook verwijzen naar de opstijging ten hemel van de profeet Mohammed.

Hout van de boom behorende tot het genus Carya, met wit spinthout en roodachtig bruin kernhout. Het wordt gebruikt voor het maken van stelen voor hamers, bijlen en houwelen, en bij het aromatiseren van gerookt voedsel.

De buitenste of minder belangrijke binnenplaatsen van landhuizen of kastelen.

Champagneglazen met holle stelen waarin de champagne blijft bruisen.

Versterkte hoofdgedeelten van Japanse kastelen die de ���tenshu' bevatten. Letterlijk betekent de term ���hoofdcirkels'. Dit waren de best beschermde delen van de kastelen en in sommige gevallen gebruikten de kasteelheren ze tijdens oorlogen om in te wonen.

De belangrijkste lijn van ommuurd vestingwerk rond forten, kastelen of steden.

Houten voorwerpen, meestal met lange stelen en korte slagkoppen die loodrecht aan één einde zitten, die bij bepaalde sporten, bijvoorbeeld croquet of polo, worden gebruikt om ballen te slaan.

Te gebruiken voor vracht- of oorlogsschepen die werden gebruikt vanaf de Middeleeuwen tot in de 16e eeuw. Meestal voorzien van een gebogen voorsteven, na 1200 een recht achtersteven, een overnaadse bouw en voor- en achterkastelen; de vroegere schepen waren vrij klein maar de 15e- en 16e-eeuwse exemplaren hadden een laadvermogen van over de 500 ton; zijn oorspronkelijk in noord Europa ontworpen maar komen uiteindelijk over de hele wereld voor.

Een methode voor het behandelen van huiden en vellen die in het algemeen voorafgaand aan het vervoer naar een looierij wordt gebruikt in de grotere slachthuizen. Na het afstropen en grondig wassen en borstelen om haar en vlees te verwijderen, worden de huiden of vellen in putten of grote schoepen gehangen in een zeer sterke natriumchloride-oplossing zodat het zout het materiaal kan binnendringen. Te onderscheiden van 'pekelen', een nathuisbewerking na een behandeling met enzymen, waarbij huiden en vellen worden gedrenkt in een oplossing van 12% zout en 1,2% zwavelzuur.

Verwijst naar de periode van de heerschappij van koning Jayavarman VII (1181-1220 n. Chr.) over het Angkor-rijk. Deze periode wordt gemarkeerd door de triomfantelijke verdrijving van de Chams-indringers uit Angkor. Deze periode kende een uitzonderlijke bouwactiviteit, en de stad werd versterkt ter verering van de almacht en het gecentraliseerde gezag van de koning en de instelling van Mahayana-boeddhisme als de staatsreligie. De architectuurstijl uit deze periode is verbonden met kolossale tempel-bergen die zijn gesitueerd in het centrum van de hoofdstad Angkor Thom. Bij tempels die zijn gebouwd in deze periode ging het in toenemende mate puur om de grootte en raakten de subtiele proporties van vroegere tempelstijlen op de achtergrond. In deze periode werden ook voor het eerst 'gezichtstorens' gebouwd in de tempelarchitectuur, grote stèle-superconstructies die in de hoofdrichtingen werden geplaatst en die werden versierd met grote gezichten op elke zijde, die de suprematie symboliseerden van de bodhisattva Lokeshvara en van de koning. Beeldhouwkundige stijlen uit deze periode weerspiegelen religieuze eenheid, grootsheid en uitbundigheid, door middel van nadruk op overdreven symboliek.

Verwijst naar de richting van het christendom die zich kenmerkt door een uniforme, hoogontwikkelde rituele canon en organisatiestructuur met een doctrine die wortelt in de leer van de apostelen van Jezus Christus in de 1ste eeuw, in de theologie van de Alexandrijnse school en in het augustijner gedachtegoed. In deze godsdienstige richting wordt het geloof beschouwd als een aanvaarding van de openbaring; de openbaring heeft de vorm van een doctrine. In juridische zin verwijst de term naar de richting van het christendom die zich onderscheidt als een verenigd, monolithisch sacramenteel systeem onder het bestuur van het pauselijk gezag. Gedurende het grootste deel van de geschiedenis van dit systeem was de paus gevestigd in Rome en daarom wordt 'rooms-katholicisme' vaak gebruikt om dit begrip te onderscheiden van de orthodoxe katholieke kerk.

De bovenste delen van knotsen, vaak afgerond, gesneden of geboetseerd in een bepaalde vorm, of met scherpe punten. Knotskoppen worden aan de stelen van knotsen bevestigd.

Zeer brede 'bottom based' koopvaardijschepen uit de 13e tot 15e eeuw die overnaads waren gebouwd, met ronde voor- en achterstevens en voorzien van voor- en achterkastelen; werden af en toe gebruikt als oorlogsschepen.

Hout van de boom behorende tot het genus Cornus, met kleuren variërend van geel tot rozeachtig bruin. Het wordt gebruikt in de textielindustrie voor schietspoelen en spillen, en soms voor hamerstelen.

Verwijst naar de kunstperiode in Meso-Amerika van circa 600 n. Chr. tot 900 n. Chr. Beeldhouwkundige stijlen uit die periode varieerden al naar gelang de regio. In Tierra Blanca bevatten aardewerk en schalen van keramiek rituele taferelen in hoogreliëf die met een mal waren gemaakt. Figuren uit Nopiloa zijn meestal gemaakt met behulp van een mal, maar bedekt met een crèmekleurig engobe. In de meeste regio’s worden bij aardewerk en kleibeelden staande en zittende vrouwelijke figuren afgebeeld met sierlijke hoofdtooien, kralenkettingen en geknoopte slangenriemen. Het gaat onder andere om schalen met crèmekleurig engobe die gedetailleerd zijn beschilderd met realistische en imaginaire dierenfiguren en gekostumeerde figuren die zijn gerangschikt in paren of trio's. Edelsteenbewerking uit deze periode wordt gekenmerkt door drie vormen die zijn verbonden met een heilig balspel: yuog, palma en hacha. In de architectuur wordt deze stijl gekenmerkt door stèles en altaarconstructies met grote, zoömorfe frontale figuren in hoogreliëf, versierd met compacte kostuumontwerpen. Schilderstijlen uit deze periode beelden mensen af in een stedelijke context te midden van piramides, tronen, trappen en marktplaatsen en hebben rijke, symbolische kleuren. Tempels en gewelven uit deze periode zijn versierd met muurschilderingen waarop expressieve, historische, militaire en rituele afbeeldingen zijn weergegeven.

Te gebruiken voor houten stokken met lange stelen en koppen van maaswerk, meestal 0,90 tot 1,80 m lang en 17 tot 30 cm breed aan de kop, voor het vangen, dragen en gooien van ballen tijdens het lacrosse-spel.

Verwijst naar de periode in Meso-Amerika van circa 1000 tot 300 v. Chr. die wordt gekenmerkt door ontluikende politiek-religieuze structuren en nuclei die zich uitstrekten tot de Zapotec-beschaving in de Vallei van Oaxaca in de Zuidelijke Hooglanden. Beeldhouwkundige stijlen uit die periode omvatten ceremoniële en monumentale steensculpturen zoals grote stenen hoofden, altaren, stèles en andere volledig ronde vormen en bas-reliëfvormen. Het naast elkaar plaatsen van de menselijke figuur en dierlijke kenmerken zoals jaguarmonden en neusgaten komt veelvuldig voor in beeldhouwkunst en schilderkunst. De stijlen van edelsteenbewerking in deze periode omvatten gevarieerde jaden beeldjes en andere, kleine, complexe objecten. Piramide-achtige architectuur toont complexere en gevarieerdere vormen zoals de piramidevormige gecanneleerde kegelstructuur.

Steile wallen, een hoofdkenmerk van bepaalde 11e- en 12e-eeuwse kastelen.

Verwijst naar de periode die samenviel met de heerschappij van de Kim-familie die het koninkrijk van Silla in Korea stichtte, van 57 v. Chr. tot 668 n. Chr. Hoewel de politieke en artistieke ontwikkeling langzamer verliep dan die van naburige gebieden, bevatten beroemde graftombes zoals die van de Gouden Kroon en de Gouden Bel waardevolle objecten zoals gouden kronen, juwelen, metalen vazen en fijn aardewerk. De architectuur uit deze periode is bekend door bewaard gebleven pagodes, lantaarns en stèles en door het oudste bewaard gebleven astronomische observatorium in het Verre Oosten.

Wordt gebruikt voor korte, smalle stelen met een handvat aan de ene kant en een blad met een rond uiteinde aan de andere kant die verticaal worden gebruikt voor het voortbewegen van kleine bootjes.

Een christelijke vernieuwingsbeweging die de nadruk legt op de afdaling van de Heilige Geest op de apostelen tijdens de eerste christelijke pinksterdag. De moderne pinksterbeweging ontstond in 1901 in de Verenigde Staten toen Charles Parham een verband legde tussen de doop en het spreken in tongen. Ook de terugkeer van profetie en gebedsgenezing is een onderdeel van de pinksterbeweging. Pinksterkerken kenmerken zich door de uiteenlopende vormen van participatie en informaliteit in de eredienst en door hun letterlijke uitleg van de Bijbel. De beweging spreekt armen en laagopgeleiden waarschijnlijk deels aan omdat er in het algemeen meer nadruk wordt gelegd op spirituele beleving dan op intellectuele reflectie. Zendingswerk heeft gewoonlijk een hoge prioriteit maar de vorming van een vertegenwoordigend lichaam van pinkstergemeenten stuit op veel weerstand, evenals de oecumenische beweging. Sinds de jaren 60 van de 20ste eeuw is de pinksterbeweging ook opgedoken binnen de rooms-katholieke, de protestantse en de Grieks-orthodoxe kerk.

Verwijst naar de stijl van architectuur die gangbaar was in Zuid-Chiapas in Mexico, Zuid-Guatemala en Honduras, en westelijk El Salvador. De stijl weerspiegelt de klassieke Midden-Amerikaanse grootsheid en de Teotichuacaanse details in keramiek en maakt gebruik van decoratief Midden-Amerikaans groen vulkanisch glas. De stijl onderscheidt zich van de meer gedetailleerde laagland-Maya-stijlen door het ontbreken van stèle-altaren en zuilenrijen, het terughoudende gebruik van bogen op kraagstenen voor ondergrondse tomben, het zeldzame voorkomen van polychroom keramiek, imposante tempelontwerpen met pseudogewelven en structuren die overeenkomen met de cycli van hemellichamen.

Instrumenten die in de stelen van kaarsenstandaards zijn gemaakt met als doel het aanpassen van de kaars in de standaard en het uitstoten van de stomp.

Arabische kastelen of versterkte paleizen.

Te gebruiken voor slaghoutachtige voorwerpen met lange stelen en ovale of ronde koppen met een strakgespannen netwerk, voor het slaan van ballen of shuttles bij diverse sporten; gebruik 'bats (balspelbenodigdheden' voor soortgelijke maar kleinere voorwerpen met massieve koppen, die worden gebruikt bij tafeltennis.

Stevige vezel van de bladstelen van de raffiapalm; wordt gebruikt om te weven, manden te vlechten en voor andere toepassingen.

Sferische houders gebruikt voor het houden van snijbloemen, soms met een deksel met gaatjes of afneembaar gaas van metaaldraad waar de stelen door worden gestoken.

Hout van de boom behorende tot de soort Carya ovata, en andere soorten van de walnotenorde. Het heeft dik, wit spinthout en roodachtig bruin kernhout. Het hout is zeer gewild voor het vervaardigen van stelen voor bijlen en houwelen, en handvatten voor ander gereedschap.

Verwijst naar de cultuur, vooral de beeldhouwkunst, van de stad Sarnath in noordelijk India, gedurende de Gupta-periode. Sarnath is vooral bekend om zijn boeddhafiguren, die wijd verspreid waren en die eeuwenlang voorstellingen van Boeddha hebben beïnvloed in oostelijk India en Zuidoost-Azië. Deze beeldhouwwerken werden ontwikkeld aan het eind van de 5de eeuw, en breken met de plastische vormen die zijn gemaakt door Mathura-beeldhouwers; in plaats hiervan zijn de Boeddhabeelden, die in een transcendente staat worden weergegeven, perfect en harmonisch geproportioneerd, maar niet op een naturalistische manier weergegeven. Ook hangt hun kleding om hun lichamen, maar niet op een realistische manier. De gelijkmatige lichamen en de kleding contrasteren met de rijkelijk versierde aureolen, die lijken op die van contemporaine, staande boeddhafiguren uit Mathura. Sarnath-beeldhouwers maakten ook narratieve beeldhouwwerken van hoge kwaliteit, vooral stèles die gebeurtenissen afbeelden uit het leven van Boeddha.

De sterkste en veiligste delen van kastelen, vaak gebruikt als woningen.

Schaven met een beitel die in een blok is gezet waar een rond gat in zit. Ze worden om een stuk hout naar beneden gedraaid om ronde stokken te maken, zoals bezemstelen en spijlen.

Stelen van gereedschappen, zoals die van bijlen, hakmessen of hamers.

het oppervlak tot stand gekomen door de vezels op het oppervlak van een weefsel rechtop te zetten, vooral door middel van borstelen. Gebruik 'pool' voor het opstaande oppervlak tot stand gekomen door aanvullende ketting of inslag die uitsteekt van de grondlaag van een weefsel.

De sterkste en veiligste gedeelten van Japanse kastelen. Deze torenachtige constructies staan binnen andere gebouwen of apart. Soms bevonden ze zich op een binnenhof dat men ���honmaru' noemde. Ze konden vrijstaan of verbonden zijn met andere constructies van hetzelfde type. Gebruik ���donjon' voor dit soort vestingwerken in West-Europese kastelen.

Wordt gebruikt voor het formele Antieke boekhandschriften die worden gekenmerkt door laterale compressie, hoekigheid en de identieke behandeling van alle verticale stelen.

Verwijst naar een stijl die zijn naam ontleent aan de gelijknamige stad in het zuiden van het tegenwoordige Myanmar, gelegen op de vlakten van Tenasserim; het is een vroege Mon-hoofdstad die tot de 11de eeuw als belangrijkste centrum van de Indiase cultuur werd beschouwd. Opvallende kenmerken van de stijl zijn het Mon-beeldhouwwerk, de brahmaanse stèles van steen en de stenen bas-reliëfs van de godheden Visjnoe, Ananta, Brahma en Shiva, in diverse meditatieve houdingen.

Borduursteek om zowel rechte als kromme lijnen mee te borduren. Wordt gebruikt om contouren aan te geven en om de stelen van bloemen mee te borduren.

Verwijst naar de stijl die is vernoemd naar de hoofdstad van Laos en werd gesticht door koning Setthathirath (1548-1571 n. Chr.). Deze stijl wordt gekenmerkt door culturele invloeden uit Chao Phraya, Mon Dvaravati, Thailand en Angkor. In de beeldhouwkunst in deze stijl zijn de thema's en iconen ontleend aan het boeddhisme. Monumenten zoals stèles bij ziekenhuizen weerspiegelen duidelijk de Angkor-stijl die dominant was tijdens de heerschappij van koning Jayavarman. Verder kwam het Phra Bang-Boeddhabeeld veel voor. In de architectuur laat de stijl zich typeren door opvallende tempelstructuren zoals het koninklijk paleis, Vat Ho Phra Kaeo en That Luang, een stoepa waar een relikwie van Boeddha wordt bewaard.

Versierde pijpen met lange stelen die door de oorspronkelijke bewoners van Noord-Amerika werden gebruikt tijdens ceremoniële gelegenheden, voornamelijk als symbool van vrede of vriendschap.

Verwijst naar de Meso-Amerikaanse periode van circa 900 tot 1200 n. Chr. die vooral werd gekenmerkt door de herinvoering van de rondsculptuur (met grote afgodsbeelden en decoratieve motieven, zoals de zonneschijf met driehoekige stralen) als dominante vorm, en door de afname van het gebruik van ingesneden inscripties. Het aardewerk uit deze periode bestaat voornamelijk uit komforen, wierookvaten met lange stelen, tabakspijpen, Coyotlatelco-aardewerk met gestileerde rode dessins op een crèmekleurige achtergrond en Mazapán-aardewerk met parallelle rechte of golvende rode lijnen. Kenmerkend voor het aardewerk is ook het paarsgrijze glazuur dat bekend staat als Plumbate. De keramische beeldjes uit deze periode werden gemaakt met mallen en werden na het bakken beschilderd. Deze beeldjes stellen vrouwelijke figuren, mannelijke strijders en godheden voor.

Verwijst naar de kunstperiode in Meso-Amerika van ongeveer 250 v. Chr. tot 600 n. Chr. die bij keramiek wordt gekenmerkt door figuren in hoogreliëf ter versiering van cilindrische potten en het gebruik van chapopote (zwart asfalt) voor het beschilderen van de gezichten en lichamen van geelbruine of bruine figuren van klei. Edelsteenbewerking uit deze periode werd gekenmerkt doordat men steeds minder vuistbijlen gebruikte en steeds meer verfijnde beeldjes maakte met ingelegde ogen en tanden. Het gebruik van hardsteen overheerst, terwijl voor grotere beeldsnijwerken vaak gebruik wordt gemaakt van tecali. Tot de decoratieve werken uit deze periode behoren grote oorsieraden en kralenkettingen. In de beeldhouwkunst wordt deze periode gekenmerkt door complexe altaarconstructies, beeldgesneden stèles die een staande heerser afbeelden en die zijn versierd met inscripties en datumaanduidingen volgens de Lange Telling, beeldgesneden dakkammen van stucwerk, beeldgesneden houten lateien en versierde schrijnen op de toppen van piramides. Schilderstijlen uit deze periode worden gekenmerkt door muurschilderingen met rode en zwarte lijnen op wit stucwerk en hiërogliefen die zijn omkaderd door figuren of symbolen van godheden.

Wachtkamers in Engelse kastelen, abdijen, kathedralen en middeleeuwse universiteiten. Geen Nederlands equivalent.

Instrumenten voor het besprenkelen met wijwater, meestal van metaal dat is bevestigd aan een absorberend materiaal. In de westerse kerk bestaat de wijwaterkwast uit een steel met daarop een geperforeerde bol, spons of borstelachtig uiteinde dat het water bevat. Sommige wijwaterkwasten hebben sponzen of interne reservoirs die wijwater afgeven als ermee wordt geschud, terwijl andere regelmatig moeten worden ondergedompeld in 'wijwatervaten (vaten)'. Het werktuig werd oorspronkelijk gemaakt van takken van hysop-, palm- of bukshout, een bosje stro of de staart van een vos (in het oud-Frans heet een vos een 'goupil'). In de 13de eeuw nam de wijwaterkwast zijn moderne westerse vorm aan van een steel met daarop een met haren bedekte rozenvorm. De stelen van het sprenkelgedeelte werden zeer rijk versierd. In de Grieks-orthodoxe kerk is de wijwaterkwast een rechtopstaand vat met een taps deksel, waarin gaten zijn aangebracht voor de besprenkeling. In de Russisch-orthodoxe Kerk is het een kwast die is gemaakt van stof, haar of takjes basilicum. Het werktuig is gebaseerd op oude bronnen, waarbij takken werden gebruikt om tijdens rituelen water, bloed of een andere vloeistof te sprenkelen. Dergelijke werktuigen werden gebruikt in het oude Rome, in het Midden-Oosten, bij oude Noorse rituelen en elders.

Atleten die zijn opgeleid als, of zich bezighouden met worstelen als wedstrijdsport.