Orde van 150 soorten in 2 families, waaronder zwanen, ganzen en eenden. De vogels hebben zwemvliezen en brede snavels met fijne platen of lamellen (behalve de hoenderkoeten) of zijn moerasvogels met grote poten en snavels die op die van kippen lijken.

Orde van ongeveer 290 soorten in 5 families, waaronder die van de fazantachtigen, grootpoothoenders, hokko's, parelhoenders en sjakohoenders. De vogels leven op de grond of in bomen en hebben sterke poten waarmee ze in de grond wroeten, korte ronde vleugels en lange staartveren.

Orde van 141 soorten in 2 families, waaronder die van de koekoeken, renkoekoeken en hoatzins. Sinds 1600 is 1 soort uitgestorven. Het zijn vogels met een lange staart en tenen die naar achteren of zijwaarts gericht zijn. Ze eten zowel vruchten als kleine dieren. De meeste leven in bomen, maar enkele soorten leven op de grond. Sommige soorten zijn broedparasieten.

Orde van ongeveer 400 soorten in 6 families, waaronder die van de glansvogels, baardkoekoeken, Amerikaanse baardvogels, honingspeurders en toekans. De vogels leven in bossen, maken nesten in holen en eten insecten en vruchten. Ze kunnen hun buitenste tenen naar achteren laten wijzen. Sommige soorten zijn gespecialiseerd in klimmen en een aantal soorten zijn broedparasieten.

De klasse van gewervelde dieren die gewoonlijk tweevoetig en warmbloedig zijn, eieren leggen met een harde schaal en een grote dooier, en vaak in bomen leven. Doorgaans hebben ze veren, holle botten, voorste ledematen die geschikt zijn om mee te vliegen (hoewel sommige vogelsoorten hun vermogen om te vliegen zijn kwijtgeraakt), achterste ledematen waarmee ze kunnen lopen en op takken kunnen zitten, een hart met vier kamers, scherpe ogen, een hoornen snavel zonder tanden en een grote gespierde maag. Vogels zijn geëvolueerd uit theropoden, een orde van vleesetende dinosauriërs.

Gestileerde afbeeldingen van vogels of vogelhoofden.

Complexe orde van ongeveer 7500 soorten in 74 families die meer dan de helft van alle bekende vogelsoorten omvat. Binnen deze orde is de variatie wat betreft vorm van de snavel, verenkleed en gewoontes zeer groot.

Verwijst naar het werk van een school van schilders die halverwege de 18de eeuw actief was in Akita in het noorden van Honshu. Satake Shozan (1748-1785) en Odano Naotake (1749-1780) ontwikkelden de stijl, die zich kenmerkt door een mengeling van naturalistische details en westerse illusionistische methoden, waarbij traditionele Japanse pigmenten worden gebruikt op zijde of papier en het oppervlak volledig wordt afgedekt met een laag olie en hars. Voltooide schilderijen waren in het algemeen gebaseerd op tekeningen uit schetsboeken van nauwkeurige observaties van bloemen, bomen en vogels.

Orde van 3 families met ongeveer 425 soorten vogels, die snel kunnen vliegen en vliegend insecten vangen of nectar verzamelen. De primaire slagpennen vormen een relatief groot oppervlak van de vleugels. De vogels hebben relatief zwakke pootjes, die ze voornamelijk gebruiken om op te zitten.

Uitgestorven onderklasse van vogels met tanden in beide kaken en een lange gevederde staart. Ze waren minder goed gespecialiseerd in vliegen dan moderne vogels en hadden een langwerpig en reptielachtig lichaam. Aan de voorste ledematen zaten klauwen met drie nagels. Ze hadden kleine hersenen en ogen. De botten waren niet met lucht gevuld.

Leden van een taxon van reptielen die worden gekenmerkt door twee openingen in de schedel achter elk oog (diapsida). De achterpoten zijn langer dan de voorpoten. Sommige oude soorten liepen op twee poten. Een aantal soorten leven zowel op land als in het water en hebben poten met vliezen. De dieren leggen eieren en hebben tanden in holtes en een enkelvoudige penis. Omvat ook de uitgestorven groep dinosauriërs ��� zoals de pterosauriërs, plesiosauriërs, ichthyosauriërs en thecodontia ���, maar tevens de moderne vogels en krokodilachtigen.

Verwijst naar een architectuurstijl uit de periode van de 16de tot de 19de eeuw in het berggebied in het zuiden van Peru. De stijl wordt gekenmerkt door het gebruik van plaatselijke vulkanisch gesteente (sedimentgesteente of sillar) en de integratie van Creoolse, Mestizo en Precolumbiaanse stijlen en motieven, bijvoorbeeld maïs, cantutabloemen, vogels, vissen en mythologische figuren in barokreliëf. In de beeldhouwkunst verwijst de term naar 17de-eeuwse reliëfstijlen in Mestizo-barok, gekenmerkt door zorgvuldige insnijdingen in het oppervlak, waardoor een wandtapijtachtig effect resulteert.

In de godsdienst der oude Romeinen de voortekenen van de goden die waren geschreven in de natuur en bedoeld om te worden ontcijferd. Auspicia werden gezien als bevestigende of ontkennende antwoorden op een voorgestelde handelwijze. Auspicia kwamen vaak uit de lucht in de vorm van donder, bliksem en verschillende soorten vogels, maar er waren ook andere vormen. Openbare auspicia werden door magistraten of augurs geïnterpreteerd in de heilige ruimte van de templum.

Leden van een subfamilie waartoe 12 levende soorten solitaire moerasvogels behoren, die verwant zijn aan de reiger maar een kortere hals en een dikkere romp hebben. Roerdompen hebben gewoonlijk een camouflagepatroon van gevlekte bruine en vaalgele strepen, en wanneer ze met hun snavel omhoog staan kunnen ze onzichtbaar worden tussen de riet- en grasstengels van hun habitat.

Middelgrote boomsoort die inheems is in Noord-Amerika. De boom kan 12 tot 30 meter hoog worden en heeft heldergroene, iepachtige bladeren met drie opvallende nerven vanuit het begin van de blaadjes. De boom produceert eetbare paarszwarte vruchten ter grootte van een erwt die aantrekkelijk zijn voor vogels. De schors is soms bedekt met wratachtige bobbels. De boom is makkelijk te kweken en wordt vaak geplant langs straten.

Orde van ongeveer 370 soorten in 17 families, waaronder die van de plevieren, jacana's, steltkluten, kluten, grielen, jagers en alken. Er zijn drie basisvormen: waadvogels die gewoonlijk kleine dieren eten die zich in de modder of het water bevinden, watervogels met zwemvliezen en een dicht verenkleed die in het water duiken om vissen te vangen, vissen van andere vogels afpikken of aas eten, en zeevogels met een dicht verenkleed en zwemvliezen die onder water vissen of ongewervelde dieren vangen en hun vleugels gebruiken om zich voort te bewegen.

Zwaar versierde boekbanden, gewoonlijk met een omslag van rood marokijnleer, voorzien van fijn afgewerkte gouden randen, vlakken met doorsnijdende of gestippelde lijnen en exotische motieven met dieren, planten en menselijke en mythische figuren in rococostijl. Ook motieven die zijn geïnspireerd door Chinees en uit China geëxporteerd porselein, zoals draken, bloemen en vogels, komen veel voor.

Stam van gewone gewervelde dieren als vissen, amfibieën, reptielen, vogels, zoogdieren en manteldiertjes en lancetvisjes. Bijna alle chordadieren zijn actieve dieren met bilateraal symmetrische lichamen die in de lengte zijn onderverdeeld in een hoofd, romp en staart. Het belangrijkste morfologische kenmerk van chordadieren zijn de chorda dorsalis (bij embryo's), de wervelkolom en de inwendige holtes.

Orde van 120 soorten in 6 families, waaronder schoenbekooievaars, condors, ibissen en roerdompen. Het zijn langpotige waadvogels met lange snavels en poten zonder zwemvliezen.

Middelgrote eik die 20 meter hoog kan worden en voornamelijk inheems is in het Midden-Westen en het zuiden van de Verenigde Staten. Gewoonlijk groeit deze boom op hoger gelegen gebieden met een goede afwatering, maar soms ook op lagere stukken land langs rivieren. De bladeren hebben dezelfde vorm als laurierbladeren. De vrucht is een eikel die een belangrijke voedselbron is voor eekhoorns en vogels. Van het hout maakt men dakspanen.

Taxon van reptielen die ongeveer 300 miljoen jaar geleden, in het Laat-Carboon, in hun schedel twee paren openingen achter de oogkassen ontwikkelden. Tot de diapsida behoren de dinosauriërs, krokodilachtigen, hagedissen, slangen, schildpadden en vogels. Sommige levende diapsida zijn één opening kwijtgeraakt (hagedissen) of beide openingen (slangen), of hebben een schedel die in hoge mate is veranderd (moderne vogels), maar vanwege hun afstamming worden ze toch als diapsida geclassificeerd. Er zijn ten minste 14.600 levende soorten diapsida.

Constructies die door andere dieren dan mensen worden gemaakt, meestal door verschillende zoogdieren, vogels, insecten en spinachtigen, soms door vissen, reptielen, amfibieën, schaaldieren, weekdieren, wormen, marine filter feeders, en anderen. Bouwmaterialen bestaan uit verzameld of zelf uitgescheiden materiaal. Dieren maken deze constructies voornamelijk als beschermde habitats voor thermo-regulering en bescherming tegen roofdieren, te vangen prooi, en voor weergave tussen leden van dezelfde soort.

Stijl voor vaasbeschilderingen die is geïnspireerd op oriëntaliserende motieven, met name populair in Korinthe en het oosten van Griekenland. Als decor fungeren met name dieren, zowel bestaande (katachtigen, vogels, stieren, zwijnen, geiten, herten, honden en hazen) als fabeldieren (sirenen, sfinxen en griffioenen).

De kleine, pluizige veren die dicht tegen het lichaam van een volwassen vogel aangroeien, duidelijk ontwikkeld zijn en een fijne textuur hebben. Ze komen voor bij eenden, ganzen en andere watervogels.

Orde van 1 familie met meer dan 300 soorten snel vliegende vogels met puntige vleugels en zwakke snavels die zaden en vruchten eten.

In talrijke soorten onderscheiden familie van de eendachtige vogels

Enkelschots jachtgeweren, meestal op een punter of een speciaal ontworpen boot gemonteerd en worden gebruikt om watervogels in het water af te schieten.

Leden van een genus waartoe ongeveer 10 levende soorten reigers, langpotige waterloopvogels, behoren. De meeste zilverreigers hebben een wit vederdek en ontwikkelen lange sierpluimen voor het broedseizoen. Met de term 'zilverreiger' wordt soms verwezen naar vogels met een soortgelijk uiterlijk die tot andere genera behoren.

Bijna ronde voortplantingscellen die worden voortgebracht door de vrouwtjes van bepaalde dieren, zoals vogels en de meeste reptielen; ze bestaan uit een ovum en het omhulsel van kiemwit, gelei, vliezen of eierschaal.

Houten beeldhouwwerken, gemaakt en gebruikt door de Baga-Bulunits in de centrale kuststreek van Guinee. Ze hebben de vorm van een lange kop met een snavel op een lange, dikke hals die op een bol voetstuk staat; de hoofden kunnen gesneden zijn in de vorm van mensenhoofden of de koppen van vogels, krokodillen, gehoornde dieren of nimbafiguren. Ze worden voornamelijk als schrijnfiguren gebruikt en stellen zowel de oppergod als de beschermer van het voorgeslacht voor; ze worden ook gebruikt als hoofdtooi bij dansen en als waarzeggerijvoorwerp bij verschillende rituelen, zoals mannelijke en vrouwelijke initiatieceremonies, oogst- en genezingsrituelen, rechtszaken en begrafenissen.

Orde van 5 families met 309 soorten, waaronder de havik, valk, adelaar, secretarisvogel en condor. Gewoonlijk hebben de vogels uit deze orde een zeer scherpe haaksnavel met een washuid (vlies op de snavel) waarin de neusgaten zitten, lange en tamelijk brede vleugels die geschikt zijn voor thermiekvliegen, sterke poten met grijpklauwen en een opponeerbare achterklauw. De meeste soorten zijn carnivoren. Ze jagen op zicht, overdag of in de schemering, en leven uitzonderlijk lang, maar reproduceren zich langzaam. De eerste soorten ontstonden in het Midden-Eoceen.

Familie bestaande uit ongeveer drie geslachten en vijf levende soorten grote rozekleurige waadvogels met lange nek, lange poten, grote vleugels met dikke omlaag gerichte snavels. De vogels werden voorheen op basis van bepaalde lichaamskenmerken geclassificeerd bij de langpotige Ciconiiformes, maar worden nu meestal tot een aparte familie gerekend.

Verwijst naar een aardewerkstijl die bloeide in Fostat (het oude Cairo) gedurende de Fatimidische periode. Fragmenten uit de vroegere Tulunidische periode laten zien dat de techniek van lustrewerk in deze periode werd geïntroduceerd in de ateliers van Fostat, in nauwe samenhang met het Samarra-aardewerk. Nuances in het lustre zijn te herkennen in het aardewerk dat tijdens de Fatimidische periode werd vervaardigd, hoewel ieder stuk van slechts één laag lustre is voorzien. Ook de decoratieve motieven worden rijker en gevarieerder en bevatten elementen uit diverse culturen, een bewijs dat Fatimidisch Egypte openstond voor invloeden uit het gehele Middellandse Zee-gebied en zelfs daarbuiten. Afbeeldingen van dieren in rollen, vissen, vogels en wensinscripties in decoratief Kufic zijn populair; ook fantasiewezens en menselijke figuren zijn in trek, evenals meer schematische motieven zoals hartpalmetten. Sommige afgebeelde dieren zijn geïnterpreteerd als symbolen van de maan of de zon of als astrologische symbolen. In Egypte werd uitsluitend vaatwerk vervaardigd, geen tegels. De productie van Fostat-lustrewerk lijkt te zijn opgehouden tijdens de periode van de mammeluks, toen de pottenbakkers een voorkeur voor reliëfdecoraties gingen ontwikkelen.

Verwijst naar de periode en stijl van de Franken, een Germaanse stam die in ieder geval vanaf de 3de eeuw n. Chr. langs de oostelijke oever van de benedenloop van de Rijn leefde. De stijl wordt in het bijzonder geassocieerd met de expansie van de Franken in westelijke richting aan de overkant van de Rijn, in Gallië, door geleidelijke kolonisatie en verovering, met name onder leiding van de Merovingische koning Clovis. Deze expansie begon in de 5de eeuw en heeft eeuwen geduurd.De vroegste Frankische kunst zette de bestaande vroeg-christelijke tradities van de streek voort, behalve op het gebied van metaalwerk, waar de Franken een sterke eigen traditie hadden. In de loop van de tijd werd de Frankische traditie vooral sterk in de architectuur, de beeldhouwkunst en de verluchting van manuscripten. Kenmerkend zijn vaak de kleurrijke, vlakke, drukke composities met sierlijke lijnpatronen en een overvloed aan vissen, vogels en andere dieren.

Beschilderde houten vogels die gebruikt worden bij het spelen van de ‘staande wip’, een discipline van het handboogschieten. De mikvogel wordt bovenaan een hoge paal geplaatst en wordt vervolgens verticaal beschoten. Het wipschieten werd een populaire Vlaamse volkssport vanaf de 15de eeuw.

Genus met vier levende soorten vogels uit de familie der fazantachtigen. Alle vier de soorten komen oorspronkelijk uit Azië.

Lichte jachtgeweren die werden ontworpen voor het jagen op klein wild, vooral vogels, en die worden gebruikt sinds halverwege de 16e eeuw.

Pennen die zijn gemaakt van de schachten van slag- of staartpennen van diverse vogels.

Verwijst naar een regionale school van Pahari-miniatuurschilderkunst die wordt geassocieerd met Garhwal, in het uiterste zuidoosten van het heuvelgebied van Punjab; de Garhwal-school kende een bloeitijd vanaf de tweede helft van de 18de eeuw tot aan het einde van de 19de eeuw, met name in Srinagar, de hoofdstad van dit gebied. De school was weliswaar niet productief maar heeft wel een belangrijke bijdrage geleverd aan de Pahari-schilderkunst. Kenmerkende elementen zijn een krachtige en zorgvuldige lijnvoering, heldere kleuren, expressieve figuren, krachtige composities en weelderige, sfeervolle landschappen. De invloed van de Guler-schilderkunst staat nog volop ter discussie, aangezien er diverse stilistische overeenkomsten bestaan tussen de twee scholen. Vermoedelijk hebben zich schilders uit Guler in Garhwal gevestigd, terwijl kunstenaars uit Garhwal op hun beurt mogelijk in de leer zijn geweest bij andere kunstcentra. Niettemin heeft Garhwal zijn eigen identiteit weten te behouden. De figuren in de Garhwal-schilderijen dragen steevast het halvemaanvormige shiva-teken op het voorhoofd, terwijl dit element doorgaans ontbreekt in andere Pahara-schilderijen. Andere onderscheidende kenmerken zijn tijgers, luipaarden en vogels die in paren worden afgebeeld, lotusvijvers en bloemen met puntige bloemblaadjes. De productie van de schilderschool liep geleidelijk terug in de 19de eeuw, toen Garhwal te lijden had onder invallen door vreemde mogendheden en onder aardbevingen.

Algemene term die verwijst naar leden van 22 soorten grote, aasetende vogels die voornamelijk leven in de tropische en subtropische streken van de Nieuwe en de Oude Wereld. Hoewel de soorten uiterlijke gelijkenis vertonen, zijn ze slechts verre verwanten en zijn de overeenkomsten tussen de gieren van de Oude en die van de Nieuwe Wereld (condors) het gevolg van convergerende evolutie.

Leden van een kleine papegaaiensoort die tot de stam van de breedvleugelige papegaaien behoort. Ze zijn groen en geel van kleur en leven als monogame groepsdieren in grote kolonies. Ze komen van nature verspreid over heel Australazië voor, maar zijn op de hele wereld geïntroduceerd in verscheidene andere halfdroge en halfvochtige habitats en al sinds de negentiende eeuw populair als kooivogels die in veel verschillende kleurenvarianten zijn gefokt.

Een substantie die wordt gevonden op bepaalde eilanden en kustgebieden die vaak worden bezocht door zeevogels; bestaat voornamelijk uit hun deels ontbonden excrement. Het is rijk aan fosfaten en stikstofhoudende stoffen en wordt veelvuldig gebruikt als meststof. Wordt ook gebruikt voor excrement van vleermuizen.

Diverse soorten en typen boten die worden gebruikt bij het jagen op watervogels.

Soort arabesk gebruikt in Ottomaans aardewerk in de Iznik-stijl, daterend uit het midden van de 15de eeuw. Hatayi maakt gebruik van een complex patroon van loof, zoals lotuspalmetten, gebogen wijnstokken en veervormige bladeren, en vaak ook vogels, wolkenbanden, draken en monsters. Lijkt op de motieven in de Chinese decoratieve stijlen waarin het ontstond; 'hatayi' is Turks voor 'Chinees' of 'op Cathayaanse wijze'.

Familie van 236 soorten roofvogels in 64 genera, waaronder haviken, adelaars, buizerds, kiekendieven, accipiters, wouwen, condors en sperwers.

Volwassen vrouwtjesvogels.

Religieuze maskerades van het Afrikaanse Igbovolk, uitgevoerd in de noordelijk-centrale Igboregio bij heel speciale gelegenheden zoals yamfeesten en belangrijke gebeurtenissen rond het koningschap. Daarbij worden monumentale maskerkostuums gebruikt in de vorm van een enorme cilinder of kegel versierd met een ingewikkeld tableau van miniatuurfiguren van mensen, dieren, vogels en geesten die zijn gemaakt van felgekleurde stoffen gevuld met gras.

Japanse werken met afbeeldingen van vogels, bloemen en de natuur in het algemeen.

Verwijst naar de stijl van famille-verteporselein die tot ontwikkeling kwam tijdens de heerschappij van keizer K'ang-hsi (1662-1722). De stijl wordt gekenmerkt door verfijnd porselein, met als opvallendste voorbeeld een serie borden die bijzonder wit, dun en doorzichtig zijn. Gebruikelijke afbeeldingen zijn mooie vrouwen en vogels op takken. De afgevlakte rand is versierd met een roodgekleurd ruitjespatroon met cartouches met inscriptie.

Familie van ongeveer 65 middelgrote zangvogels. De vogels zijn inheems in Noord- en Zuid-Amerika. Alle soorten zijn standvogels en hebben een opstaande kuif. De mannetjes hebben gewoonlijk helderrode veren en produceren een helder, fluitend geluid. De rode kardinaal (Cardinalis cardinalis) is de enige rode vogel in Noord-Amerika met een kuif. Het is de officiële staatsvogel van zeven staten in het oosten van de VS.

Hoge staande lessenaar die werd gebruikt voor monumentale boekwerken. Vaak in de vorm van een vogel met een boekensteun op de rug. De vogels die het meest uitgebeeld worden zijn de adelaar, de pelikaan en de zwaan. In Nederland worden de termen arend-lezenaar en lutrijn ook wel gebruikt voor de oude exemplaren.

Familie van ongeveer 100 soorten kraaien, raven, gaaien, eksters, notenkrakers, roeken en kauwen. Ze behoren tot de intelligentste vogels.

Orde van ongeveer 210 soorten in 11 families, waaronder die van de rallen, koeten en waterhoentjes. Het zijn morfologisch diverse waad- en grondvogels, van de kleine vechtkwartel tot grote, langpotige kraanvogels, rallen die in moerassen leven, zwemmende koeten en fuutkoeten, en loopvogels als de grote en kleine trap.

Grassoort die inheems is in Europa, maar tegenwoordig ook daarbuiten voorkomt en vaak een invasief onkruid is geworden. De plant verspreidt zich via de lange witte wortelstokken. De bladeren worden gegeten door grazende zoogdieren en rupsen. De zaadjes worden gegeten door vinken, gorsen en andere graslandvogels. Al sinds de klassieke oudheid gebruikt men de plant in de kruidengeneeskunde. Het volksgeloof wil dat zieke honden de wortels opgraven en opeten. De plant heeft antiseptische eigenschappen. Middeleeuwse kruidendokters gebruikten de plant voor de behandeling van patiënten die vocht vasthielden of met aandoeningen van het urinekanaal. Men gebruikte de gedroogde wortelstokken van de plant soms als wierook.

Leden van een familie van 305 soorten zangvogels in 20 genera, waaronder lijsters, sialia's en roodborstjes.

Verwijst naar de periode en stijl die wordt toegeschreven aan de Lombardijers, een nomadisch Germaans volk dat deel uitmaakte van de Suebi-groep en dat tijdens de 1ste eeuw na Chr. in het noordwesten van Duitsland woonde en in de 4de eeuw n.Chr. naar het zuiden begon te migreren. De term verwijst in het bijzonder naar de Lombardijse verovering van een groot deel van het Italiaanse schiereiland, die duurde van 568 tot, in sommige streken, de 11de eeuw.De stijl is eerst zichtbaar in draagbare objecten, voornamelijk persoonlijke ornamenten en wapens, en later voornamelijk in de beeldhouwkunst. De stijl kenmerkt zich door het gebruik van een vlakke, decoratieve verspreiding van symmetrisch geplaatste vogels, dieren, dooreengevlochten motieven, geometrische patronen en levendige, eenvoudige figuren die blijk geven van Byzantijnse invloeden.

In de Ethiopische cultuur, perkamenten rollen waarop diverse als talisman bedoelde afbeeldingen en teksten, veelal gebeden, worden geïnscribeerd, meestal door geestelijken tijdens complexe rituelen. De rollen zijn bedoeld voor gebruik bij genezingsceremonieën. Door zich op de rol te concentreren komen zieken in een genezingstrance die hen van hun ziekte moet verlossen; soms dragen ze de rollen ook een tijdje. De afbeeldingen op de rollen kunnen religieuze symbolen van joodse, christelijke of islamitische oorsprong zijn, of betrekking hebben op het verhaal van koning Salomon, maar afbeeldingen van leeuwen, vogels of abstracte talismanpatronen worden ook aangetroffen; het vaakst afgebeeld echter worden grote, kleurig uitgevoerde ogen.

Verwijst naar een van de drie hoofdfasen van de Gansu-cultuur, die dateert uit circa 3300 tot circa 2100 v. Chr. De Majiayao-cultuur omvatte het westen van de provincie Gansu en het oosten van de provincie Qinghai; de naam is ontleend aan een vindplaats in het gewest Lintao in Gansu die van 1921 tot 1923 is uitgegraven door de Zweedse archeoloog Johan Gunnar Andersson. Typerend voor aardewerk uit de Majiayao-fase zijn potten en kommen van fijne kleibrij met zwart decor geschilderd in zijdeglans op een gele of rode ondergrond. Kenmerkend voor dit aardewerk zijn de brede, kromlijnige vormen met telkens een centraal geplaatste stip of afgewisseld met golvende lijnen of kruisarceringen. Deze vormen worden met name aangetroffen op potten en urnen. Ook werden vormen toegepast als dikke zigzaglijnen en motieven zoals kikkers, vogels en dansende menselijke figuren. Daarnaast zijn er ornamenten van been, stenen en benen gereedschappen, en speelgoed zoals aardewerken rammelaars opgegraven. Het schaarse bronswerk uit deze periode was niet van economisch belang.

Verwijst naar de stijl in de kunst die bloeide in de tweede helft van de 10de eeuw in Scandinavië en in Scandinavische nederzettingen elders in Europa. De stijl is genoemd naar een ingelegde bijlkop die in Mammen, Denemarken, werd gevonden. De stijl kenmerkt zich door het gebruik van specifieke motieven gebaseerd op West-Europese prototypen, maar aangepast aan de Scandinavische smaak. Binnen de stijl wordt het vroegere Scandinavische slangenmotief nog steeds gebruikt, en worden min of meer naturalistische dieren geïntroduceerd, waaronder leeuwen en vogels, krulmotieven van planten, golvende omtreklijnen en composities die meestal bestaan uit asymmetrische krullen en één of twee grote motieven die een paneel vullen met abrupte knikken en draaiingen.

Genus van twee levende vogelsoorten die in Noord-Amerika voorkomen. Het zijn grote vogels met opvallende vlezige lellen boven op en onder aan de snavel. In het wild geven ze de voorkeur aan bosrijke gebieden met water in de buurt. Ze eten zaden, insecten en soms een kikker of hagedis. Wanneer de vogels schrikken, kunnen ze hard wegrennen om zich in veiligheid te brengen, maar goed vliegen kunnen ze alleen over korte afstanden. Kalkoenen werden voor het eerst gedomesticeerd in precolumbiaans Mexico en daar gehouden vanwege hun veren en vlees. Men heeft ze geïntroduceerd in Europa en tegenwoordig wordt het dier in vele landen gewaardeerd vanwege zijn vlees.

Verwijst naar de periode en stijl die werd ingeluid door de verovering van Gallië in 486 door Clovis van de Merovingische dynastie. De stijl kenmerkt zich in de architectuur door het gebruik, hoewel spaarzaam en in vereenvoudigde vorm, van de vroegere laat-antieke en vroegchristelijke stijlen, waarbij de nadruk vaak lag op decoratieve effecten en geometrische patronen. De stijl van manuscriptillustraties is verwant aan de Lombardische kunst en wellicht aan Koptisch textielwerk, en kenmerkt zich door kleine, ornamentele beeldjes, dieren, vogels, vissen en abstracte vormen, die doen denken aan het Germaanse ijzerwerk.

Verwijst naar een cultuur en een stijl die een vertakking vormde van de klassieke Mogollon-cultuur en die voorkwam tussen de Mimbres River in het Gila-gebergte in wat nu het zuidwesten van New Mexico is, en op nabijgelegen plaatsen rond de Mimbres River en de Rio Grande. De cultuur bloeide van circa 1000 tot circa 1150. Er werd gejaagd, irrigatie gebruikt voor de landbouw en gewoond in compacte pueblo-achtige dorpjes met gebouwen van steenklei en metselwerk. De cultuur is uiteindelijk waarschijnlijk opgegaan in de Pueblovolkeren uit het noorden of is naar Mexico gemigreerd. De cultuur staat bekend om specifiek aardewerk, dat werd versierd met fantasievolle zwart-wit afbeeldingen van insecten, dieren, vogels en geometrische lijnen.

Orde met één familie en achttien soorten grote vruchtenetende vogels met glanzende paarse, groene en karmozijnrode veren en een opvallende kuif.

Orde van 121 soorten in 5 families, waaronder die van de uilnachtzwaluwen, reuzennachtzwaluwen en vetvogels. Het zijn nachtvogels met een schutkleur, zwakke poten, zachte veren en zeer grote bekken. De meeste soorten eten insecten die ze vangen terwijl ze vliegen.

Verwijst naar het werk van een school van schilders die actief was in Nagasaki vanaf de 17de tot en met de 19de eeuw. Nagasaki was de enige haven die toegankelijk was voor buitenlanders tijdens de Edo-periode (1600-1868). Het gevolg was dat kunstenaars uit Nagasaki buitenlandse onderwerpen schilderden, zoals Nederlandse en Chinese bewoners van de stad, waarbij ze vaak Europese en Chinese stilistische innovaties overnamen. De stijl komt duidelijk naar voren in de vier hoofdtypen: houtsneden, officiële portretten geschilderd door overheidskunstenaars, Chinees-geïnspireerde schilderijen van vogels en bloemen, en individualistisch werk waarvoor vaak Westerse technieken voor schakering en perspectief werden gebruikt.

Verwijst naar kunst die is gemaakt door niet-professionele kunstenaars of ambachtslieden die geen formeel onderricht hebben gevolgd en vaak autodidact zijn. Vooral gekenmerkt door een beperkt inzicht in de anatomie en een gebrek aan beheersing van perspectief en andere kenmerken van opgeleide kunstenaars. Deze kunst omvat schilder-, beeldhouw- en borduurwerk, maar ook quilts, speelgoed, boegbeelden van schepen, lokvogels, geschilderde doelen en andere objecten, en verwijst vaak naar dergelijke objecten gemaakt in de 19e en 20ste eeuw in Europa en Noord-Amerika. Over het algemeen te onderscheiden van ‘marginale kunst’, die de meer extravagante, psychotische tekeningen en andere kunstuitingen omvat die zijn gemaakt of verzameld volgens een filosofie waarbij veeleer het vermijden van een traditionele training, in plaats van het ontbreken daarvan, centraal staat. Ook te onderscheiden van ‘volkskunst’, die wordt gemaakt volgens bepaalde culturele tradities.

Musea met collecties die verband houden met de eigenschappen van natuurlijke objecten, planten of dieren, zoals bewaard gebleven specimens van vogels, zoogdieren, insecten, planten, stenen, mineralen en fossielen. Deze musea hebben hun oorsprong in de rariteitenkabinetten die tijdens de Renaissance en de verlichting door vooraanstaande personen in Europa werden opgericht.

Gebouwen met musea met collecties met als onderwerp de eigenschappen van natuurvoorwerpen, planten, dieren; bijvoorbeeld opgezette vogels en zoogdieren, geprepareerde insecten en planten, stenen, mineralen en fossielen.

Onderklasse van vogels met een goed ontwikkeld borstbeen, een relatief korte staart en voorste ledematen die in vleugels zijn veranderd. De tanden zijn vervangen door hoornen rhamphotheca.

Verwijst naar een afwijkende stijl van Griekse vaasschilderkunst die ontstond in de 12de eeuw v. Chr. De stijl ontwikkelde zich vermoedelijk in de Dodecanese en was geïnspireerd op de octopusdessins van de Minoïsche vazen met zeetaferelen. Het werd gevonden op Rhodos, Kos, de Cycladen en in het oosten van Attica. De stijl kenmerkt zich door de donkere dessins op een lichte ondergrond, die meestal een grote, gestileerde octopus verbeelden met tussen de tentakels kleine geschilderde vogels en vissen.

Uitgestorven orde van obligate twee- of viervoetige, gebekte plantenetende dinosauriërs met een kenmerkende bekkenstructuur die lijkt op die van vogels, een bekachtige structuur in de voorzijde van de mond en maalkiezen achterin, een vierarmig bekken en tenen die vaak een hoefachtige structuur hebben. Vaak hebben ze een zwaar pantser of zijn ze gehoornd. Ze leefden in de periode van het late Trias tot het late Krijt en worden onderverdeeld in vijf hoofdgroepen: Eornithopoda, Pachycephalosauria, Stegosauria, Ankylosauria en Ceratopidae.

Tak van de zoölogie die zich bezighoudt met vogels.

Zoölogen die zijn geschoold in of werken op het gebied van de ornithologie, de wetenschappelijke studie van vogels.

Panaramittee is een rotskunststijl die overal op het Australische continent wordt aangetroffen, maar de stijl wordt met name beoefend in New South Wales. Deze stijl bestaat doorgaans uit zowel figuratieve als non-figuratieve rotsgravures, met sporen van dieren en vogels en kleine gaatjesmotieven zoals cirkels, halve cirkels en straalsgewijs uitlopende lijnen, die soms door een ring worden omsloten.

Leden van een familie van kleine, in groepen levende mussen en wevervogels.

Orde van 66 soorten in 6 families, waaronder aalscholvers, rotspelikanen, jan-van-genten, keerkringvogels en fregatvogels. Het zijn watervogels met vliezen tussen alle vier de tenen en een kromme of rechte snavel met een scherpe punt.

Onderfamilie van vele genera en in totaal ongeveer 180 vogelsoorten. De vogels hebben gewoonlijk vleugels met opvallende en contrasterende kleuren en verschillende tekeningen. Ze zoeken naar insecten in boomschorsen en hakken nestholtes uit in dood hout.

Orde van één familie met zeventien soorten die voorkomen in de oceanen van het zuidelijk halfrond. De vogels hebben flipperachtige vleugels, waarmee ze zich onder water voortbewegen en korte, sterke poten met vliezen. Ze staan rechtop en hebben een dicht verenkleed met korte veren die ze in de ruitijd verliezen.

Grote plataan die inheems is in Californië en Neder-Californië. De stam loopt gewoonlijk uit in twee of meer grote stammen met een groot aantal takken. De mooie schors is wit, beige, grijs en lichtroze. De schors wordt donkerder als hij ouder wordt en schilfert dan af van de stam. De boom gebruikt men voor landschapsarchitectuur en om er timmerhout van te maken. Vogels eten de vruchten en zoogdieren de twijgen en de schors.

De handwortelgewrichten die bij mensen en andere dieren de arm met de hand verbinden, of bij vogels de poot met de voet.

Grote houten beeldhouwwerken van staande vogels met een lange gebogen snavel, ronde kop, uitstekende buik en rechte vleugels met scherpe hoeken, gewoonlijk op een hol voetstuk. Ze worden voornamelijk gemaakt voor gebruik tijdens rituelen in Centraal-Senufo, waaronder mannelijke initiatieriten bij de Poro en begrafenisceremonies voor hoogwaardigheidsbekleders.

Orde van 2 families en 368 soorten. Sinds 1600 zijn er 10 soorten uitgestorven. De vogels hebben vaak heldere kleuren, kunnen goed vliegen, eten zaden, vruchten of nectar en hebben sterke kromme snavels. De buitenste teen van de poten wijzen naar achteren.

Orde van één familie met zestien soorten gedrongen, duifachtige grondvogels die voorkomen in de woestijnen van Afrika en Azië. Ze hebben korte poten kunnen snel vliegen, en ze eten zaden en insecten.

Familie van uitgestorven loopvogels, waaronder de dodo, die leefden op de Mascareneneilanden Mauritius en Rodrigues maar uitstierven als gevolg van de menselijke jacht en predatie door ingevoerde uitheemse zoogdieren na de kolonisatie door de mens in de 17e eeuw.

Beschrijft de diverse soorten kunstwerken die zijn vervaardigd door de bewoners van de Salomonseilanden. Op de oostelijke Salomonseilanden werden hoofdzakelijk beeldgesneden houten artefacten en persoonlijke ornamenten vervaardigd. De bewoners van de Salomonseilanden zijn bekend om hun opvallend gedecoreerde kano's. De bewoners van de oostelijke Salomonseilanden decoreerden hun kano's met afbeeldingen van vogels, vissen en andere wezens, terwijl de bewoners van de westelijke Salomonseilanden ornamentatie toepasten in de vorm van beeldgesneden kano's, geometrische stukken van schelpen en zwarte verf.

Deze boomsoort groeit op de zandgronden in het oosten van Noord-Amerika, in het gebied dat zich uitstrekt van Maine, Ontario en Iowa in het noorden tot Texas en Florida in het zuiden. Gewoonlijk zijn het kleine bomen of struiken, maar soms worden ze wel 20 meter hoog. Deze soort heeft een gerimpelde schors, heldergroene twijgen en kleine trosjes gele bloemen. De vrucht is een donkerblauwe bes. De boom gebruikt men om timmerhout te maken. Uit de schors van de wortel wint men etherische olie die men gebruikt voor parfums, limonade en thee. De bladeren en twijgen worden gegeten door witstaartherten, bosmarmotten, moeraskonijnen en Amerikaanse zwarte beren. De vruchten worden door veel vogels gegeten.

Verwijst naar een groep schilders die hoofdzakelijk in Shanghai werkzaam was, vanaf het midden van de 19de eeuw tot aan het begin van de 20ste eeuw. Hoewel het hier geen school in de westerse betekenis betreft, hebben de hiermee geassocieerde schilders wel als gemeenschappelijke kenmerk dat ze dezelfde thematiek, stijlen en technieken gebruikten, en in opdracht van kooplieden uit Shanghai werkten. Na de vernietigende opstand van Taiping (1850-1864) vestigden vier beroepsschilders met de achternaam Ren zich in Shanghai: Ren Xiong (1820-1857), zijn broer Ren Xun (1835-1893) en zijn zoon Ren Yu (1853-1901) uit Xiaoshan, en Ren Yi (1840-1896), geen familie, uit Hangzhou, plaatsen die beide in de provincie Zhejiang liggen. De vier Rens, van wie Ren Yi het invloedrijkst en succesvolst was, vormden de kern van de nieuwe school. Het werk van de Shanghai-school was vooral bedoeld om de opdrachtgevers te behagen. De werken, die doorgaans waren bestemd voor het kantoor of de woning van de kooplieden, waren meestal van decoratieve aard; veelal waren het symbolische voorstellingen waarin werd verwezen naar thema's als een lang leven, geluk en voorspoed. Met name de hangende rol was een populair formaat, evenals de vouwwaaier. De werken worden gekenmerkt door felle kleuren en herkenbare, alledaagse motieven, zoals figuren, vogels en planten. Het landschap speelde meestal een ondergeschikte rol in de Shanghai-schilderkunst. De bloemschilderkunst van Shanghai werd populair dankzij Zhao Zhiqian (1829-1884), die bekend is om zijn grote, decoratieve rollen met bloemen, welke hij in brede verfstreken en rijke, opake kleuren schilderde. Een hoogtepunt bereikte de Shanghai-school aan het begin van de 20ste eeuw met Wu Changshi, die wel als de grootste van de Shanghai-schilders wordt beschouwd.

Genus van drie Noord-Amerikaanse vogelsoorten uit de familie van de lijsters. De vogels zijn blauw of blauw met een rode borst. Vrouwtjes hebben minder opvallende kleuren, maar de kleurenpatronen zijn vergelijkbaar.

Kaarten met afbeeldingen van vogels, honkbalspelers, beroemdheden of andere onderwerpen uit de volkscultuur die door sigarettenfabrikanten bij hun produkt werden verpakt in de 19e en de 20e eeuw.

Verwijst naar het werk van een school van schilders die waren gespecialiseerd in het schilderen met inkt, en die actief waren van de 15de tot de 18de eeuw. De school is gecentreerd rond de Daitokuji-tempel van Kyoto. Belangrijke schilderijen van de school zijn onder andere panelen voor de subtempel Shinjuan en talloze rolschilderijen met allerlei onderwerpen, zoals vogels en bloemen, portretten van de zenmeester Ikkyu Sojun en landschappen in inkt.

Verwijst naar de latere fase van de Oostelijke Zhou-periode, van 403 tot 221 v. Chr., hoewel sommige onderzoekers deze periode tussen 475 en 221 v. Chr. dateren. De naam is afkomstig uit kronieken uit de periode. Deze werd gekenmerkt door ernstige versplintering die leidde tot economische en politieke neergang, maar werd ook gekarakteriseerd door fantasierijk vakmanschap. Deze creativiteit werd mogelijk bevorderd door een toename van het aantal mecenassen en door de concurrentie tussen de verschillende staten van de Zhou-dynastie. De graftombe van de markies van Zeng in Suizhou in de provincie Hubei is een belangrijke vindplaats voor de vroege periode van de Strijdende Staten; op deze site zijn meer dan 15.000 artefacten gevonden, zoals bronzen ritueel vaatwerk, klokken, wapens, lakwerk en objecten van hout en bamboe. Veel voorkomende decoratieve motieven op bronzen en keramische objecten waren vogels met gebogen vleugels en draken, wat duidt op contacten met de culturen van de Aziatische steppen, de Hunnen en de Tartaren.

Genus dat uit slechts één levende struisvogelsoort bestaat.

Vogelfamilie die uit slechts één levende struisvogelsoort bestaat.

Orde van tien soorten in zes families. Het zijn loopvogels. De meeste hebben een kleine staart met weinig of geen staartveren. Sommige soorten hebben bijna geen vleugels. Tot de orde behoren de grootste levende vogels.

Orde met 1 familie en 47 soorten vogels die op de grond leven en op kwartels of fazanten lijken, met platte, langwerpige en tamelijk zwakke snavels en zeer kleine staarten.

Orde van 37 soorten in 1 familie. De vogels hebben zeer zachte veren en leven in bomen. Ze eten insecten en kleine vruchten en hebben zwakke poten. De eerste en tweede teen wijzen naar achteren.

Genus van grote, voornamelijk bladverliezende bomen die inheems zijn in het oosten van Azië, het oosten van Noord-Amerika en West-Indië. De bomen hebben grote bladeren die voor veel schaduw zorgen en een geschikte habitat vormen voor een groot aantal vogels en andere dieren. De Latijnse naam is afgeleid van de naam van de Catawba-indianen voor deze bomen (de tribale totem). De beschrijvende botanist nam de naam verkeerd over en maakte er ���Catalpa' van.

Verwijst naar uitgesneden houten beeldhouwwerken die gestileerde hoofden en halzen van vogels uitbeelden. Het grotere type bevat een erg lange, vaak puntige snavel en een gezicht dat soms de trekken vertoonde van een crocodilem, een gehoornde figuur of een D'mba-figuur. Het gebogen halsstuk is bevestigd aan een afneembare bolvormige basis. Het andere belangrijke type is kleiner, gemaakt uit een enkel stuk hout, meer compact, voorzien van een kortere snavel, minder gedetailleerd uitgesneden en bevestigd op een holronde basis. Ze dienen vooral als heiligdomstukken en stellen de Almachtige God en de geestelijke beschermer van het familiegeslacht voor. Kan ook worden gebruikt als hoofdbedekking tijdens dansen en voor wichelarij, voor rituelen zoals de mannelijke en vrouwelijke inwijding en ceremoniën voor oogst, genezing, rechtspraak en begrafenissen.

Verwijst naar de islamitische kunst en architectuur van de Tuluniden-dynastie, die in 868 werd gesticht door Ahmad ibn Tulun, een gouverneur van Egypte die ook Syrië onder zijn gezag bracht. Hij was tevens de eerste bewindvoerder die Egypte onafhankelijk maakte van de Abbasidische kaliefen. De dynastie was welvarend, maar bestond slechts korte tijd en werd in 905 omvergeworpen door Abbasidische strijdkrachten. Buiten de hoofdstad, in Fustat, bouwde Ahmad een moskee die bekend staat als de 'Moskee van Ibn Tulun' en die wordt beschouwd als een van de meesterwerken van de middeleeuwse islamitische architectuur; de materialen en het ontwerp van de moskee weerspiegelen de toenmalige architectuur van het Abbasidische hof in Samarra. De kunst van de Tuluniden-dynastie staat ook bekend om het beeldsnijwerk in hout, rotskristal en pleister, dat duidelijk was geënt op de afgeschuinde stijl van Samarra, maar daarnaast ook afbeeldingen van vogels tussen de abstracte motieven toonde. De productie van keramiek en textiel kende ook een bloeitijd onder het mecenaat van de Tuluniden, hoewel van deze objecten, net als van het Tulunidische beeldsnijwerk, slechts fragmenten bewaard zijn gebleven.

Orde van 2 families en ongeveer 180 soorten nachtelijke roofvogels met een haaksnavel, sterke klauwen en zachte veren. Alle uilen hebben dezelfde algemene vorm: een plat gezicht, een kleine haaksnavel, een korte staart, ronde vleugels en grote, naar voren gerichte ogen. Men associeerde de vogels met Athene, de Griekse godin van de wijsheid. Uilen werden ook een symbool van intelligentie, omdat men geloofde dat ze gebeurtenissen konden voorspellen. Door het nachtelijke bestaan van de dieren en het oehoe-geluid dat ze maken, zijn uilen daarnaast vaak beschouwd als symbolen van het occulte. In de Middeleeuwen werd de uil een symbool van de duisternis die voor de komst van Christus heerste.

Familie waartoe honderden soorten kleine, zaadetende zangvogels met een kegelvormige snavel behoren, waarvan er vele, maar niet alle, 'vink' worden genoemd.

Vliegorganen van een vliegend dier, zoals een vogel, vleermuis of insect. Bij vogels zijn vleugels speciaal aangepaste voorledematen, bij vleermuizen (en de uitgestorven pterodactyli, enz.) verlengingen van de huid die zijn bevestigd aan aangepaste delen van de voorledematen, en bij insecten vliesachtige uitgezette delen die zijn bevestigd aan de thorax en aan de ledematen.

Apparaten of constructies, vrijstaand dan wel aan bomen of gebouwen bevestigd, die zo zijn ontworpen dat wilde vogels er voedsel, zoals zaden, vet en suikerwater, uit kunnen halen.

Te gebruiken voor kommen of andere reservoirs, die zijn gevuld met water en meestal in tuinen of op gazonnen worden geplaatst, zodat vogels er kunnen drinken of wassen.

Verblijven voor vogels, waar ze vrij in en uit kunnen vliegen. Te onderscheiden van 'volières' waar ze niet vrij in en uit kunnen vliegen.

Getraliede ruimte om er, in woningen, vogels in te houden.

Te gebruiken voor stukken land waar vogels zijn beschermd en waar ze zich kunnen voortplanten en opgroeien.

Houten gestellen in de vorm van een mens, gekleed in lompen of oude kleren, die worden opgesteld in moestuinen en op velden om vogels af te schrikken.

Vrij grote verblijven of kooien voor het onderbrengen van levende vogels; te onderscheiden van 'vogelhuizen', kleinere structuren bedoeld als behuizing voor vogels, waarin deze echter niet zijn opgesloten.

Verwijst naar een belangrijk boeddhistische feest ter herdenking van de geboorte, verlichting en dood van Boeddha. Dit is met name een belangrijk feest in het Theravada-boeddhisme. Het wordt gehouden op de dag van de volle maan van de maanmaand Vesakha (in april of mei). Tot de festiviteiten behoren speciale religieuze diensten en vrome handelingen als het geven van voedsel of aalmoezen aan monniken. Soms worden gevangengehouden vogels vrijgelaten in gedachtenis van het mededogen van Boeddha. In veel Zuidoost-Aziatische landen is dit een nationale feestdag.

Soort motief dat in de late 18de eeuw en de 19de eeuw veel voorkwam op keramiek. Het was afgeleid van Chinese bronnen, met afbeeldingen van een wilgenboom, een pagode, een brug met gestalten, twee vliegende vogels en een kleine boot. Meestal met blauwe gestalten tegen een witte achtergrond.

Familie van ongeveer 80 soorten zangvogels. Het zijn kleine bruinige vogeltjes met donkere strepen, een korte, licht naar beneden gebogen snavel, korte ronde vleugels en een korte opstaande staart.

Orgels om zangvogels te trainen; handbediend.

Middelgrote Europees-Aziatische loofboom. Alle delen van de boom, behalve de vrucht, zijn licht giftig. De vruchten worden gegeten door vogels en zoogdieren. Sommige breken ook de pitten open om het binnenste op te eten. Sommige dieren, zoals de kokermot, eten de bladeren. De boom scheidt gom uit via wonden in de schors en sluit ze op die manier af om insecten tegen te houden en schimmelinfecties te voorkomen.