Schilderij waarbij de verf laag voor laag in omgekeerde volgorde, dat wil zeggen eerst de belangrijkste details en daarna de achtergrond, op een stuk glas wordt aangebracht. De voorstelling wordt aan de keerzijde bekeken.

Techniek waarbij verf in de omgekeerde volgorde, dat wil zeggen eerst de meest opvallende details en daarna pas de achtergrond, op de binnenkant van een stuk glas wordt aangebracht. Uiteindelijk moet de beeltenis vanaf de buitenkant bekeken kunnen worden.

Schilderingen gemaakt met acrylverf.

Wordt gebruikt voor daken met hellende zijden maar met bovenop een behoorlijk groot vlak gedeelte. Wanneer zulke daken zijn voorzien van hoekkepers, lijken ze op een stompe piramide.

Aangeslingerde, maar niet speciaal uitgeruste, houten of ijzeren apparaten die worden gebruikt voor het mechanisch schillen van appels.

Schilders die architectonische onderwerpen schilderen.

Beschrijft gedetailleerd beschilderde stukken boomschors die in alle Australische Aboriginalculturen worden aangetroffen. Onder de oorspronkelijke Australiërs werd de kunst van het bastschilderen dagelijks beoefend, maar het werk werd ook voor ceremoniële doeleinden gebruikt. Na de kolonisatie door de Europeanen liep de productie van bastschilderijen terug.

Kruisen met brede en platte houten planken waarop de gekruisigde Christus is geschilderd, vaak op ware grootte of monumentale schaal en met aanvullende afbeeldingen of taferelen op de uiteinden van de armen van het kruis en de gedeelten boven en onder de afbeelding van Christus. Beschilderde kruisen kwamen met name veel voor in Byzantijnse en vroeg-Italiaanse kunst. Gewoonlijk hingen ze boven of bij het kerkaltaar.

Bij de conservatie van schilderijen: het aanbrengen van nieuwe verf enkel en alleen op de plaatsen waar de originele verflaag is verdwenen met als doel de continuïteit van het ontwerp te herstellen. Gebruik 'retoucheren' voor gelijkwaardig werk dat niet door restaurateurs wordt gedaan. Gebruik 'overschilderen' wanneer de aangebrachte verf geheel of gedeeltelijk de originele verflaag bedekt.

Kunstenaars die gespecialiseerd zijn in het schilderen van bloemen.

Stillevens met voornamelijk bloemen.

Delen van de wapenrusting die de voorzijde van de torso beschermen en die bestaan uit ofwel een enkele gevormde plaat, of twee of meerdere platen of harnasplaten die elkaar overlappen.

De term wordt gebruikt om een ​​breed scala aan decoratieve schildertechnieken oorspronkelijk bedoeld om materialen, zoals marmer en hout met verf na te bootsen te beschrijven. Gebruik omvat vele andere decoratieve afwerkingen voor wanden en meubels, en wordt algemeen gebruikt om verschillende technieken te beschrijven in de context van interieur inrichting. Voor illusionistische schilderingen in de context van beeldende kunst gebruik "trompe l'oeil".

Sleutelgatplaatjes die zijn gesneden voor zowel deurknop als sleutelgat of cilinder.

Kunstenaars die zijn gespecialiseerd in het schilderen van afbeeldingen van dieren, meestal honden, paarden of andere geliefde huisdieren, vee, of uitheemse wilde dieren.

Deze kunstvorm heeft momenteel nog geen definitie beschikbaar.

Twee afzonderlijke afbeeldingen, geschilderd op de frontsnede van een boek, de ene gemaakt met de bladzijden uitgespreid in één richting, de andere met de bladzijden uitgespreid in de andere richting, zodat de afbeeldingen onafhankelijk zichtbaar zijn.

Schilderingen meestal op een stevige ondergrond als een houten paneel of metaal, maar soms ook op canvas. Zowel aan de voor- als achterkant beschilderd en bedoeld om van beide zijden te bekijken.

Een techniek voor het schilderen in oliën onder water, die in de 19e eeuw is ontwikkeld door Arnaud Vincent de Montpetit. Volgens Montpetit zou deze schildertechniek een werk in stand houden en restauratie in de toekomst overbodig maken.

Schilderingen vervaardigd met kleuren die zijn opgelost in gesmolten was.

Wordt gebruikt om onderscheid te kunnen maken tussen het schilderen van draagbare, relatief kleine schilderijen en andere vormen van schilderen, zoals het maken van muurschilderingen, het illumineren van manuscripten, of het decoratief beschilderen van voorwerpen.

Metalen plaatje dat op handhoogte aan de flambeeuw wordt bevestigd en dat verwijzingen kan bevatten naar een gilde.

Verwijst naar werken van gekleurd glas, over het algemeen in de vorm van een venster, zelfstandig paneel of lampenkap, waarvan het ontwerp bedoeld is om te worden bekeken door gebroken licht en de uitwerking in hoge mate afhangt van de hoedanigheid van het licht. De fasen van het productieproces zijn in een handboek uit de vroege twaalfde eeuw beschreven door de monnik Theofilus en het proces is sindsdien nauwelijks veranderd. Het glasobject wordt gemaakt door stukken gekleurd glas te snijden op basis van een karton op ware grootte en de stukken vervolgens te vatten in stroken lood. Op het glasoppervlak kunnen details worden geschilderd die worden gebrand in een oven voordat de glasstukken worden samengevoegd. De methode waarmee het glas waterdicht wordt gemaakt en wordt bevestigd in een raam is vaak zeer decoratief en vormt een belangrijk onderdeel van het ontwerp. Als hoogtepunten van gebrandschilderd glas worden de werken uit de Europese gotiek en de 19de-eeuwse neogotiek beschouwd.

Verwijst naar gekleurd glas dat is vervaardigd door metaaloxiden toe te voegen aan het gesmolten glas, waardoor verschillende kleuren ontstaan. Deze term wordt soms gebruikt voor beschilderd glas, waarbij pigment op het oppervlak is gesmolten. Strikt genomen is de term alleen van toepassing op glas waaraan metaaloxiden zijn toegevoegd om gesmolten glas te kleuren.

Meestal geschilderde voorstellingen die situaties of gebeurtenissen uit het leven van alledag verbeelden.

Kunstenaars die zijn gespecialiseerd in het schilderen van alledaagse onderwerpen met gewone mensen, bijvoorbeeld marktscènes of huiselijke taferelen.

Wordt gebruikt voor het aanbrengen van pigmenten op een oppervlak met als doel een expressief of communicatief beeld te vormen. Gebruik 'verven (bedekken)' voor het hoofdzakelijk ter bescherming aanbrengen van verf op een oppervlak.

Techniek waarbij met behulp van een tamelijk droge kwast verf of inkt op een onregelmatige manier wordt aangebracht, zodat een oneffen of gevlekt patroon ontstaat; hierbij is het mogelijk dat het papier of de laag verf die onder het met de droge kwast aangebrachte patroon zit, op sommige plaatsen zichtbaar blijft.

In algemene zin, schilders die afbeeldingen of decoraties aanbrengen op de voor- of achterzijde van glazen objecten of glasplaten. Verwijst met name naar de kunstenaars die gebrandschilderd glas maakten, in het bijzonder de fijne details op vensters en vensterpanelen.

Schilderen dat wordt gedaan op de voorzijde of de achterzijde van glas, waarbij al dan niet de verf wordt gebrandschilderd op het glas.

Schilderingen op de voorkant of de achterkant van glas, al dan niet of de verf vervolgens gebakken wordt op het glas. Geschilderde glazen spiegels en andere glasdecoratie, en geschilderde werken op dezelfde manier geschilderd op doek of houten panelen zijn bekend sinds de oudheid. In de context van glas in lood ramen en panelen, verwijst het naar delen van de afbeelding die zijn geschilderd op glas (vaak gebrandschilderd), in het bijzonder de kleinere details.

Schilderingen en tekeningen op natuurlijke grotwanden, met name uit het Paleolithicum. Gebruik 'rotsgraveringen' voor tekeningen die in grotwanden zijn gegraveerd.

Vooral te gebruiken om met de hand geschilderde afbeeldingen te beschrijven, ter onderscheiding van mechanische overgebrachte afbeeldingen, op aardewerk, textiel en andere objecten. Voor het handmatig opbrengen van kleur op een bestaande afbeeldingen, gebruik 'met de hand kleuren'.

Verticaal afgebeelde banderollen met tekst, kunstzinnige afbeeldingen of beide.

Het herbewerken van grote geschilderde vlakken om schade af te dekken, ongewenste kenmerken te maskeren of kleur en ontwerp te veranderen. Gebruik 'bijschilderen' of 'overschilderen' voor vergelijkbare werkzaamheden aan schilderijen door restauratoren.

Kunstenaars die historiestukken schilderen.

Een manier om beeldende verhalen samen te stellen. De uitdrukking verwijst meestal naar schilderijen uit de Renaissance en barok.

Ronde schilden van het oude Griekenland, ontwikkeld in de 8e eeuw v.C.; hebben een gelijkmatige convexe vorm die scherp afbuigt bij de rand, en aan de achterkant een centrale armband en een handvat bij de rand.

Verf voor buiten, met een hoogwaardig pigment vermengd met lijnolie waaraan een kleine hoeveelheid verdunner en droger is toegevoegd of die is gemengd met een synthetische hars.

Schilders die het oppervlak van industriële gebouwen schilderen.

Omvat zowel @Abstract Imagist-schilderkunst als het werk uit de jaren zestig dat daarvan is afgeleid.

Versierd (geborduurd) schild aan de rugzijde van de koorkap, afhangend vanaf hals en schouders, soms voorzien van een kwast aan de onderzijde. Het koorkapschild stamt af van de kap of kapoets aan de oudste koormantels.

Beschildering van glaswerk of aardewerk dat daarna niet meer wordt gebakken.

Verwijst naar bepaalde geschilderde muurpanelen, meestal uit het Italië van de 15de en 16de eeuw. Ze werden meestal in een fries boven de houten kroonlijstlatten aangebracht, waardoor ze een apart register vormden tussen de houten lambrisering en de kale muur direct onder het plafond. Tegenwoordig zijn ze vaak verwijderd van hun oorspronkelijke locatie en worden ze gekenmerkt door hun lange, smalle proporties. Te onderscheiden van 'spalliere (schilderingen)', die lager op de muur werden aangebracht, net boven kisten of banken. Omdat de oorspronkelijke context niet meer duidelijk is nadat het paneel is verwijderd, wordt de term 'spalliere' vaak voor beide vormen gebruikt.

Kunstenaars die afbeeldingen van landschappen produceren in elk medium.

Deze kunstvorm heeft momenteel nog geen definitie beschikbaar.

Algemene term die verwijst naar leden van de orde der schildpadden die in zoetwater of brak water leven en niet op land of in zee.

Verwijst naar kunstenaars die schilderingen aanbrengen op een muur of plafond als onderdeel van een decoratieplan. Te onderscheiden van ‘huisschilders’, die verf aanbrengen om oppervlakken te beschermen of een kleur te geven.

Aanduiding voor de kunst van het maken van muurschilderingen.

Schilderingen die een groot deel van een muur- of plafondoppervlak bedekken. Gebruik 'wandversieringen' voor werken in andere media die grote delen van muren danwel plafonds bedekken.

Nabootsing van echte schildpad in goedkoper materiaal

Techniek voor het schilderen op aardewerk en andere dragers, waarbij het ontwerp wordt beperkt tot ongeverfde delen tegen een gekleurde achtergrond.

Schilderingen in olieverf.

Een voorbereidende laag in een schilderij waarin tekening, compositie, en tonale waarden uitgewerkt worden, of een oppervlakte in één kleur die vervolgens wordt bewerkt met glazuurlagen.

Het aanbrengen van verf op delen van een schilderij die al droog zijn. Kan slaan op de glazuren, dekkleuren en dergelijke die door de kunstenaar zelf zijn aangebracht. Wordt met betrekking tot recenter werk ook gebruikt in verband met conserveringswerkzaamheden die zijn uitgevoerd door een conservator, maar dient in dat geval te worden onderscheiden van 'bijschilderen'. Die term heeft namelijk betrekking op het bijwerken van delen waar de oorspronkelijke verf is verdwenen. Gebruik 'retoucheren' voor soortgelijk werk, bedoelt om schade of ongewenste kenmerken weg te werken en niet is uitgevoerd door een conservator.

Verf aangebracht op een schilderij over de reeds opgedroogde oppervlakken. Wordt soms ook gebruikt voor het oorspronkelijke glazuurwerk en de lazuurkleuren die door de kunstenaar zijn gebruikt. In conservatie wordt de term meestal alleen gebruikt voor het latere restauratiewerk. Gebruik 'bijschilderen' voor restauratiewerk dat alleen verloren oppervlakken vult zonder de oorspronkelijke verf te bedekken.

Verwijst doorgaans naar schilderingen op houten dragers, waaronder ook kleinere draagbare schilderingen en middelgrote schilderingen vallen zoals altaarstukken, waarbij verschillende houten planken zijn samengevoegd om een groter paneel te vormen. De term wordt dikwijls gebruikt om specifiek te verwijzen naar schilderingen op een houten drager in de westerse kunst, die doorgaans dateren uit het oude Griekenland en Rome tot in de renaissance. Pas daarna werd canvas standaard als drager gebruikt voor schilderingen in deze formaten. Bij het vervaardigen van Griekse en Russisch-orthodoxe iconen zijn paneelschilderingen nog steeds heel gebruikelijk.

Wordt gebruikt om onderscheid te maken tussen het schilderen van draagbare schilderijen op hout en andere vormen van schilderen, zoals het maken van muurschilderingen en het illumineren van manuscripten. De term paneelschilderkunst wordt vooral gebruikt in verband met de schilderkunst uit de Middeleeuwen en de vroege Renaissance.

Kunstenaars die gespecialiseerd zijn in het aanbrengen van decoratief schilderwerk op rijtuigen, voornamelijk die welke worden voortbewogen door trekdieren.

Te gebruiken voor het aanbrengen van een beschermende deklaag en een decoratieve schildering op landvoertuigen, meestal de voertuigen die door dieren worden voortgetrokken, zoals rijtuigen, goederenwagens en arrensleden. Omvat het aanbrengen van grondverf, de grondkleur, vernis, de belettering, strepen en andere decoraties, en de schildering van afbeeldingen als familiewapens en bloemkransen.

Wordt over het algemeen gebruikt voor Chinese en Japanse schilderingen op hetzij hangende perkamenten rollen (kakemono indien Japans), of handrollen (emakimono indien Japans). Voor geschreven documenten op een lange, opgerolde strook wordt simpelweg 'perkamentrol' gebruikt.

Wordt specifiek gebruikt voor schilden, concaaf aan het lichaam, die zijn voorzien van twee riemen aan de binnenkant, waarbij de onderarm door de één grijpt en de hand de andere vasthoudt. Ze werden overal gebruikt door infanteristen van de 13e tot de 16e eeuw. De term was ook algemeen van toepassing op verschillende soorten schilden in diverse vormen die werden gebruikt in steekspelen vanaf de 15e eeuw.

Schilderingen op natuurlijke rotsen.

Delen van de wapenrusting die de achterzijde van de romp beschermen en die bestaan uit verscheidene brede harnasplaten die met gespen aan elkaar vastzitten of uit een enkele plaat die met riemen, scharnieren of anderszins aan het borstschild is bevestigd.

Schilderijen die oorspronkelijk werden tentoongesteld in de officiële Parijse Salon (in de achttiende en negentiende eeuw), waar leden van de Academie Royale de Peinture et de Sculpture nieuwe werken presenteerden. Salonschilderijen zijn meestal academisch van aard en waren bedoeld om opdrachten van overheidsinstanties of particulieren binnen te halen.

Afbeelding van een specifiek schip, vanaf eind 18de eeuw gemaakt in opdracht van kapitein of rederij, vaak tegen een stereotiepe achtergrond, maar ook wel onder specifieke omstandigheden (storm, schipbreuk) of met topografische aanduidingen. Bij eerdere afbeeldingen van schepen gaat het in het algemeen om een totaalbeeld of uitbeelding van een scheepstype. De term wordt ook gebruikt, als de naam van het schip bekend is en vermeld wordt, ook al wordt niet voldaan aan de criteria.

De doorgaans harde buitenkant van een stuk fruit, noot of zaad.

Algemene term voor harnasstukken die in de hand of op de arm worden gedragen en worden gebruikt om stoten van een tegenstander af te weren of bescherming te bieden tegen projectielen. Ze hebben door de geschiedenis heen overal in de wereld bestaan in vele afmetingen, vormen en materialen.

Te gebruiken voor schildachtige motieven, vaak tot in detail uitgewerkt met vlechtwerk, krullen en mantels.

Dak, gevormd door twee driehoekige schilden aan de smalle en twee trapeziumvormige aan de lange zijde. VWB. Alle vlakken (meestal vier) zijn hellend en dienen daarom van graatsparren te worden voorzien.

Dakkapellen met schilddak.

Algemeen te gebruiken voor materialen die door kunstenaars worden gebruikt. De meeste descriptoren voor de specifieke materialen zullen te vinden zijn in de sectie 'materialen naar samenstelling'.

Esthetisch begrip of uitdrukking ontstaan eerst in de Europese schilderkunst van de 18e eeuw en later in de Europese architectuur van de 19e eeuw dat wordt gekenmerkt door ruwe, merkwaardige of ongewone vormen; het heeft vooral betrekking op rustieke landschappen en bouwvallige gebouwen die noch de ontzagwekkende grandeur van het verhevene hebben noch de rust en regelmaat van de schoonheid.

Het aanbrengen van een verflaag op een ondergrond, in de eerste plaats voor bescherming. Gebruik 'schilderen' voor met behulp van verfstoffen gemaakte afbeeldingen die een expressieve of een communicatieve functie hebben.

Deze kunstvorm heeft momenteel nog geen definitie beschikbaar.

Het maken van kunstwerken met acrylverf.

Schildertechniek die af en toe werd toegepast in de 19e eeuw, en waarbij gebruik werd gemaakt van in water aangemengde pigmenten die op pleisterwerk werden geschilderd, en waarop een deklaag van waterglas (een oplossing van kalium- of natriumsilicaat) werd aangebracht.

Het maken van kunstwerken met olieverf.

Techniek voor het produceren van een schilderij door het invullen van contouren en afgebakende schaduwgebieden met een aangeduide verfkleur, meestal verkrijgbaar in een pakket. De techniek werd in de jaren vijftig van de 20ste eeuw commercieel ontwikkeld in de Verenigde Staten en was bestemd voor amateurs. Hij was echter gebaseerd op een techniek die al zou zijn gebruikt in de Renaissance en eerder nog eerder voor het aanleren van schilderen en om assistenten van een meester te helpen bij het schilderen van grote fresco's. Moderne technieken voor schilderen op nummer maken meestal gebruik van kleine potjes met verschillende kleuren verf die apart zijn genummerd, en gebieden en patronen op een bord of doek die zijn gemarkeerd met de corresponderende nummers van deze kleuren. De schilder voltooit het schilderij door de gebieden op te vullen met de aangeduide kleuren.

Het rechtstreeks schilderen op stenen dragers (leisteen of marmer), een techniek die voor het eerst door Sebastiano del Piombo werd toegepast.

Horizontale strips die tegen of vlakbij het plafond aan de muur zijn bevestigd om schilderijhaken aan op te hangen.

Vernis die als laatste deklaag wordt aangebracht op een goed gedroogd olieverfschilderij, ter bescherming en verduurzaming en om het een homogene glans te verlenen.

Beeldende werken waarin de voorstelling hoofdzakelijk wordt gevormd door het direct aanbrengen van pigment, in de vorm van kleurmassa's, op een over het algemeen tweedimensionaal vlak.

Zij die een laag verf aanbrengen op de oppervlakte van zaken als muren, meubels of voertuigen.

Verwijst naar personen die de schilderkunst beoefenen, hetgeen wil zeggen dat zij in vloeistof gesuspendeerd pigment aanbrengen op een oppervlak om daarmee een expressief of communicatief beeld te scheppen. Gebruik ‘huisschilders’ voor personen die verf aanbrengen om oppervlakken te beschermen of een kleur te geven.

Ateliers waarin een of meerdere meesterschilders werken maken, toezicht houden op assistenten en leerlingen instrueren.

Standaarden of raamwerken die schuin staan en als onderstel of uitstalling van een schildersdoek, een schoolbord, een porseleinen bord of een ander voorwerp dienen.

Kwasten die worden gebruikt om verf aan te brengen als deklaag op grote of tamelijk grote oppervlakken. Gebruik 'schilderspenselen' voor kleine kwasten die zijn gemaakt om met precisie verf of inkt aan te brengen.

Gereedschap met een dun, buigzaam, taps toelopend en soms ruitvormig lemmet dat wordt gebruikt om verf aan te brengen, voornamelijk een dikke laag verf, en om schilderijen in wording af te schrapen.

Geschilderde voorstellingen op panelen of opgespannen doek, meestal van draagbaar formaat. Vooral te onderscheiden van 'muurschilderingen' en 'verluchtingen' in manuscripten.

Een verf voor kunstschilders, vooral in tegenstelling tot muurverf of industriële verf.

In de heraldiek het bovenste gedeelte (een derde) van een schild.

Metalen uitstulpsels in het midden van een schild, dat dient om de handlus te beschermen. Vanaf de Oudheid deden ze dienst als versteviging en soms als een aanvalswapen bij man-tot-mangevechten. Na de vroege middeleeuwen dienden ze eigenlijk alleen nog als versiering.

Substantie die afkomstig is van de hoornplaten die de schilden van sommige schildpadden bedekken.

Orde van zee- of landreptielen, gewoonlijk met een schild bestaande uit een rugschild (carapax) en een buikschild (plastron) die uit de ribben ontstaan en vaak aan de zijkanten van het lichaam aan elkaar vastzitten, waardoor een stijf skeletachtig omhulsel ontstaat. De dieren hebben geen kruinoog en geen tanden in de kaken. De eerste voorbeelden zijn zeer oud, uit het Boven-Trias, 215 miljoen jaar geleden. Er zijn ongeveer 300 levende soorten waterschildpadden, moerasschildpadden en landschildpadden. Sommige soorten leven in het water of in de buurt van water, maar kunnen onder water niet ademen of eieren leggen.

Gevormd als een schild; vooral te gebruiken met betrekking tot de ruggen van Federal style (1789-1830) stoelen of stoelen van een dergelijk type.

Hokjes of huisjes die een schildwacht beschutting geven op zijn post.

Het uiteenvallen in dunne, platte stukjes of laagjes.

Het afbreken of afbrokkelen van metselwerk of plaveisel bij verbindingen, barsten of randen, wat meestal fragmenten met scherpe kanten tot gevolg heeft.

Wordt gebruikt voor Duitse zilveren munten die tussen 1500 en ¦1850 werden uitgegeven en voor bepaalde Oostenrijkse munten uit de 20e eeuw.

Keukengerei, vaak met een gedraaid, beschermd lemmet dat wordt gebruikt voor het schillen van groente of fruit.

Kleine messen met korte lemmeten die worden gebruikt voor het schillen van vruchten en groenten.

Tekentechniek waarbij houtskool of, minder gebruikelijk, pastelkrijt wordt gebruikt op een witgeverfd paneel dat is bedekt met marmerstof dat de tekening een schuurpapierachtige glinstering en structuur geeft en licht-en-donker-effecten die vergelijkbaar zijn met een gravure. Midden 19e eeuw populair in de Verenigde Staten.

Messen die worden gebruikt voor het schillen van citrusvruchten.

De techniek waarbij twee afzonderlijke afbeeldingen op de voorrand van een boek worden geschilderd, één met de vellen naar de ene kant uitgespreid, de andere met de vellen naar de andere kant uitgespreid, zodat de twee afbeeldingen los van elkaar te zien zijn.

Zware stukken wapenuitrusting die aan de borstplaat zijn geschroefd en zijn gevormd naar de contouren van de linkerschouder, om ook de linkerkant van de borst en bovenarm te bedekken. De onderste rand steekt uit om ook de rechteronderarm, die de teugels vasthoudt, gedeeltelijk te beschermen. Ze werden gebruikt als versterkingsstukken voor een toernooiuitrusting.

Kunstenaars die gespecialiseerd zijn in het schilderen van levenloze voorwerpen, zoals schalen met fruit, flessen en bloemen, die vaak tot een esthetische compositie zijn verwerkt.

Kunstenaars of ambachtslieden die rechtstreeks op weefsel schilderen, voor het decoreren van draperieën, vaandels of ander textiel. De term verwijst niet naar kunstenaars die in olieverf of een ander medium op linnen of een andere stof schilderen, met als het doel het creëren van een tafereel of ander kunstwerk dat wordt ingelijst en tentoongesteld of aan de muur wordt gehangen.

Verwijst naar kunstenaars die zijn gespecialiseerd in het beschilderen van aardewerk door het aanbrengen van tweedimensionale ontwerpen, waarbij gebruik wordt gemaakt van verf die is gemaakt van metaaloxiden of andere in slip of een ander medium gesuspendeerde kleurstoffen. De term wordt vooral gebruikt voor kunstenaars uit het oude Griekenland die met deze middelen werkten.

Verwijst naar de twee-dimensionale decoratie toegepast op aardewerk door gebruik te maken van verf gemaakt van metaaloxiden of andere pigmenten vloeibaar gehouden in slip of een ander medium. De pigmenten worden typisch toegepast met behulp van een penseel of andere gereedschap, ofwel onder een glazuur of eroverheen en worden over het algemeen aangebracht op een gebakken lichaam, behalve in het geval van hard porselein. Het geschilderde object wordt doorgaans weer gebakken om het pigment te fixeren. De term wordt vooral gebruikt om Oudgrieks rood-en zwart-figuur aardewerk aan te duiden..

Het proces en de techniek voor het maken tweedimensionale decoratie op aardewerk met verf die is gemaakt van metaaloxiden of andere pigmenten, die in engobe of een ander middel in suspensie worden gehouden. De pigmenten worden meestal met een kwast of een ander gereedschap aangebracht, onder of op een glazuur, en worden gewoonlijk aangebracht op een gebakken object, behalve bij hard porselein. Het geschilderde object wordt meestal opnieuw gebakken om het pigment te laten samensmelten.

Schilderingen op de frontsnede van een boek, met een massieve snede zodat de afbeelding zichtbaar is als het boek is gesloten, of, meer gebruikelijk voor deze term, met uitgespreide sneden zodat de afbeelding alleen zichtbaar is als het boek is geopend.

Het schilderen op de frontsnede van een boek, met een massieve snede zodat de afbeelding zichtbaar is als het boek is gesloten, of, meer gebruikelijk voor deze term, met uitgespreide sneden zodat de afbeelding alleen zichtbaar is als het boek is geopend. De snede kan ook op de gebruikelijke manier zijn verguld of gemarmerd.

Kleurlagen die rijk aan olie zijn aanbrengen op een onderliggende verflaag die minder olie bevat en daardoor minder flexibel is.

Zijn die familiewapens in de juiste kleur en samenstelling schilderen.

Schilders die werken met wasverf, een verf die wordt gemaakt door het mengen van droge pigmenten met gesmolten, verfijnde was en hars.

Het maken van een ontwerp door het strooien van gekleurd zand, pigmenten in poedervorm uit mineralen of kristallen, of pigmenten van andere natuurlijke of synthetische bronnen op een oppervlak, zodat een vaste of onvaste afbeelding ontstaat. Ze worden vaak op de grond of de vloer gemaakt en niet op een aparte drager. De werken kunnen vast of onvast zijn.

Handgemaakte tapijten die een van de vele ceremonies en zandschilderingen van de Navajo's afbeelden.

Algemene term die verwijst naar leden van twee families en ten minste zeven levende soorten van de orde der schildpadden die worden onderscheiden van andere schildpadden omdat ze in zee leven en niet in zoetwater of brak water of op het land.

Gebruikersinterfaces van computers die als invoer- en uitvoerapparaat werken. Hierbij is het oppervlak van het beeldscherm bedekt met verschillende soorten sensoren waarmee de gebruiker softwarefuncties kan activeren.

Eind 20e-eeuwse benaming voor bommenwerpers met verschillende wapens zonder nucleaire lading.

Wordt in brede zin gebruikt voor conserveringsbehandelingen, zoals oliën en inschilderen van een beschadiging die niet hersteld kan worden. De behandelingen zijn bedoeld om het originele uiterlijk van een ontwerp weer terug te krijgen. Gebruik, indien mogelijk, een specifiekere term.

Wordt gebruikt voor de techniek om schilderijen te conserveren waarbij een beschadigd doek wordt verstevigd door aan de buitenrand ervan een strook schilderslinnen vast te hechten.

Wijzigingen aan wapenschilden of heraldieke wapens wegens verondersteld wangedrag of eerverlies.

Verwijst naar de periode in de Europese prehistorische ontwikkeling van stenen gereedschap tot iets na 700.000 v. Chr. Deze periode dankt zijn naam aan gereedschappen die zijn gevonden in sedimentgesteente in een voorstad van Abbeville (Frankrijk). De cultuur kenmerkt zich door onderscheidende stenen gereedschappen, waaronder de vroegste aan twee zijden afgeschilferde handbijlen, met diepe slijtsporen, gekartelde randen en dikke scherven.De periode wordt gewoonlijk in nauw verband gebracht met de Acheuléen traditie. De vroegste handbijlcultuur in Europa stond vroeger bekend als Chelléen, maar wordt nu Abbevillien genoemd. De werktuigen uit Chelles (Frankrijk), die vroeger model stonden voor deze cultuur, worden tegenwoordig gerangschikt onder Acheuléen.

Voorbereidende schetsen voor schilderijen die deel uitmaken van de onderschildering en die de tonale verhoudingen van een schilderij bepalen; ook driemensionale voorbereidende schetsen voor beeldhouwwerken, waarin de grote lijnen al zijn vastgelegd.

Verwijst naar de kunst en architectuur in de periode van de heerschappij van Abdülaziz, die regeerde van 1861 tot 1876. Zijn institutionele invloed op de kunsten betrof onder andere de verdere ontwikkeling van klassen voor schilderkunst binnen de Ottomaanse militaire scholen en de voortzetting van de in 1835 vastgestelde regeringspraktijk waarbij veelbelovende kunstenaars naar Parijs werden gestuurd om daar te studeren. Tijdens deze periode werd de Pertevniyal Valide-moskee gebouwd in de Indiaas-Gothische stijl, die een verschuiving markeerde, weg van verwesterde trends.

Verwijst naar de kunst en architectuur in de periode van de heerschappij van Abdülmedjid I, die regeerde van 1839 tot 1861. Hij gaf opdracht tot een portret dat werd geschilderd door de Britse kunstenaar Sir David Wilkie. Dit portret toont de sultan in een rustige, intieme omgeving, in plaats van als een heerser op de troon. Tot zijn bijdragen aan het Topkapi-paleis behoren een groot paviljoen, dat werd gebouwd in de Franse Beaux-Arts-stijl. Hij heeft tevens verschillende moskeeën gebouwd die werden ontworpen door de familie Balian, die de trend in de richting van verwesterde gebouwen voortzette.

Onbedoelde kleurverschillen van tapijten die te wijten zijn aan het ongelijkmatig verven van de draad, of aan het gebruik van draden uit een verschillende verfbad.

Veranderingen van kleur en textuur van Oosterse tapijten of ander textiel, die in de loop van de tijd ontstaan door slijtage of het gebruik van verschillende verfstoffen.

Verwijst naar kunststijlen die ontstonden als reactie op de traditionele Europese opvatting volgens welke de kunst wordt geacht de natuur te imiteren. In zijn meest strikte vorm verwijst de term naar 20ste-eeuwse westerse schilderkunst, beeldhouwkunst of grafische kunst waarvan de vormentaal in geen enkel opzicht verwijst naar objecten uit de zichtbare wereld. De term wordt ook wel toegepast op kunst waarin natuurlijke vormen op vereenvoudigde of veranderde wijze worden weergegeven, maar waarin deze vormen niet volledig zijn uitgebannen. Gebruik 'abstractie' voor het proces waarbij algemene begrippen worden geformuleerd door middel van abstrahering van gemeenschappelijke kenmerken van zaken.

Verwijst naar de stroming in de Amerikaanse schilderkunst, voornamelijk geconcentreerd in New York, die bloeide in de jaren 40 en 50 van de 20ste eeuw.Op basis van surrealistische, synthetisch-kubistische en neoplastische theorieën liep de stijl uiteen van spontane, gesturale composities die aandacht hadden voor de kwaliteit van het schildermateriaal en het schilderproces documenteerden, tot contemplatieve, bijna monochrome werken met grote kleurvlakken.

Te gebruiken voor bepaalde abstract-expressionistische schilderijen. Gebruik de term 'kleurvlakschildering' voor Abstract Imagist-werken en de werken uit de zestiger jaren die daar van zijn afgeleid.

Verwijst naar de stijl die Elaine de Kooning benoemde om werken te beschrijven die zijn geschilderd met uniforme penseelstreken waardoor de optische kwaliteiten van het impressionisme behouden blijven maar de representatieve inhoud verloren gaat.

Geslacht van groenblijvende bomen en struiken die voornamelijk te vinden zijn in Australië. Verschillende commerciële producten worden geproduceerd door deze bomen. Tot 2005 werden ongeveer 1300 soorten gevonden in Australië, Europa, Afrika, Zuid-Azië en de Amerika's ingedeeld in dit geslacht. Het geslacht is sindsdien verdeeld in 5 geslachten, met de naam Acacia voorbehouden voor de Australische soorten en een klein aantal in tropisch Azië, Madagascar, en de Pacific Islands. De meeste soorten buiten Australië behoren nu tot Vachellia en Senegalia, met kleine aantallen soorten geplaatst in geslachten Acaciella en Mariosousa.

Verwijst naar diverse kostuums die op universitaire en collegefaculteiten wordt gedragen door bestuurders en afstuderende studenten tijdens diploma-uitreikingen en andere bijzondere gelegenheden. Het bekendste element van de academische klederdracht is de toga, een traditie die dateert van de middeleeuwen. Decoratieve capuchons en diverse kappen, waaronder de vierhoekige studentenbaret, zijn andere bekende elementen van de academische kledij. Garneersel in diverse kleuren kunnen worden gebruikt als aanduiding van verschillende studierichtingen.

Voorwerpen zoals stoffen, schermen, gordijnen of canvas, gebruikt als passende achtergrond achter de onderwerpen van foto's, schilderijen of andere beeldende media, of achter acteurs en rekwisieten in een theatervoorstelling of -toneel.

Procedé waarbij afbeeldingen worden overgebracht door het schilderen van nat acryl op een papieren afdruk, waarna het papier wordt weggewreven waardoor alleen de kleurstof, toner of inkt in het acryl resteert.

Poppen, typisch meer door jongens dan door meisjes als speelgoed gebruikt of door volwassen mannen als verzamelobject beschouwd, die voorstellingen zijn van stripfiguren, militairen, sportmensen, film- of televisiesterren of andere personen die deelnemen aan heldhaftige of avontuurlijke activiteiten. De figuren zijn meestal mannelijk en incidenteel vrouwelijk. Ze hebben vaak onnatuurlijke, overontwikkelde spierbundels en kunnen zijn voorzien van beweegbare gewrichten waardoor ze wapens kunnen vasthouden of verschillende houdingen kunnen aannemen. De term is bedacht door de firma Hasbro die in 1964 een militaire pop voor jongens, G.I. Joe, in de handel bracht. In de rechtszaak ‘Toy Biz versus de Verenigde Staten’ is bepaald dat door Toy Biz/Marvel Comics geproduceerde actiefiguren voor de douanerechten gelden als speelgoed en niet als poppen omdat ze ‘niet-menselijke wezens’ voorstellen.

Verwijst naar de term die wordt gebruikt voor het werk van abstract expressionistische schilders zoals Jackson Pollock en Willem de Kooning. De stijl kenmerkt zich door het gebruik van impulsieve en energieke penseelstreken die de psychische toestand van de kunstenaar weergeven en door de nadruk op het kunstwerk als de arena waarin de schilderdaad wordt verricht.

Harde leren schilden die werden gebruikt door de lichte cavalerie en waren bedoeld voor paardrijden met een korte stijgbeugel en gebogen knieën. Oorspronkelijk waren ze rond of hartvormig, maar later hadden ze gewoonlijk de vorm van twee overlappende ellipsen of ovalen. Oorspronkelijk werden ze gebruikt door de Moren, later door de Spanjaarden. Cortez introduceerde ze in Noord-Amerika toen hij aan het begin van de zestiende eeuw Mexico binnentrok.

Door de Yoruba (Nigeria) met indigo geverfde stof, voorzien van gestempelde, geschilderde of gewikkelde motieven verkregen door uitsparing.

Spaanse tapijten met acht- of zeshoekige ornamenten, of met trapgewijs geplaatste ruiten,of met een ster in een ruit; ook met wapenschilden en niet-islamitische motieven zoals dieren of mensen; motieven afgeleid van Perzische of Anatolische tapijten.

De oudste Romeinse geldsoort die hoofdzakelijk bestond uit ruwe, onopgemaakte of niet afgewerkte klontjes brons van verschillend gewicht.

Decoratieve ingelegde rand van verschillende houttypen diagonaal over de nerf gesneden, doorgaans gebruikt voor afwerking van hoeken en randen van meubilair.

Algemene term voor een mengsel, gemaakt van verschillende materialen, met een dikke of pasta-achtige consistentie en gebruikt voor het vullen scheuren, vooral in de bouw-of soortgelijke toepassingen.

Duitse vorm van singerie die op porselein wordt aangetroffen en circa 1750-1760 in Meissen werd geïntroduceerd, vermoedelijk door Johann Joachim Kändler. Musicerende apen kwamen reeds langer voor in singerie-schilderijen, bijvoorbeeld in het werk van David Teniers de Jonge. Porseleingroepen met het Affenkapelle-motief bestaan doorgaans uit ongeveer 20 figuren. Ook andere porseleinfabrieken in Europa hebben de Affenkapelle-groepen van Meissen geïmiteerd.

Wordt gebruikt voor het verwijderen van een buitenlaag van iets, zoals het verwijderen van oorspronkelijke verf bij het restaureren van een schilderij.

Tape die speciaal is ontworpen voor gebruik bij het schilderen van huizen of muren. Heeft een coating die vloeibare verf tegenhoudt en een hechtmiddel dat goed kleeft ter voorkoming van lekkages en tegelijkertijd gemakkelijk loslaat. Het is vaak blauw, paars of een andere opvallende kleur die helpt bij het ������verwijderen. De tape kan zijn geclassificeerd op basis van de hoeveelheid tijd die hij kan worden gebruikt zonder sporen achter te laten op het af te plakken oppervlak.

Verschillende instrumenten die werken op een optische basis of met radiogolven, voor het vaststellen van de afstand van een waarnemer tot bepaalde voorwerpen, bijvoorbeeld voor het richten van geschut of het scherpstellen van camera's.

Decoratief ondoorschijnend glas gemaakt door verschillende kleuren te mengen, om zo natuurlijke halfedelstenen als chalcedoon, jaspis, onyx en agaat te imiteren. Agaatglas werd in het oude Rome geproduceerd en vanaf de 15de eeuw ook in Venetië en Duitsland. Het lijkt op pâte de verre, waarvoor een ander productieproces wordt gebruikt. De term verwijst ook naar een soort kunstglas, ontwikkeld door Tiffany, dat lijkt op agaat.

Buisvormige handelskralen uit West-Afrika, bekend sinds de 15de eeuw, met verschillende en bont geschakeerde kleuren. De waardevolste waren blauw met een groenachtige schijn. Het fabricaat en het materiaal van de componenten is onbekend.

Verschillende sierkoorden, -knopjes, -spelden en dergelijke die ter versiering worden gebruikt op kleding.

Verwijst naar een islamitische religieuze beweging die in 1889 in India is gesticht door Mirza Ghulam Ahmad (ca. 1839-1908). Ghulam Ahmad beweerde dat hij de in de Koran voorspelde messias Mahdi, de christelijke Verlosser, een incarnatie van de hindoegod Krishna en een wederverschijning van Mohammed was. In 1914 splitste de geloofsgemeenschap zich in twee heel verschillende takken, de Qadiyani en de Lahori. De Ahmadiyya-beweging wordt door orthodoxe moslims afgewezen omdat de claim van Ghulam Ahmad dat hij een profeet is na Mohammed, niet samengaat met het traditionele geloof dat Mohammed de laatste manifestatie van God was. Andere onorthodoxe overtuigingen zijn dat Jezus zijn dood heeft geveinsd en in werkelijkheid is ontkomen naar India, waar hij overleed op de leeftijd van 120 jaar, en dat het begrip jihad (heilige oorlog) kan worden geherinterpreteerd als een vreedzame in plaats van gewelddadige strijd tegen ongelovigen. Na jarenlange demonstraties tegen de beweging werden haar volgelingen in 1974 tot ketters uitgeroepen en officieel in de ban gedaan door de orthodoxe islamitische gemeenschap. De beweging staat bekend om haar zendingsijver en is actief in Azië, Afrika en Europa.

Verwijst naar de kunst en architectuur in de periode van de heerschappij van Ahmed II, die regeerde van 1703 tot 1730. Zijn heerschappij omspant het grootste gedeelte van wat bekend staat als de 'Tulpenperiode'. Ahmed staat vooral bekend om zijn patronaat van de hofschilder Levni, die verantwoordelijk was voor een van de beroemdste latere Ottomaanse historische manuscripten, de 'Sūrnāma' of het 'Festivalboek', uit ca. 1720. Ahmed staat ook bekend om het bouwen van een aantal fonteinen in de hoofdstad met hun karakteristieke decoratie uit de Tulpenperiode, bestaande uit lage marmeren reliëfs met afbeeldingen van vazen met bloemen. Er was ook een langdurige periode van ontwikkeling van paleisarchitectuur tijdens deze periode, vooral met betrekking tot het houten kustpaleis of yali, gebouwd aan de Bosporus.

Een heterodoxe geloofsgemeenschap van wereldverzakers, gesticht door Makkhali Gosala, een tijdgenoot en tegenstrever van Boeddha (5de eeuw v. Chr.). Gosala was gedurende zes jaar de reisgezel van de jaïnistenleider Mahavira voordat zij na een verschil van mening uiteengingen. Het jaïnisme en de ajivika verschilden in overtuiging maar kenden soortgelijke praktijken: initiatie geschiedde door het uittrekken van de eigen haren en er werd een leven van uiterste soberheid geëist, waarbij naaktheid, penitentie en beproevingen een rol speelden. Ajivika’s geloofden dat het leven werd beheerst door het noodlot en ontkenden het bestaan van de vrije wil. De beweging geloofde ook dat elke ziel een proces van reïncarnatie onderging dat miljarden jaren duurde en waarbij de ziel alle mogelijke levensvormen ervoer om ten slotte volmaaktheid en bevrijding te bereiken. De ajavika’s waren een belangrijke beweging ten tijde van Boeddha en bleven dat gedurende honderden jaren. Aan het begin van de middeleeuwen was de geloofsgemeenschap echter verdwenen.

Verwijst naar miniatuurschilderkunst die werd ontwikkeld in Ajmer in Rajasthan; Ajmer-schilderkunst is een voorbeeld van de uitbreiding van de Mogol-stijl van schilderen naar Rajasthan. De Mogol-keizer Jahangir (regeerde 1605-1627), die zijn hof tijdelijk verplaatste naar Ajmer tussen 1613 en 1616, was een belangrijke kunstbegunstiger. Getinte schilderijen met onvoltooide achtergronden en steenrode lijsten komen veel voor.

Verwijst naar het werk van een school van schilders die halverwege de 18de eeuw actief was in Akita in het noorden van Honshu. Satake Shozan (1748-1785) en Odano Naotake (1749-1780) ontwikkelden de stijl, die zich kenmerkt door een mengeling van naturalistische details en westerse illusionistische methoden, waarbij traditionele Japanse pigmenten worden gebruikt op zijde of papier en het oppervlak volledig wordt afgedekt met een laag olie en hars. Voltooide schilderijen waren in het algemeen gebaseerd op tekeningen uit schetsboeken van nauwkeurige observaties van bloemen, bomen en vogels.

Techniek voor het vervaardigen van muurschilderingen, waarbij met sneldrogende, kalkbestendige waterverf op een nog natte laag pleisterkalk wordt geschilderd.

De techniek van het muurschilderen op gedroogde pleisterkalk, of het retoucheren van een fresco als deze is hard geworden.

Quilts bestaande uit blokken, vaak met afbeeldingen, als aandenken vervaardigd (en ook gesigneerd) door verschillende mensen. Geen Nederlands equivalent.

Verwijst meestal naar muurdecoraties die bestaan uit mozaïeken van stukken geglazuurd aardewerk in verschillende kleuren met uiteenlopende geometrische vormen. Alicatados werden populair in de 12de eeuw, maar werden snel vervangen door mozaïeken die bestonden uit eenvormige stukken. Vanaf de 15de eeuw werden alicatados voornamelijk gebruikt ter omlijsting van tegelwerk. De term is Spaans en betekent 'snijwerk'.

Verwijst naar de kunst en cultuur die zijn verbonden met de islamitische Berberdynastie die regeerde in Noord-Afrika en zuidelijk Spanje (1130-1269). Deze periode is opmerkelijk omdat het voor het eerst was dat de hele Maghrib was verenigd onder één dynastie. De Almohads stonden op tegen de Almoravids in 1121 en veroverden Marrakesh in 1147. De dynastie verloor macht toen ze werd verslagen door Alfonso VIII in 1212, waarbij Andalusië verloren ging, en in 1269, toen men Marrakesh kwijtraakte aan de Berberse Marinids. De Almohad-hoven in Marrakesh en Sevilla waren centra van islamitische kunst en islamitisch onderwijs, vooral op het gebied van filosofie. Almohad-architectuur staat bekend om de combinatie van puriteins, eenvoudig ontwerp en overvloedige decoratie. Er werden enorme congregationalistische moskeeën gebouwd in Sevilla, Rabat en Marrakesh. Eenvoudige interieurs worden verlucht door middel van weelderige, gelobde bogen en andere details. Herhaald gebruik van een architecturale eenheid zoals een arcade of nis om gerichte doorkijkjes en een diep gevoel van ruimte te creëren, is een andere kenmerkende eigenschap. Sobere exterieurs contrasteren sterk met de rijk geïllustreerde, gigantische vierkante minaretten (laat 12de eeuw) van de drie moskeeën. Deze minaretten zijn rijkelijk voorzien van venstervormige openingen en elke zijde heeft verschillende rasterontwerpen die zijn uitgevoerd in verhoogd metselwerk. De moskee van Tinmal, met zijn karakteristieke Maghribi T-vorm, wordt beschouwd als een Almohad-meesterwerk. De locatie van de minaret achter de mihrab is een belangrijke vernieuwing van Tinmal. Almohad-moskeeën zijn gewoonlijk vergroot ten koste van hun binnenhoven. Andere kunsten zoals het maken van boeken, metaalwerken en luxe weefsels floreerden eveneens. Verschillende exemplaren van de Koran tonen aan dat papier tijdens deze periode perkament begon te verdringen. Een boekband op een prachtige, meerdelige Koran (1256) is het vroegst gedateerde voorbeeld van goudsierdruk. In textilia is net als in boekbanden een voorkeur te zien voor geometrische patronen.

Verwijst naar geschilderde of beeldgesneden beelddragende objecten in christelijke kerken. Kenmerkend voor altaarstukken is dat deze meestal zijn ingelijst, en dat ze óf aan de achterkant van het altaar zijn opgesteld, aansluitend op de achterkant van het altaarblok, óf op de muur achter het altaar zijn gehangen. Altaarstukken kunnen op zowel het centrale hoogaltaar als op de zijaltaren zijn geplaatst. Op de afbeelding zijn doorgaans religieuze figuren te zien die dikwijls deel uitmaken van een verhalende of didactische scène. Ook een beschermheilige van de kerk wordt vaak op een altaarstuk afgebeeld.

Een fundamenteel begrip in de religie van de Australische Aboriginals dat verwijst naar een mythologische periode in de tijd voor mensenheugenis toen de wereld werd gevormd en vermenselijkt door het optreden van mythische voorouderlijke wezens. Sommige van deze wezens hebben een menselijke of dierlijke (totem)vorm terwijl andere van vorm veranderen. Zij zijn verantwoordelijk voor de schepping van de verschillende soorten planten en dieren, met inbegrip van de mensen, en voor het vestigen van een lokale sociale orde en wetten om na te leven. In het geloof van de Aboriginals zijn deze voorouders spiritueel nu nog net zo levend als zij vroeger waren. Als geloofssysteem omvat de altjeringa totemisme: de mens wordt beschouwd als een onderdeel van de natuur dat niet fundamenteel verschilt van zijn mythische voorouders of van dieren, die allemaal een gemeenschappelijke levenskracht hebben. Deze verbinding wordt vaak zichtbaar gemaakt door het gebruik van totemfiguren.

Verschuifbare houten blinden. De term betekent zoiets als ���regenpanelen'. Men schoof ze 's nachts of tijdens slecht weer voor deuropeningen, en wanneer ze niet werden gebruikt, bewaarde men ze in speciale bakken aan de muren van het gebouw. Men ging ze in de late zestiende eeuw gebruiken in verschillende soorten gebouwen, van tempels tot woonhuizen.

Te gebruiken voor personen die een beroep uitoefenen of handel drijven of zich bezighouden met handvaardige of andere artistieke vaardigheden. Meestal niet gebruikt voor diegenen schilderijen, beeldhouwwerken of architectuur maken. Onderscheiden van 'kunstenaars' en 'architecten' gebaseerd op de media van hun creaties. Voor een algemene term voor voor personen die zelf voorwerpen creëren of construëren, voornamelijk als hun beroep of belangrijkste bezigheid, gebruik 'makers'.

Gebruik deze term voor kunstwerken met sculptuur- en architectuurelementen, vooral populair na 1945, waarbij een ruimte wordt gevormd (meestal binnen; niet altijd een museum) die door de bezoekers kan worden betreden. Vaak worden verschillende materialen, licht, geluid en communicatiemiddelen gebruikt.Voor dit soort werken na 1970 gebruik 'installaties (beeldhouwwerken)'. Gebruik 'tableaus' voor beeldhouwwerken die zijn samengesteld uit figuren en objecten gerangschikt in een op een schilderij gelijkend tafereel dat de toeschouwer niet betreedt.

Beweging binnen de Amerikaanse figuratieve schilderkunst die actief was tussen de jaren twintig en veertig en die streefde naar echte Amerikaanse kunst door het eigentijdse Amerikaanse leven realistisch af te beelden; de toenmalige niet-realistische stijlen die waren geïntroduceerd door de Armory Show, werden door de beweging verworpen.

Grote loofboomsoort die 35 meter hoog kan worden, inheems in het oosten van Noord-Amerika, in het gebied van Nova Scotia tot Texas. Het hout is licht roodachtig bruin, hard en onbuigzaam, heeft een rechte nerf en wordt gebruikt voor meubels en andere doeleinden. De schors is glad en grijs. De bladeren zijn eenvoudig met aderen en getande randen. De vrucht bestaat uit een grote schil met twee glanzende bruine eetbare noten. Het hout is zuur, rozeachtig bruin van kleur met donkerbruine strepen.

Verwijst naar het werk van een school van schilders uit de 15de eeuw, die ontstond in zenkloosters en die de traditie van het schilderen met inkt uit de Muromachi-periode (1333-1568) nieuw leven inblies. De school werd vertegenwoordigd door drie generaties Ami-schilders, die in hoofdzaak conservator waren van Chinese kunstobjecten in de collectie van het Ashikaga-shogunaat. De stijl combineert de rijke wassingen en stippen van de traditionele Chinese schilderkunst van de Zuidelijke Song-dynastie (1127-1279) met sommige elementen van Koreaanse schilderkunst.

Verwijst naar de periode in Boven-Egypte van circa 4000 tot 3500 of 3200 v. Chr. De kunstwerken bestaan uit stenen graveerkoppen, leistenen paletten, stenen vazen, ivoren beeldsnijwerk, beeldjes van verschillende materialen, aardewerk van het type rood met zwarte top en rood gepolijst aardewerk dat soms is versierd met lijnpatronen of menselijke en dierlijke figuren van witte slip.

Verwijst naar de stijl waarin hard porselein werd vervaardigd door porseleinfabrieken in Ouder-Amstel en Nieuwer-Amstel van 1784 tot 1820. De stijl kenmerkt zich door het gebruik van een hoge kwaliteit aan stijlen die werden gekopieerd van Meissen en geschilderd in een polychroom email, gewoonlijk in bruin en andere toonkleuren.

Verschilt van 'recreatiegebouwen' doordat het specifiek aangeeft dat het hier om amusement en spel gaat en niet om sport, en er geen lidmaatschap voor noodzakelijk is.

Verwijst naar de fase van het kubisme die zich voornamelijk richt op het tegelijkertijd afbeelden van verschillende aspecten van hetzelfde object.

De studie van de geschiedenis van de boekproductie en de omschrijving van boeken als fysieke objecten, met inbegrip van de studie van de verhouding tussen verschillende teksten of tussen verschillene edities van een werk.

Optische lenzen die de horizontale en verticale assen van een beeld op een verschillende manier vergroten. In de filmindustrie verwijst de term naar lenzen die de breedte van filmbeelden comprimeren en voor de lenzen in projectoren die ervoor zorgen dat het beeld met normale breedte op het scherm terechtkomt. Beide lenzen vervormen de hoogte van het beeld niet, waardoor er een breed beeld ontstaat. Eerst was de beeldverhouding 2,55:1 en later 2,35:1 om het beeld aan te passen aan de optische soundtrack.

Altaarstukken die bestaan uit verschillende beschilderde panelen of andere afbeeldingen die zijn verbonden door een architecturale constructie.

Verwijst naar de stijl die is vernoemd naar de locatie van de laatste van de koninklijke hoofdsteden van het Angkor-koninkrijk. Artistieke werken in deze stijl zijn onder meer het koninklijk plein van Angkor, een plein met de tempel van Phimeanakas (late 10de eeuw) de twee Khleangs (vroege 11de eeuw), de Baphuon (midden 11de eeuw) en de Bayon. De beeldhouwkunst in deze stijl wordt gekenmerkt door grootschalige monumenten van beschermende figuren, zoals Indra die op zijn driekoppige olifant rijdt. Op deze locatie worden de koninklijke terrassen ondersteund en verstevigd door telamons in de vorm van koninklijke dieren en mengvormen van mens en dier. Andere steunmuren zijn voorzien van beeldhouwwerken van goden in een volgorde die overeenkomt met de verschillende niveaus van het metafysische bestaan. Op de reliëfs op de friezen van tempels worden olifanten afgebeeld in oorlogs- en jachttaferelen. De heiligdommen op deze locatie zijn voorzien van torens die op verschillende niveaus zijn versierd met gebeeldhouwde gezichten van beschermfiguren.

Verwijst naar de stijl van architectuur en schilderkunst die is ontwikkeld in India tijdens de Britse koloniale overheersing. In de architectuur wordt deze stijl gekenmerkt door een mengeling van lokale elementen zoals polychrome koepeldaken, bolvormige koepels en overwelfde lanen, met klassieke en gotische stijlen. In de schilderkunst wordt deze stijl gekenmerkt door de weergave van beelden tegen een witte achtergrond en zeer veel aandacht voor details.

Verwijst naar de periode en stijl die wordt geassocieerd met de verovering van Groot-Brittannië door de Normandiërs in 1066 en de verspreiding van het Oudfranse Anglo-Normandische dialect en Normandische voorkeuren via de Engelse, Welse en Ierse aristocratie. De periode bracht een grote hoeveelheid Anglo-Normandische literatuur voort en een artistieke stijl die in beeldhouwwerk, schilderkunst, illustraties en textilia vooral tot uiting kwam door elegantie en verfijning. In de architectuur wordt de stijl gekenmerkt door enorme kruisgewelven die grote ruimten overspannen door een dubbele X-constructie, en door robuustheid, spectaculaire lichtinval en ornamenten als chevrons, ruitpatronen en rollijsten.

Een type Duitse glazen kruiken met de vorm van een ui en een hals of tuit die bestaat uit verschillende verstrengelde buisjes.

De eigenschap langs verschillende assen verschillende karakteristieken te hebben, zoals kenmerken of afmetingen.

Wordt gebruikt voor verschillende soorten voorwerpen die op de bodem van een watermassa worden gegooid met de bedoeling om vast te komen te zitten en de beweging van het vaartuig of andere objecten tegen te gaan.

Beeldvormende techniek voor computers die het rafelige effect bij kromme of diagonale lijnen als gevolg van de pixelopbouw tegengaat. Het principe berust op het invoegen van tussenkleuren op plaatsen waar verschillende kleuren naast elkaar verschijnen op computermonitors en uitdraaien.

Meestal gebruikt met betrekking tot verzamelobjecten en begeerde voorwerpen die ten minste honderd jaar oud zijn, met verschillende maten van ouderdom voor specifieke voorwerpen (bijvoorbeeld zestig jaar voor tapijten en 25 jaar voor auto's).

Verwijst naar de stijl van kunstvoorwerpen die zijn gevonden nabij de Gele Rivier in Anyang, de laatste hoofdstad van de Shang-dynastie (1384-111 v. Chr.). Bij opgravingen op deze locatie legde men verschillende fundamenten van gebouwen bloot, evenals potten van steen, jade en brons, keramiek met touwindruk en geometrische en antropomorfe versieringen en geïnscribeerde orakelbotten van dieren, de oudste voorbeelden van Chinees schrift.

Verwijst naar de stijl van Kutani-porselein dat werd vervaardigd in de 17de eeuw en in subtiele groentinten was beschilderd.

Verbindingsbalk tussen de koorwanden op de scheiding tussen koor en schip of koor en dwarsbeuk. Op de balk zijn portretten van de apostelen aangebracht, gebeeldhouwd of geschilderd. Op de apostelbalk kan ook een triomfkruis (kruisbeeld) met flankerende beelden staan (Maria en Johannes, soms aangevuld met twee vrouwenbeelden die kerk en synagoge verbeelden).

Algemene term die verwijst naar circa 18 soorten in verschillende genera papegaaien, die met elkaar gemeen hebben dat ze groot, kleurrijk en inheems in tropisch Amerika zijn, een zeer grote donkergekleurde snavel hebben, en een kale lichtgekleurde vlek in het gezicht.

Een geschil beëindigen, zoals dat wordt gedaan door één of meer onpartijdige, niet betrokkenen.

Verwijst naar de periode, cultuur en kunst van het oude Griekenland die begint rond het midden van de 8ste eeuw v. Chr. en eindigt in de vroege 5de eeuw v. Chr. met de Perzische invasie. Deze stijl kenmerkt zich door de introductie van het alfabet vanuit Foenicië, de stichting van belangrijke stadstaten en kolonies, het ontstaan van het openbare plein –de agora – in het ontwerp van steden, en typische stijlen in de schilderkunst, beeldhouwkunst en architectuur. In de vaasschilderkunst werden de gestileerde dieren uit de oriëntaliserende periode vervangen door meer naturalistische figuren in de zwartfigurige en later de roodfigurige stijl. In de beeldhouwkunst ontwikkelden zich meer naturalistische vormen vanuit de stijve, orthodoxe Egyptische figuren uit de oriëntaliserende periode. In de architectuur kwamen de Dorische en de Ionische bouworde tot ontwikkeling.

Verwijst naar de aardewerkstijl die werd aangetroffen in Perzië circa 6000 v. Chr. De stijl kenmerkt zich door fijn, eenvoudig vaalgeel aardewerk, toebereid met stro, dat soms is versierd met eenvoudige rode of oranje geschilderde ontwerpen.

Lange dubbele klarinetten met één melodiepijp met zes vingergaten, één bourdon en meerdere losse verlengstukken voor verschillende toonhoogtes; oorspronkelijk ontwikkeld en bespeeld in het Nabije Oosten.

Verwijst naar de doctrines van de Alexandrijnse priester Arius (ca. 250-ca. 336), die ontkende dat Jezus van dezelfde materie was als God en verklaarde dat hij in plaats daarvan slechts het hoogste van de geschapen wezens was. Als zodanig was de Zoon niet gelijk aan en niet net zo eeuwig bestaand als de Vader. Volgens de arianisten was Jezus geschapen - niet verwekt - door God en bereikte hij zijn goddelijkheid door zijn volmaakte gehoorzaamheid aan God. De doctrine van Arius werd in 321 als ketterij veroordeeld op een synode in Alexandrië en definitief verboden tijdens het Concilie van Nicea in 325. Het arianisme heeft in veel Germaanse landen voet aan de grond gehouden. De controverse rond het arianisme is in verschillende tijden weer opgeleefd en werd uiteindelijk verdrongen door het unitarisme.

Verschillende kasten, koffers en andere bedekte vergaarplaatsen die meestal sterk en duurzaam zijn gemaakt. Ze worden gebruikt om waardevolle artikelen in op te bergen, zoals de Thorarollen in synagoges.

Verwijst naar kant die werd gemaakt in Armenië, Cyprus, Turkije en de Griekse eilanden. Deze kant wordt gekenmerkt door het gebruik van een enkele naald en traditionele technieken en steken. De ontwerpen en steken verschillen per regio, maar in het algemeen wordt Armeense kant gekenmerkt door een extreme verfijndheid en gecompliceerde ontwerpen. Hij werd vaak gemaakt met zijden draad en gouden draden, en versierd met parels en verschillende kostbare edelstenen. Armeense kant was vooral populair in de 17de eeuw en werd gebruikt in kantranden op kleding, als kelkbedekkingen en op ander liturgisch linnengoed. Sommige wetenschappers denken dat Venetiaanse kant voortkomt uit 16de-eeuwse Armeense kant.

Wordt gebruikt voor naslagwerken over wapenschilden, heraldische wapenbeelden en deviezen, of over heraldiek (het bedenken en reguleren van emblematische voorstellingen volgens vastgelegde conventies).

Wordt gebruikt voor woordenboek-achtige naslagwerken van heraldische wapenbeelden (alle goedgekeurde deviezen waaronder wapenschilden, insignes en vlaggen) die alfabetisch staan gerangschikt op familienaam.

Verwijst naar al het porselein dat is gedecoreerd met heraldische motieven, maar in het bijzonder naar 18de eeuws porselein dat voor Europese families in China werd vervaardigd en voorzien was van hun wapenschilden.

Paletten die zijn ontworpen om op de onderarm van de schilder te leunen. Deze zijn groter dan de paletten die in de hand worden gehouden.

Kruidachtige overblijvende plant, waarschijnlijk inheems in Guyana en West-Brazilië. Men verbouwt de plant in West-Indië, Zuidoost-Azië, Australië en Zuid-Afrika. De kruipende wortelstok heeft vlezige knollen die men oogst om hun zetmeel. De stengel heeft vele takken en wordt 1,5 meter hoog. De planten worden geoogst wanneer de knollen vol zitten met zetmeel, vlak voor het ruststadium van de planten. De wortels worden geschild en daarna in water geraspt. Het mengsel dat zo ontstaat wordt gedroogd tot een poeder en gezuiverd door het meerdere malen te wassen.

Verwijst naar de stijl, voornamelijk in de architectuur en beeldende kunst, die wijd verspreid was in Europa en de Verenigde Staten in de jaren 20 en 30 van de 20ste eeuw. De stijl werd populair na de Exposition Internationale des Arts Décoratifs et Industriels Modernes in Parijs in 1925. De stijl kenmerkt zich door een synthese van industriële en kunstzinnige materialen waarmee veel verschillende handgemaakte en industrieel vervaardigde voorwerpen werden gemaakt, vaak met de nadruk op rechtlijnige motieven, opvallende kleuren en elegante, abstracte en vereenvoudigde vormen.

Verwijst naar de Europese beweging in de schilderkunst die vanaf circa 1945 parallel liep aan het Abstract Expressionisme in Noord-Amerika. De stijl kenmerkt zich door een meer lyrische, geïmproviseerde aanpak van abstractie op basis van onderbewuste fantasieën, in tegenstelling tot de meer gestructureerde tendensen in het Abstract Expressionisme.

Verwijst in het algemeen naar de stijl in de schilderkunst, architectuur en kunst die in Europa en de Verenigde Staten bloeide van circa 1890 tot 1910. De stijl kenmerkt zich door de nadruk op vloeiende, golvende en kronkelende lijnen of contouren op basis van organische vormen, en door het gebruik van moderne materialen als ijzer en glas.

Wordt gebruikt voor de beweging in Engeland en de Verenigde Staten die, van circa 1890 tot aan het begin van de twintigste eeuw, verschillende esthetische benaderingen bevorderde. Is ook wel gebruikt om alle fotografie met een esthetische doel aan te duiden, om een duidelijk onderscheid te maken met wetenschappelijke, commerciële of journalistieke fotografie; gebruik hiervoor de term 'fotografie'. Gebruik voor uiteenzettingen over fotografie als beeldende kunst 'fotografie' plus 'kunsttheorie'.

Negentiende-eeuwse genootschappen ter bevordering van kunst, vooral door de verspreiding van schilderijen en prenten middels een loterij.

Verwijst naar de Engelse bouwkundige en decoratieve stijl in het midden van de 17de eeuw, die werd ontwikkeld door handwerkslieden via het gebruik van patronenboeken en zich kenmerkt door een grof classicisme waarin regionale verschillen en het werk van individuele werkplaatsen naar voren komen. Bouwkundige elementen zijn onder meer schilddaken, gebroken frontons en architraven met oren.

Beschrijft de diverse soorten kunstwerken die zijn vervaardigd door de Aboriginalstam die in een gebied in Midden-Australië leefde. Arunta-schilders werkten vaak met gegraveerde stippen en punten in de achtergrond.

Verwijst naar de beoefening van zelfbeheersing en zelfverloochening als daad van godsdienstige devotie en middel om een groter spiritueel bewustzijn te bereiken; wordt in verschillende vormen en in uiteenlopende mate aangetroffen bij alle godsdiensten. Tot de ascetische gebruiken behoren vasten, kluizenaarschap, meditatie, celibaat, afstand doen van bezittingen en zelfkastijding.

Ronde, ovale of tweelobbige schilden uit de Griekse Oudheid en daarna; ze waren Dorisch van origine, gemaakt van lagen koeienhuid en groot genoeg om bijna het gehele lichaam mee te beschermen. Oudere modellen werden in de hand gehouden maar latere uitvoeringen hadden een diagonaal geplaatste armband, met een handvat aan de rand, en werden op de arm gedragen.

Een hedendaagse techniek voor het creëren van driedimensionale kunstwerken door het combineren van verscheidene elementen, voornamelijk gevonden voorwerpen. De constructie kan door de kunstenaar beschilderde, uitgesneden of vormgegeven elementen omvatten. Oorspronkelijk bedacht in 1953 door de kunstenaar Jean Dubuffet.

Beeldhouwwerken die vanaf circa 1945 zijn gemaakt met behulp van de assemblagetechniek, waarmee driedimensionale kunstwerken tot stand komen door verschillende elementen te combineren, vooral objets trouvés. Ook door de kunstenaar geschilderde, beeldgesneden of geboetseerde elementen kunnen deel uitmaken van assemblages. Zie 'object sculpture' voor dergelijke werken van vóór 1945.

Beschrijft de diverse soorten kunstwerken die zijn vervaardigd door de bewoners van de eilanden in de Astrolabebaai. De bewoners zijn vermaard om hun ronde schilden met een doorsnede van 700-1000 mm en een dikte van 20-30 mm, gedecoreerd met een in reliëf gesneden X-vormig ontwerp. De maskers van Astrolabebaai zijn bekend om hun enorme neuzen en doorboorde, verlengde oorlellen; ze hebben een grootte die kan variëren van levensgroot tot zes meter hoog.

Verwijst naar de stijl en cultuur van de regio Asturië in het noorden van Spanje (het huidige Oviedo), in het bijzonder naar de culturen van de mesolithische periode en het middeleeuwse koninkrijk. De mesolithische Asturische cultuur volgde op de Aziliencultuur en ging vooraf aan de neolithische culturen in de regio. De middeleeuwse cultuur bloeide in het 8ste- en 9de-eeuwse koninkrijk Asturië en kenmerkt zich door het behoud en de ontwikkeling van klassieke Romeinse vormen en bouwkundige technieken, daarmee twee eeuwen vooruitlopend op de romaanse stijl in Europa. Deze stijl verschilt van de gelijktijdige Karolingische stijl door zijn typische bouwkundige iconografie, vaak met muren van ‘petit appareil’, verhoogde bakstenen bogen, gehouwen hoekstenen en houten daken met kleine tongewelven over de apsissen.

Verwijst naar de stijl en cultuur van de regio Asturië in het noorden van Spanje (het huidige Oviedo), met name de culturen van het middeleeuwse koninkrijk Asturië uit de 8e en 9e eeuw. De stijl wordt gekenmerkt door het behoud en de ontwikkeling van de klassieke Romeinse vormen en architectonische technieken, vooruitlopend op de romaanse stijl in Europa die twee eeuwen later opkwam. Deze stijl verschilt van de gelijktijdige Karolingische stijl door de onderscheidende architectonische iconografie, vaak met muren van 'petit appareil', verhoogde bakstenen bogen, natuurlijke hoekstenen en houten daken met kleine tongewelven boven de apsis.

Verwijst naar de periode en stijl die zich ontwikkelde tussen 552 en 645 v. Chr. en samenviel met de opkomst van het boeddhisme. In de beeldhouwkunst zien we figuren, meestal van godheden, in stijlen die variëren van een vroeg gebruik van platte vlakken, verlengde proporties en scherpe lijnen tot latere kleinere, vriendelijker figuren met de nadruk op verticale lijnen. In de schilderkunst wordt deze stijl gekenmerkt door het gebruik van rode en zwarte kleuren die worden verkregen door lak met kleurstof te mengen, en gele en groene kleuren die worden verkregen uit een mengsel van loodoxide en plantaardige olie. Schilderwerk uit deze periode omvat vooral lichte en elegante figuren en landschappen. In de bouwkunst wordt deze stijl gekenmerkt door de nadruk op symmetrie en axiale balans door het gebruik van paal- en latconstructies, daken met dakpannen en kraagstukken om gewicht en horizontale druk te verdelen.

Verwijst naar de stijl van het aardewerk uit de Mittanische periode in Mesopotamië van circa 1500 tot 1300 v. Chr. De stijl kenmerkt zich door de geschilderde vazen, met witte dessins op een donkere achtergrond, waarvan de bekervorm het meest werd gebruikt.

Verwijst naar het systeem van zonnemonotheïsme in het oude Egypte, in het bijzonder tijdens de regering van farao Akhenaton (Amenophis IV) in de 14de eeuw v. Chr. Aten (of Aton), de Egyptische naam voor de zonneschijf, werd afgebeeld als een zonnecirkel met stralen die eindigden in handen. Aten was oorspronkelijk een aspect van de zonnegod Ra maar begon onder de beide voorgangers van Akhenaton ook zelfstandig vereerd te worden. Akhenaton meende dat Aten de enige god was die aanbidding verdiende en hij vervolgde andere goden zoals de vooraanstaande Amun. Akhenaton werd beschouwd als de enige bemiddelaar tussen Aten en de wereld. In deze tijd bloeide de belangstelling voor kunst en het resulterende schilder- en beeldhouwwerk is meer naturalistisch dan vroegere Egyptische kunst. Aanhangers van het atenisme aanbaden de echte zon als brenger van leven, schoonheid en liefde door middel van zijn licht en warmte. Het atenisme had een ontwrichtende uitwerking op de heersende klasse maar had weinig gevolgen voor de geloofsovertuiging van gewone mensen; kort na de dood van Akhenaton stortte de nieuwe religie ineen en werden de oude goden in ere hersteld.

Verwijst naar de cultuur en stijlen die zich ontwikkelden in Athene of elders in Attica, in het bijzonder naar geschilderde aardewerkstijlen die zich chronologisch ontwikkelden na de geometrische stijlen. Attische stijlen verschillen met opzet van Corinthische stijlen en worden gekenmerkt door de fantasierijke composities die niet noodzakelijkerwijs in overeenstemming zijn met standaards voor schaal of balans, door monumentaliteit en grandeur, en uiteindelijk door een typische zwartfigurige stijl die de norm zou worden voor de rest van de Griekse wereld.

Verwijst naar de periode en kunststijl tijdens de regering van Augustus Caesar van 27 v. Chr. tot 14 n. Chr. Het doel van deze kunst is de verheerlijking van de prestaties van de keizer. De stijl kenmerkt zich door de nadruk op propaganda en grandeur, die tot uiting komt in herdenkingsmonumenten en beelden uitgevoerd op een eclectische, elegante wijze en beïnvloed door de klassieke Griekse kunst. In deze periode ontwikkelde zich ook de ‘derde stijl’ in de muurschilderkunst.

Foto's gemaakt met de bedoeling persoonlijke energievelden (aura's), energie- of persoonlijkheidsuitstralingen (astrale projecties), pre- of postcognitieve mentale beelden of verschillende andere bovennatuurlijke visuele manifestaties in beeld te brengen.

De fotografie van persoonlijke energievelden (aura's), energie- of persoonlijkheidsuitbreidingen (astrale projecties), pré- of postcognitieve mentale beelden of verschillende andere bovennatuurlijke visuele manifestaties.

Verwijst naar de gereedschaps- en kunstcultuur van hoog-paleolithisch Europa die volgde op de Moustérien cultuur, gelijktijdig was met het Périgordien en is genoemd naar de opgravingen bij Aurignac in het zuiden van Frankrijk. De typische stijl kan wijzen op een invasie van nieuwe volkeren in West-Europa en onderscheidt zich van gelijktijdige culturen door een overdaad aan bewerkt hakgereedschap in plaats van snijgereedschap, de vervaardiging van lemmeten en burijnen door middel van ponstechniek, en dubbelkonische punten met gespleten basis. Deze cultuur heeft de burijn uitgevonden, die de graveerkunst mogelijk maakte. De kunst kenmerkt zich door gestileerde venusfiguren, kleine snijwerken en graveringen waarin verkort perspectief en schakering is toegepast door middel van kruisarcering, en grotschilderingen van mensenhanden die worden gebruikt als sjablonen en geschilderde meerkleurige dieren, vaak met een opvallend verdraaid perspectief, dat wil zeggen dat de dieren en profil zijn afgebeeld met hun hoorns gedraaid in een frontale weergave.

In de godsdienst der oude Romeinen de voortekenen van de goden die waren geschreven in de natuur en bedoeld om te worden ontcijferd. Auspicia werden gezien als bevestigende of ontkennende antwoorden op een voorgestelde handelwijze. Auspicia kwamen vaak uit de lucht in de vorm van donder, bliksem en verschillende soorten vogels, maar er waren ook andere vormen. Openbare auspicia werden door magistraten of augurs geïnterpreteerd in de heilige ruimte van de templum.

Beschrijft de diverse soorten kunstwerken die zijn vervaardigd door de Australische Aboriginals en de huidige inwoners, zoals rotskunst, beeldhouwwerken in hout, klei en zand, lichaamsdecoratie en bastschilderwerk, zowel voor als na de kolonisatie door de Europeanen.

Combineert descriptoren voor de diverse stijlen van kunstwerken die in de verschillende Australische regio's zijn geproduceerd.

Radiografie waarmee wordt vastgesteld waar en in welke mate radioactieve stoffen of stoffen die radioactief zijn gemaakt om te kunnen worden opgespoord, zich in een bepaald object bevinden, wanneer de straling die door deze stoffen wordt uitgezonden, inwerkt op een fotografische emulsie die in nauw contact staat met het object. Wanneer autoradiografie op een schilderij wordt toegepast, kan op grond van de halveringstijden de plaatsing van bepaalde pigmenten worden vastgesteld.

Verschillende soorten veerboten die worden gebruikt om auto's, treinstellen en eventuele bijbehorende passagiers te vervoeren.

Verwijst naar een Vroeg-Minoïsche aardewerkstijl, genoemd naar opgravingen in de buurt van Phaistos, die zich kenmerkt door het veelvuldig gebruik van geschilderde lijnen, in plaats van de vroeger gebruikte ingekerfde of gepolijste patronen. Er zijn twee verschillende fasen te herkennen. In de eerste fase bestonden de ontwerpen uit parallelle of dubbel gearceerde geschilderde rode lijnen die liepen langs de kromming van de vaalgele aardewerken vaten. In de latere fase werd de geschilderde rode versiering meer volgens een ontwerp aangebracht, werd minder de ronde vorm van het aardewerk gevolgd en bestond de decoratie vooral uit dubbel gearceerde driehoeken of andere eenvoudige geometrische ontwerpen die werden aangebracht onder de hals van kannen en kruiken en aan de binnen- en buitenzijde van kommen en koppen.

Verwijst naar de periode rondom de oude stad Ayutthaya die duurde van het midden van de 14de eeuw tot de 18de eeuw. In de beeldhouwkunst wordt deze periode vooral gekenmerkt door afbeeldingen van Boeddha die zijn gegoten in brons, of die zijn gemaakt van steen of stucwerk. In de vroege 14de eeuw culmineerde een verfijning van beeldhouwkundige stijlen in de eThong-stijl die werd gekarakteriseerd door verschillende subtypen van Boeddhabeelden. Eén type wordt gekenmerkt door de Boeddhafiguur met een prominent voorhoofd, amandelvormige ogen, rechte, bijna gesloten oogleden en conische krullen op het hoofd. Een tweede type toont sterkere Khmer-invloeden die zichtbaar zijn in het vierkante gezicht en de strenge gelaatsuitdrukking. Het derde type Boeddha-beeldhouwstijl wordt gekenmerkt door een uitgerekt lichaam en een glimlachende gelaatsuitdrukking. In de architectuur wordt deze periode gekenmerkt door tempel-sancturariumcomplexen die bekend zijn onder de naam ‘wat’. De belangrijkste zijn: Wat Thanmikarat, welke een trap bevat die is versierd met leeuwen van stucwerk en een bai sema of grenssteen gemaakt van leisteen; Wat Phutthaisawan, met door de Khmer-stijl beïnvloede galerijen, stoepa's met redans en muurschilderingen; Wat Yai Chaimongkhol, met complexe stoepa's en wihans en rechthoekige galerijen; en Wat Phra Ram, met een vierkant grondplan, een constructie van baksteen en kunstmatige bassins. Keramiekstijlen komen in deze periode ook tot volledige ontwikkeling en worden gekenmerkt door heldere kleuren: jadegroen, licht grasgroen, blauwgroen, bruin, honingbruin en wit.

Bol- of peervormige stenen flessen met smalle hals, versierd met masker met baard, vaak ook met een wapenschild; werd gemaakt in de 16e en 17e eeuw.

Verwijst naar de stijl die populair was in de late jaren 70 en de vroege jaren 80 van de 20ste eeuw, waarin opzettelijk slecht, opzichtig en smakeloos uitziende schilderwerken werden vervaardigd door geschoolde kunstenaars.

Houders van verschillende vorm en afmeting primair bedoeld voor de bezittingen van een reiziger.

Verwijst naar de stijl van Chinese schilderkunst die een bloeiperiode doormaakte aan het begin van de 17de eeuw. De stijl wordt gekenmerkt door gedetailleerde, complexe composities met fijne lijnen en zachte kleuren.

Verwijst naar de stijl en periode die samenvielen met de heerschappij van Bajezid II, 'de vrome', van 1481 tot 1512. Bajezid zag toe op de bouw van twee complexen aan de rivieroever, het Amasya-complex, dat werd voltooid in 1486, en het Edrine-complex, dat waarschijnlijk door Hayreddin werd gebouwd in 1488. Het laatstgenoemde complex, met zijn contrasterende goudkleurige en rood zandstenen ornamenten en het donkergrijze loden dak, is een van de beste voorbeelden van de Osmaanse klassieke architectuur in het begin van haar ontwikkeling. Onder Bajezid begon de Osmaanse verhalende schilderstijl ook gestalte te krijgen. Bajezid bracht Syh Hamdullah van Amasya naar Istanboel, waar de traditie van deze grote Osmaanse kalligraaf werd voortgezet tot ver in de 18de eeuw.

De oorspronkelijke benaming voor fenolplastic, die tegenwoordig wordt gebruikt voor een aantal verschillende soorten plastic.

Ronde of bijna ronde voorwerpen van verschillende materialen en maten, die met lucht gevuld, zacht of massief kunnen zijn en worden gebruikt in veel verschillende contexten en toepassingen.

Russische, luitachtige getokkelde chordofonen bestaande uit een driehoekige klankkast met een plat achterblad en een licht welvend bovenblad, een lange hals met frets en drie snaren; ze worden in zes verschillende groottes gemaakt.

Verwijst naar de periode en de stijl rondom de cultuur van het eiland Bali. De stijl vormt een afspiegeling van de rijke religieuze en politieke geschiedenis en is beïnvloed door het hindoeïstische saivisme, het boeddhisme, de islam, voorouderverering, tantrische riten en het animisme. In de stijl staan het geloof in reïncarnatie en de thematische idee van de nietigheid van de mens ten opzichte van de natuur centraal. In de schilder- en tekenkunst manifesteerde de stijl zich in afbeeldingen op rotswanden en later, toen Europese invloeden zich deden gelden, in naturalistische en romantische schilderijen in krijt, olieverf of gouache waarop gestileerde dierlijke en menselijke figuren werden afgebeeld met twee of drie horizons op de achtergrond. Beeldhouwwerken kenmerken zich door stenen constructies die Balinese vorsten als goden voorstellen, dierlijke en demonische figuren, en hindoeïstische en boeddhistische standbeelden. Voor beeldsnijwerken werd ook gebruik gemaakt van been en schildpad. In de keramiek werd deze stijl gebruikt voor aardewerken gebruiksvoorwerpen en abstracte beeldjes van zowel menselijke als mythische figuren. Sieraden als armbanden, halskettingen, zegelringen, krissen, hoofdtooien en haarspelden werden vervaardigd met robijnen, barokparels, ivoor en bloedkoraal, waarbij technieken als drijven en repoussé werden toegepast. De hofsieraden in deze stijl zijn voorzien van complexe iconografie.

Luchtdichte zakken van rubber, plastic, papier, zijde of soortgelijk lichtgewicht materiaal, in verschillende vormen en groottes, gewoonlijk helder gekleurd, die, wanneer ze zijn opgeblazen met lucht of een gas dat lichter is dan lucht, bijna zo licht als of zelfs lichter dan lucht zijn. Kleine ballonnen die door kinderen kunnen worden gehanteerd, zijn bedoeld als speelgoed of versiering. Meer dan levensgrote exemplaren, vaak voorstellingen van echte of fictieve wezens en voorwerpen, worden gebruikt in parades en andere openbare vertoningen.

Algemene term voor gordijnen die door koorden en ringen worden opgetrokken en neergelaten. Ze zijn er in verschillende uitvoeringen en worden voornamelijk gekenmerkt door de onderste zoom die, als het gordijn is opgetrokken, een reeks elegante bollingen vertoont die aan ballonnetjes doen denken.

Houders die waarschijnlijk werden gebruikt voor zalf en parfum. Vroege keramische voorbeelden die zijn gevonden in Petra (waarschijnlijk uit de 4de eeuw v. Chr.), hadden de typische hellenistische vorm van de spindelfles, maar deze vorm werd later volledig verdrongen door een aantal typen met een lange hals en een ronde tot eivormige buik met verschillende en blijkbaar gestandaardiseerde vormen (vanaf de 1ste eeuw n. Chr.). Het aantal in Petra gevonden unguentaria doet vermoeden dat ze ter plaatse werden gemaakt; de productie zal hebben samengehangen met de mirre en andere zalven die de Nabateeërs verhandelden. Ze zijn ook op meer westelijke vindplaatsen aangetroffen. Op verschillende plaatsen op het Arabisch schiereiland werden later peervormige glazen unguentaria gemaakt.

Kleine schilderijen met taferelen uit het volks- en boerenleven; oorspronkelijk uit de 17e eeuw en vervaardigd door in Italië woonachtige, uit Noord-Europa afkomstige schilders.

Vruchten van verschillende soorten van het geslacht Musa. Technisch gezien zijn het bessen; ze groeien in groepjes hoekige en vingerachtige vruchten, die uiterst voedzaam vruchtvlees bevatten binnen de schil.

Plankjes van hard, glad hout van verschillende afmetingen, bij het boekbinden gebruikt tijdens het aanbrengen van de platten om het leer aan de rugzijde aan beide zijden van de ribben glad te strijken; hebben soms aan één kant een groef die over een rib past, waardoor beide kanten in één keer kunnen worden gladgestreken.

Verwijst naar de periode die is genoemd naar de hoofdstad van Thailand, gesticht door Rama I (1782-1809) in 1782. In de architectuur wordt deze periode het best vertegenwoordigd door de verschillende constructies en latere renovaties in het Grote Paleis (Phra Borom Maha Ratchawang) waarin zich de Amarin Winichai Hall bevindt, met een T-vormige plattegrond, en de Dusit Maha Prasat Throne Hall (1789), met een vloerplan in de vorm van een Latijns Kruis, gelakte en vergulde deuren en vensters en vergulde, negenlaagse spitsen. Tempels in deze periode worden gekenmerkt door centrale heiligdommen die het palladium van het koninkrijk en andere vereerde Boeddhabeelden huisvesten, altaren die het Traiphum of bestaanswerelden afbeelden, friezen of vergulde garua's, ubosots of verlengde wijdingszalen, paarlemoeren ingelegde werken, bronzen leeuwen, wihans of gemeenschapszalen en daken met meerdere lagen. Later in de 19de eeuw weerspiegelden bouwstijlen Europese koloniale esthetica. In beeldhouwkunst en schilderkunst worden op werken uit deze periode taferelen afgebeeld uit de Ramakien en uit hindoeïstische teksten.

Wordt gebruikt voor stukken doek of ander flexibel materiaal waarop tekens of decoratieve ontwerpen zijn geschilderd, en die zijn bedoeld om te worden uitgestald door ze ergens op of aan te bevestigen. In de heraldiek wordt het gebruikt voor vierkante vlaggen met heraldische afbeeldingen. Voor andere doeken die bedoeld zijn als symbool of signaal wordt de voorkeur gegeven aan 'vlaggen'.

Wordt gebruikt voor bankmachines die automatisch verschillende transacties tussen bankinstellingen en klanten kunnen verwerken en die zich al dan niet in hetzelfde pand bevinden.

Verwijst naar de vroege fase (circa 4800-4300 v. Chr.) van de neolithische Yangshao-cultuur. De cultuur is genoemd naar een neolithisch dorp in de omgeving van Xi'an in de provincie Shaanxi. In de Banpo-architectuur herkennen we reeds de traditionele naar het zuiden gerichte ingang en het gebruik van houten draagconstructies voor het dak. Banpo was een belangrijk keramiekcentrum. Zo is er een industriële oven opgegraven. Het vaatwerk werd doorgaans met de hand gevormd, maar soms ook wel uit rollen opgebouwd of in vormen gegoten. Typerende vormen voor deze periode zijn kommen met versmalde voet. Het vaatwerk werd gedecoreerd met gedrukte vormen of met zwarte of grijze engobe, en werden vervolgens gepolijst. Geometrische patronen overheersen, en in zeldzame gevallen is ook een menselijk masker als motief aangetroffen. Een reeks van circa 20 verschillende markeringen die op de randen van het vaatwerk zijn ingesneden, moet wellicht worden gezien als een primitieve wijze om gebeurtenissen vast te leggen.

Verwijst naar een van de drie hoofdfasen van de Gansu-cultuur, die dateert uit circa 2800 tot circa 2300 v. Chr. Banshan omvat een viertal vindplaatsen: Waguanzui, Banshan zelf, Bianjiagou en Wangjiagou. De Banshan-cultuur besloeg een gebied dat deels samenviel met het oostelijke deel van de Majiayao-regio, en strekte zich naar het noorden en westen uit; de naam is ontleend aan een vindplaats in dit gebied bij de middenloop van de rivier de Tao en de bovenloop van de rivier de Wei, waar in de jaren 30 van de 20ste eeuw tal van grafurnen werden ontdekt. De aankoop van deze urnen door Amerikaanse en Europese musea had tot gevolg dat de Banshan-urnen, met hun smalle hals, brede schouder en smalle voet, van al het Chinese neolithische aardewerk het hoogst werd gewaardeerd. De ontwerpen bestaan vaak uit vier grote medaillons en zijn meestal beschilderd met purperzwarte en donkerrode pigmenten, hoewel gele en bruine kleurschakeringen ook worden gezien. Kommen werden in kleinere aantallen geproduceerd dan urnen, en zijn soms gedecoreerd met menselijke figuren.

Verwijst naar de stijl die is geïnspireerd op de bouw van de tempel van Banteay Srei in het midden van de 10de eeuw en deels de wederopleving weerspiegelt van de beeldhouwstijlen van de 7de en 8ste eeuw, vóór het Angkor-tijdperk. De tempel is van roze zandsteen, versierd met kleinschalige, gedetailleerde, edelsteenachtige reliëfs, timpaanreliëfs met grote en kleine godheden te midden van een rijk gebladerte, geraffineerde verhalende reliëfpanelen waarin Shiva, Visjnoe en Krishna worden afgebeeld op verschillende niveaus, en muurschilderingen. Gebeeldhouwde figuren hebben een slanker lichaam, natuurlijkere verhoudingen, smallere hoofden, een jeugdigere uitstraling, en kleding zonder smalle verticale plooien die strak om het lichaam valt.

Fotopapier voorzien van een coating met wit bariumsulfaat, dat tot doel heeft de fotografische emulsie niet in het papier te laten wegzinken. De witte barietlaag maakt het gemakkelijker verschillende oppervlakte structuren aan het papier mee te geven.

Verwijst naar edelen die in het bezit zijn van een baronie: een groot landgoed of een aanzienlijk deel van een groter gebied dat door een soevereine vorst wordt bestuurd, en dat ooit werd toegewezen als beloning voor een militaire of andere bewezen dienst. De term verwijst meestal naar leden van de Europese adel met een rang die tegenwoordig in veel landen direct onder die van burggraaf of graaf is geplaatst. De rang en status van een baron kunnen overigens verschillen, niet alleen per land maar ook afhankelijk van de geschiedkundige periode. De term kan daarnaast verwijzen naar de oorspronkelijke, middeleeuwse betekenis, namelijk iemand die een baronie rechtstreeks van de koning als pachtgoed beheerde, ongeacht zijn rang. De term kan voorts verwijzen naar Japanse edellieden met een lage rang. In meer algemene zin kan de term verwijzen naar een machtig persoon of magnaat. Baronnen zijn altijd mannelijk; vrouwelijke bezitters van een baronie worden 'baronessen' genoemd.

Verwijst naar de aardewerkstijl zoals aangetroffen op Cyprus in de laat-Cypriotische periode van circa 1600 tot 1050 v. Chr. De stijl kenmerkt zich door vaten met een ingewerkte ringvormige voet, afgewerkt met gepolijste bruine slip met ingekerfde of in reliëf aangebrachte decoraties, of met witte geschilderde lijnen.

Verwijst naar een regionale school van Pahari-miniatuurschilderkunst die aan het eind van de 17de en de gehele 18de eeuw een bloeiperiode beleefde in de Indiase heuvelstaten. Schilderijen in de Basohli-stijl behoren tot het vroegst bekende Pahari-werk. Hoewel de naam van de school is ontleend aan de kleine onafhankelijke staat Basohli, als belangrijkste centrum van de stijl, zijn er overal in deze regio voorbeelden van te vinden. Kenmerkende elementen zijn: krachtige lijnvoering en felle kleuren, een langwerpig formaat, rode randen, monochrome achtergronden en een willekeurig maar bijzonder gebruik van architecturale en decoratieve elementen. De gezichten zijn doorgaans overdreven en gestileerd weergegeven, vaak en profil, met grote ogen met een doordringende blik. Een herkenbare techniek is het gebruik van dikke, pasteuze druppels witte verf voor de weergave van sieraden, terwijl delen van kevervleugeltjes smaragden moeten suggereren.

Verwijst naar verschillende christelijke kloostergemeenschappen van de Byzantijnse rite die de kloosterregel volgen van Sint Basilius, hun spirituele vader; er zijn vijf hoofdtakken van de Orde van Sint Basilius. De basiliaanse kloostergemeenschap is eeuwenlang zeer invloedrijk geweest in de Byzantijnse gemeenschap, vergelijkbaar met de benedictijnse invloed binnen de westerse kloostergemeenschap. Sint Basilius, theoloog en aartsbisschop van Caesarea in Cappadocië (in het tegenwoordige Turkije), schreef zijn kloosterregel tussen 358 en 364. De eenvoudige, maar strenge kloosterregel van Sint Basilius vereist volgelingen te leven in gemeenschappen en propageert een ascetische levenswijze als een manier om God voorbeeldiger te dienen. Het extreme ascetisme van de woestijnkluizenaars is afwezig. Sint Basilius' regels impliceren beloften van kuisheid en armoede, waarmee ze vooruitlopen op de latere westerse kloostersystemen. Ook hulp aan de armen is verplicht. Aan de kloosters dienden scholen voor kinderen gelieerd te zijn, waarin de leerlingen kunnen worden getest op een mogelijke religieuze roeping. Sint Theodorus uit Studios herzag de regel van Sint Basilius in de 9de eeuw. De basiliaanse orde mag niet worden verward met een congregatie van de Latijnse rite die dezelfde naam heeft en in 1822 werd gesticht in Frankrijk, maar later voornamelijk actief was in Canada; de leden van deze congregatie wijden zich aan het onderwijzen van kinderen.

Algemene term die wordt gebruikt voor het hout van de verschillende soorten van de geslachten Cedrela, Dysoxylon, Guazuma en Icica.

Een non-woven textiel dat wordt gemaakt door het pletten van de binnenste schors van bepaalde bomen en struiken tot deze fijn en zacht is. Bastdoek kan worden beschilderd, bedrukt, geborduurd of geknipt en genaaid als patchwork. Het is wel vrij kwetsbaar, vooral als het nat is. Ooit werd het in vrijwel geheel Afrika ten zuiden van de Sahara gebruikt. De vroegste vermelding was in het midden van de 16de eeuw in Liberia, tegenwoordig komt het voor in Ghana en Nigeria.

Oceanografische instrumenten die de temperatuur meten en vastleggen op verschillende dieptes in de oceaan; ze worden vaak gebruikt door schepen onderweg.

Te gebruiken voor diverse voorwerpen met korte stelen en brede, geronde koppen, meestal hoofdzakelijk van hout en ontworpen voor verschillende balspelen. Gebruik 'rackets (sportuitrusting)' voor grotere voorwerpen met een soortgelijke vorm maar met koppen met een netwerk.

Heren- of dameskapdozen op een hoog onderstel, met een deksel waaronder een compleet ingerichte binnenkant zit, meestal met laden eronder. Ze verschillen van andere kaptafels omdat ze op hogere poten staan en geen volledige ladenkast onder hebben.

Zware, tapijtachtige bedbedekkingen vervaardigd in verschillende technieken zoals in vlak- of poolweefsel of naaldwerk. Geen Nederlands equivalent.

Term die voorheen werd gebruikt voor verschillende bedovertrekken, voornamelijk wanneer ze van katoen of van wol zijn geweven; vanaf het midden van de 19e eeuw werd de term doorgaans vervangen door 'spreien'.

Winkelcentra of andere complexen met meerdere bedrijfskantoren, gewoonlijk van verschillende ondernemingen, die onderling te voet bereikbaar zijn. Meestal hebben bedrijvencomplexen maar één of een klein aantal verdiepingen.

Instellingen, gewoonlijk deel uitmakend van grotere bibliotheken, archieven of collecties, die collecties van foto's en soms ander visueel materiaal in verschillende vormen en op verschillende media in bezit hebben of onderhouden.

Verzamelingen, gewoonlijk deel uitmakend van grotere bibliotheken, archieven of collecties, die bestaan uit visueel materiaal in verschillende vormen en op verschillende media.

Kromme vijlen in verschillende vormen en doorsnedes. Worden gebruikt om hout mee te bewerken.

De hiërarchie Beeldmateriaal bevat descriptoren voor objecten die oorspronkelijk zijn vervaardigd met als doel de betekenis hoofdzakelijk op visuele, non-verbale wijze over te dragen, met name waar het de uitdrukking van een symbolische of expressieve betekenis of esthetische ervaring betreft. Hieronder vallen voorstellingen en gebeeldhouwde werken, alsmede periodeafhankelijke werken, bijvoorbeeld performancekunst, die zich binnen de beeldende kunst hebben ontwikkeld en daarmee in verband worden gebracht. Sommige descriptoren in deze hiërarchie kunnen naar een object of beeld verwijzen; bijvoorbeeld, in het geval van een object dat is vervaardigd uit linnen, spanramen en een lijst die specifiek zijn bedoeld als drager van een geschilderde afbeelding kunnen de afbeelding en het object samen worden aangeduid als schilderij; een afbeelding op een meubelstuk daarentegen kan wel als schilderij worden aangeduid, maar de drager is in dat geval bijvoorbeeld een ladekast of haardscherm. Relatie met andere hiërarchieën: de hiërarchie Informatievormen bevat descriptoren voor objecten die wel op visuele, non-verbale wijze communiceren, maar die hoofdzakelijk een informatieve functie hebben (bijvoorbeeld 'kaarten'), met inbegrip van bepaalde afdrukken die worden geassocieerd met het reproduceren van documenten en technische tekeningen (bijvoorbeeld 'blauwdrukken'). Descriptoren voor decoratieve elementen zijn opgenomen in de hiërarchie Ontwerpelementen (bijvoorbeeld 'rolwerk') en de hiërarchie Componenten (bijvoorbeeld 'acroteriën'), terwijl architecturale vormen die in hoofdzaak structureel en in tweede instantie sculpturaal van aard zijn (bijvoorbeeld 'kariatiden') eveneens bij Componenten zijn ondergebracht. De meeste descriptoren voor de materialen die in een werk worden gebruikt, maken deel uit van de hiërarchie Materialen (bijvoorbeeld 'canvas'); indien echter found objects of bouwmaterialen zijn gebruikt (bijvoorbeeld 'platte borden', 'l-balken') verschijnen deze descriptoren op locaties die aansluiten bij de oorspronkelijke functie van het object. Descriptoren voor de methoden die gebruikt worden bij het vervaardigen van een werk (bijvoorbeeld 'natte collodiumprocedés', 'beeldsnijden') zijn opgenomen in de hiërarchie Procedés en Technieken. Met betrekking tot algemene thematische klassen verschijnen andere descriptoren binnen diverse hiërarchieën, met inbegrip van Gebeurtenissen (bijvoorbeeld 'oorlog') en Abstracte Begrippen (bijvoorbeeld 'mythologie').

Wordt gebruikt voor de installatie van glas, zoals in openingen van gebouwen of in een lijst voor een schilderij.

Hoge bekers die bestaan uit een cuppa in verschillende vormen, die op een stam staan en meestal een deksel hebben. Worden vaak gebruikt voor ceremoniële doeleinden.

Puur linnen dat geschikt is voor schilderdoeken. Belgische linnens worden in het algemeen beschouwd als de fijnste kwaliteit linnen. Sommige soorten worden speciaal geweven of geselecteerd voor kunstenaars.

Wordt gebruikt voor vlakke gebinten in verschillende vormen, waarbij de diagonale delen onder druk staan en de verticale delen onder spanning. Gebruik `Pratt-spanten' wanneer de verticale delen onder spanning staan en de horizontale delen onder druk.

Tussenkomst bij een geschil, voornamelijk tussen arbeiders en het management, door een neutrale partij die onderhandelingen belegt, de argumenten van beide partijen beoordeelt en een - overigens niet bindende - oplossing voorstelt. Te onderscheiden van 'arbitreren', waarbij de neutrale partij wel een bindende beslissing mag nemen.

Genus van ongeveer 500 soorten bladverliezende en groenblijvende struiken met doornige spruiten die inheems zijn in de gematigde en subtropische streken in Europa, Azië, Afrika en Noord- en Zuid-Amerika. Ze zijn nauw verwant aan het genus Mahonia, dat in sommige classificaties is opgenomen in Berberis. Struiken uit Berberis hebben geel hout, gele bloemen met zes bloemblaadjes en in de meeste gevallen doorns met drie stekels aan het begin van de bladstengels. De vrucht is een rode, gele, blauwe, paarse of zwarte bes met één of enkele zaadjes. Van de vruchten van verschillende soorten maakt men jam. Het hout van de stam en de wortels kookt men in water om een geconcentreerde gele kleurstof te extraheren.

Het beëindigen van een geschil door middel van een juridisch proces.

Gestoffeerde leunstoelen die verschillen van andere leunstoelen omdat ze tussen de armleuning en de zitting zijn gestoffeerd.

Bergères met een holle rugleuning. Ze verschillen van bergères met een vlakke rugleuning die 'bergères à la reine' worden genoemd.

Strafwerktuigen bestaande uit een bundel soepele takken of twijgen van verschillende bomen waarmee de gestrafte op de blote huid geslagen werd.

Het beëindigen van een geschil door middel van een informeel proces.

Het proces van keuze maken tussen verschillende mogelijkheden.

Wordt gebruikt voor tekeningen die onderdeel uitmaken van een contractuele overeenkomst, op basis waarvan de aannemer, architect of kunstenaar wettelijk verplicht is om de tekeningen, bouw, het schilderwerk of een andere opdracht te produceren.

Kleine schilden met een handvat aan de binnenkant die in de linkerhand werden gehouden tijdens gevechten te voet; gebruikt van de 13e tot de 17e eeuw.

Te gebruiken voor tentoonstellingen waaraan verschillende exposanten deelnemen om hun producten, diensten of activiteiten onder de aandacht te brengen, waar soms maar niet noodzakelijkerwijs handelstransacties plaatsvinden, en die vaak vergezeld gaan van amusement. Gebruik ‘markten (gebeurtenissen)’ voor bijeenkomsten van kopers en verkopers op vastgestelde tijden en plaatsen ten behoeve van de handel.

Verwijst naar boeddhistische, vooral Tibetaanse schilderijen waarin het oneindige proces van geboorte, dood en wedergeboorte (samsara) wordt voorgesteld als een rad. De vele beelden op het rad stellen de fasen van de samsara voor alsook de morele en mentale factoren die maken dat een individu binnen de samsara blijft. Het rad is in de greep van een demonisch monster dat de dood en de tijdelijkheid symboliseert. Bhavacakra’s worden gewoonlijk aangetroffen op tanka’s of geschilderd in de deuropeningen van Tibetaanse tempels. Het vroegste bewaard gebleven exemplaar is een 6de-eeuws fresco in Ajanta. De tekening van de bhavacakra werd oorspronkelijk ontwikkeld, naar verluidt door Boeddha zelf, als pedagogisch hulpmiddel om boeddhistische waarheden over te brengen op analfabeten. De term betekent in het Sanskriet 'wiel van het bestaan'.

Verschillende bindstijlen en -methoden bestemd voor bibliotheken, uitgevoerd met behulp van een machine, met de hand of door een combinatie van beide, om ervoor te zorgen dat de boeken zo lang mogelijk meegaan. Hieronder vallen ook de eerste binding van periodieke uitgaven in een harde kaft, het kaften van paperbacks, het opnieuw inbinden of het restaureren van oudere boeken, en het voor-binden van nieuwe publicaties waarvan wordt verwacht dat ze veel zullen worden geleend bij openbare bibliotheken.

Kleine penningen, van verschillende metalen en in verschillende vormen, gebruikt als bewijzen of aandenkens voor leden van een christelijke denominatie die de biecht hadden afgelegd of anderszins christelijke sacramenten of communie hadden ontvangen. Voorbeelden kunnen worden gevonden in de lutherse, calvinistische, en andere christelijke tradities

Lijst van de verschillende dranken en consumpties die men in een café kan verkrijgen.

Kunstenaarspenselen met erg lang, fijn haar, gewoonlijk van marter- of eekhoornbont, vaak gebruikt om er strepen mee te schilderen.

Verwijst naar boeken, perkamentrollen, schriftrollen of andere documentvormen die de heilige geschriften van het jodendom of het christendom bevatten. Bijbels kunnen daarnaast verluchtingen bevatten in de vorm van geschilderde scènes of decoraties. De Bijbel bestaat uit twee delen: de Hebreeuwse geschriften oftewel het Oude Testament, oorspronkelijk geschreven in het Hebreeuws (met enkele delen in het Aramees) inclusief de geschriften van het joodse volk, en het Nieuwe Testament, in het Grieks geschreven, waarin het verhaal van Jezus en de oorsprong van het christendom zijn opgetekend. De rooms-katholieke en oosters-orthodoxe versies van het Oude Testament zijn uitgebreider dan die van de protestantse bijbel, aangezien zij bepaalde boeken en delen van boeken accepteren die door de protestanten als apocrief worden beschouwd. De joodse Bijbel omvat alleen de boeken die de christenen kennen als het Oude Testament. De indeling van het joodse en christelijke canon toont grote verschillen. Van oudsher hebben de joden hun geschriften (het Oude Testament) in drie delen verdeeld: de Thora (de 'Wet') of Pentateuch; de Nevi'im (de 'Profeten'); en de Ketuvim (de 'Geschriften') of Hagiographa. De verhalen, de zedenleer en de theologische doctrines in de Bijbel leverden stof voor een immense hoeveelheid kunstwerken die zowel christelijke als joodse thema's verbeelden. Voor de christenen werd de canon van Bijbelboeken in de vroegchristelijke periode vastgelegd; ook nog lang daarna bleven er echter diverse apocriefe geschriften circuleren. Vanaf de late middeleeuwen genoten poëtische en dramatische interpretaties van Bijbelverhalen grote populariteit, wat aanleiding gaf tot een overvloed aan buitencanonieke literatuur die bijdroeg tot belangrijke thema's in de christelijke kunst.

Een natuurlijke was die als nevenproduct wordt gemaakt door bijen bij de productie van honing; wordt voornamelijk gebruikt in poetsmiddelen, kaarsen, wasschilderingen, leerbereiding, hechtmiddelen en cosmetica, als een beschermingslaag bij het etsen en om verf te verzachten.

Schilderijen of afdrukken met een afbeelding van een mooie vrouw. De term betekent ook letterlijk ���afbeeldingen van mooie vrouwen' en is waarschijnlijk ontstaan in de Edo-periode (1615-1868) of de Meiji-periode (1868-1912). Vóór deze periodes noemde men dit soort afbeeldingen ���onna-e' of ���bijin-e'.

Het opnieuw opnemen of toevoegen van een geluidslaag aan een bestaand geluidsspoor, meestal voor het invoegen van een vertaling van de gesproken dialogen in een film. In het algemeen ook: het mixen van verschillende sporen tot één spoor, of in breder opzicht het kopiëren van een bestaande video- of geluidsopname als geheel.

Verwijst naar kleine figuren, dieren en andere kleine details die worden toegevoegd om een schilderij of tekening van een landschap of architectuurcompositie te verlevendigen. Stoffering werd vaak aangebracht door gespecialiseerde kunstenaars, zoals in de 17de eeuw in de noordelijke Nederlanden. De term kan ook verwijzen naar geschilderde, vergulde of andere kleine accenten of verfraaiingen ter versiering van porselein, meubels of andere voortbrengselen van kunstnijverheid.

Verwijst naar een school van Indiase schilderkunst die wordt geassocieerd met het vorstendom Bikaner in het noordwesten van Rajasthan. Van alle Rajasthan-scholen is de Bikaner-school sedert zijn ontstaan, halverwege de 17de eeuw, het sterkst schatplichtig aan de Mogolstijl. Een verbond dat Bikaner eind 16de eeuw met de Mogols had gesloten, resulteerde namelijk in de komst van kunstenaars die in Bikaner-ateliers in het Delhi van de Mogols hadden gewerkt. Telkens terugkerende kenmerken zijn een elegante lijnvoering, zachte kleuren en een voorkeur voor de religieuze en literaire thema's die bij de koninklijke hindoe-opdrachtgevers in de smaak vielen. Tegen het einde van de 18de eeuw ging de stijl meer op die van Rajasthan lijken.

Verwijst naar een regionale school van Pahari-miniatuurschilderkunst die wordt geassocieerd met Bilaspur, in de vallei van de rivier de Sutlej, in het heuvelgebied van Punjab. Vanaf circa 1650 tot 1870 was Bilaspur een belangrijk centrum voor de schilderkunst. De 17de-eeuwse heerser Dip Chand diende de Mogols, en huwelijksbanden hebben hem er mogelijk toe aangezet een schildersatelier op te zetten. In tegenstelling tot het lokale beeldhouwwerk van de 17de eeuw heeft het merendeel van de vroege Bilaspur-schilderkunst geen religieus thema. Het betreft meestal portretten met een naturalistisch karakter, iets waarvoor ze schatplichtig zijn aan de Mogols. In de Bilaspur-schilderkunst van latere datum is het verfijnde karakter van de Mogol-invloeden behouden gebleven, maar de themakeuze is verschoven naar meer algemene traditionele onderwerpen als illustraties van de 'Ragamala' en devotiewerken. Aan het eind van de 18de eeuw werd de schilderkunst van Bilaspur overheerst door buitenlandse invloeden uit Guler en Kangra, en in de eerste decennia van de 19de eeuw was er nog nauwelijks iets van het oorspronkelijke karakter bewaard gebleven, waardoor de stijl in verval raakte.

Lange, meestal houten stokken met verschillende soorten koppen die in bepaalde spellen worden gebruikt om ballen of schijven weg te schieten, bijvoorbeeld bij biljart of het Amerikaanse shuffleboard.

Microscopen die bestaan uit één microscoop voor elk van beide ogen, zo opgesteld dat het specimen vanuit enigszins verschillende hoeken wordt bekeken, waardoor een driedimensionaal beeld ontstaat. Ze worden op grote schaal toegepast in de chirurgie.

Bisj-palen zijn de reusachtige houten voorouderpalen met houtsnijwerk die door het Asmat-volk uit de regio Sepik zijn vervaardigd. De figuren op de palen stellen overleden, door rivaliserende stammen vermoorde stamleden voor. Een telkens terugkerend element in de bisj is de enorme fallus, die de kracht van de mannelijke vruchtbaarheid symboliseert. Deze gedenkpalen werden opgericht voor begrafenisceremonieën waarbij de overledenen werden herdacht. Het ontwerp verschilt, afhankelijk van het gebied of van de groep die de bisj heeft gemaakt.

Kleine flessen bestemd voor het bewaren van bitters, met een metalen druppelaar. Ook flessen van verschillende vormen gebruikt voor het bevatten van patentgeneesmiddelen of andere medische produkten.

Verwijst naar een bouwkundige stijl in de Engelse Midlands die zich kenmerkt door uitgebreid vakwerk waarbij het hout zwart is gebeitst en geordend in geometrische patronen. Het pleisterwerk tussen het houtwerk is wit geschilderd.

Verwijst naar de aardewerkstijl die wordt aangetroffen in het zuiden van Mesopotamië en in het zuidwesten van Perzië gedurende het vijfde millennium v. Chr. De stijl kenmerkt zich door op hoge temperatuur gebrand aardewerk, vaalgeel gepolijst en versierd met zwart geschilderde afbeeldingen. Het aardewerk komt in verschillende vormen voor, waaronder grote gekielde en bolronde schalen.

Verwijst naar platen goud die tot een zeer geringe dikte (meestal circa 0,1 micrometer) zijn gehamerd of gewalst. In de kunst wordt bladgoud sinds circa 1500 v. Chr. toegepast in schilderijen, op beeldhouwwerken, in manuscripten en in de decoratieve kunsten. In de jaren 20 van de 20ste eeuw werd het procedé voor het maken van bladgoud met succes geautomatiseerd.

Te gebruiken voor dunne metaalfolie van tin, tinlegering of aluminium, te gebruiken voor verschillende doeleinden, zoals voor een vochtdichte verpakking van voedsel en tabak, voor voedselverwerkingsapparatuur en in elektrische condensatoren.

Gevormd als een blad, wordt vooral gebruikt om korstmossen en algen te beschrijven met lichamen die verschillend gevormd zijn qua stam en bladeren.

Chinese verhalende landschapsschilderstijl die wordt geassocieerd met de Tang-dynastie. De naam is ontleend aan het gebruik van heldere minerale kleuren door de kunstenaars. Exponenten van deze stijl zijn Qian Xuan, Zhao Mengfu en Li Sixun. Li Sixun (651-716) wordt beschouwd als de grootste meester van de stijl en is met name vermaard om zijn gebruik van kleuren en goud voor rotscontouren, decoratieve elementen en architectuur. De stijl werd voortgezet door een aantal vroege hofschilders uit de Mingperiode.

Vrucht van verschillende soorten van het genus Vaccinium, in het bijzonder V. corymbosum uit Noord-Amerika. De donkerblauwe, zoete, eetbare vruchten worden in verschillende Amerikaanse staten gekweekt.

Formele beschrijvingen van kentekens, banieren en vlaggen of in wapens of wapenschilden die iemand in staat stellen om het juiste beeld te construeren of te reconstrueren.

Apparaten die worden gebruikt voor het mengen van voedsel, met name keukenapparaten die bestaan uit een container met op de bodem een ronddraaiend blad dat op verschillende snelheden voedsel hakt, mengt, pureert of klopt.

Door artillerie verschoten cylindervormige dozen gevuld met kogels van verschillende materialen.

Het verlies of de verandering van kleuring door de inwerking van vloeistoffen, met name water; wordt in verband met schilderen ook gebruikt voor de manier waarop deklagen of de pigmenten daarin overlopen naar of vervloeien in de aangrenzende lagen of oppervlakken.

Te gebruiken voor scherpgekante of puntige voorwerpen, in pre-Columbiaanse Midden-Amerikaanse culturen gebruikt om slachtoffers te doden of bloed te vergieten als offer aan de goden; zij komen voor in verschillende vormen, waaronder door de mens gemaakte objecten zoals messen en scherpe pinnen met handvatten, en natuurlijke objecten zoals doornen en stekels van de pijlstaartrog.

Variabele kleur die verwijst naar verschillende kleuren tussen matig en levendig rood.

Diagrammen waarbij gebruik wordt gemaakt van gemerkte blokken die door rechte lijnen met elkaar zijn verbonden om aan te kunnen geven hoe verschillende delen of fasen zich tot elkaar verhouden.

Speelblokken met op iedere zijde van de verschillende blokken een afzonderlijk stuk van een tafereel of een afbeelding die, wanneer de blokken op de juiste plaats zijn gelegd, het complete plaatje vormen.

Een techniek, meestal een waterverftechniek, waarbij het getekende of geschilderde patroon is ontstaan uit een per ongeluk aangebrachte streep of vlek. Deze techniek is oorspronkelijk in 1786 beschreven door de waterverfschilder Alexander Couzens.

Doorgaans als aquarel uitgevoerde tekeningen waarvan het ontwerp is afgeleid van een toevallig ontstane vlek. Een dergelijke tekening is voor het eerst beschreven in 1786, door de aquarelschilder Alexander Couzens.

Lange, taps toelopende tassen die worden gebruikt om op verschillende manieren vorm te geven aan bladmetaal.

Ongestandaardiseerde pigmentnaam voor verschillende materialen, waaronder synthetisch kopercarbonaat (blauw kopergroen), pigment dat wordt geproduceerd door het vermalen van het kopercarbonaatmineraal azuriet en het pigment smalt.

Meetinstrumenten, meestal in de vorm van platte stokken, met verschillende schaalverdelingen voor het berekenen van de Amerikaanse standaardmaten van planken.

Voornamelijk Spaanse afbeeldingen met voornamelijk stillevens, hoewel ze vaak een deel van de keuken of en een eettafereel uitbeelden. De term werd tot ongeveer 1650 vooral in Spanje gebruikt. Deze genrestukken waren soms gesitueerd in de ruwe openbare eetgelegenheden waarnaar ze zijn genoemd. Door deze associatie werd de term echter ook gebruikt voor een grote verscheidenheid aan genrestukken met afbeeldingen van personages van lage komaf, vaak met eten en drinken. Al in de jaren 90 van de 16de eeuw werden Vlaamse en Italiaanse keuken- en markttaferelen in Spaanse boedelbeschrijvingen 'bodegónes' genoemd. Deze schilderijen werden nagemaakt door Spaanse kunstenaars. Bodegónes, zoals die van Diego Velázquez, werden destijds gezien als onbelangrijk en zelfs onfatsoenlijk. Ze waren meestal monochromatisch om reliëf en volume te benadrukken. Als gevolg van de stillevenelementen van bodegónes werd de term later meer en meer gebruikt voor stillevens in het algemeen. Tot het midden van de 17de eeuw werden Spaanse stillevens, net als de Nederlandse tegenhangers, genoemd naar de specifieke afbeelding.

Verticale doorsneden van de bodem, met de aard en volgorde van de verschillende lagen zoals die zijn ontstaan door afzettingen, verwering of beide.

Te gebruiken voor het beschilderen van het lichaam in verband met ceremoniën, festivals of andere bijzondere gebeurtenissen, of als persoonlijke versiering.

Kasten om boeken in te zetten waarbij meestal meerdere planken door een deur worden ingesloten. Ze verschillen van 'boekenplanken' die een openkast-systeem hebben waar boeken op staan.

Openkast-systeem om boeken in te zetten. Ze verschillen van 'boekenkasten met deuren' waarbij de planken door een deur worden afgesloten.

Afbeeldingen of diagrammen die een verklarende functie hebben of dienen als voorbeeld of visualisatie, en meestal bij een tekst horen. De term wordt het meest gebruikt voor afbeeldingen in boeken of gepubliceerde tijdschriften. Gebruik 'studies (beeldmateriaal)' voor werken die een onderwerp bestuderen of een voorloper zijn op een apart en meer afgerond werk. Gebruik 'miniaturen' of 'verluchtingen' voor schilderingen in manuscripten.

Lange capes met capuchon, aan één stuk geweven en gedragen door Arabieren en monniken. Ook gebruikt voor dergelijke capes die in verschillende perioden werden gedragen door vrouwen in Europa en de Verenigde Staten.

Verwijst naar de cultuur van het historische gebied en koninkrijk, en het latere administratieve district Bohemen. Vaak wordt de naam gebruikt als synoniem voor 'Tsjechisch.' Sinds 1949 is Bohemen geen zelfstandig administratief district meer, en in 1993 ging het gebied op in de huidige Tsjechische Republiek. Er bestaat geen cultureel verschil tussen de termen 'Tsjechisch' en 'Boheems'; het onderscheid is in feite chronologische of historisch.

Houten lambrizering op binnenmuren, meestal van vloer tot plafond en versierd met houtsnijwerk, verguldsel, schilderwerk of soms inlegwerk.

Schaaltjes in verschillende vormen en materialen die worden gebruikt voor het serveren van snoepgoed; ook de exemplaren die onderdeel zijn van bonbonnières. Gebruik 'dessertglazen' voor glazen op voet voor het serveren van snoepgoed.

Soort hominide die alleen voorkomt in de regenwouden in het lage stroomgebied van de Kongorivier. De verschillen met de andere bestaande soort uit het genus Pan, de chimpansee (Pan troglodytes), zijn de volgende: bonobo's zijn slanker, hebben langere ledematen, een smallere borst, een ronder hoofd met een gezicht dat minder ver vooruitsteekt, komen alleen uit de bomen om naar andere bomen te gaan en vertonen ander gedrag, bijvoorbeeld de sociale dynamiek in groepen is anders. In oudere classificaties werden de bonobo en de gewone chimpansee als één soort beschouwd.

Kalksteen die gestreept is of een of meer verschillende kleuren heeft.

Instrumenten die bestaan uit een kromme, veerkrachtige stok waarvan de uiteinden door een koord met elkaar zijn verbonden; wordt om verschillende redenen gebruikt, bijvoorbeeld om een boor heen en weer te laten bewegen.

Onderdelen van gereedschappen van verschillende maten, die in een booromslag of elektrische boor passen en worden rondgedraaid om een gat te boren.

Dik, onbuigzaam papier, gewoonlijk in de vorm van zware vellen bestaand uit verschillende lagen papier.

Voorwerpen vervaardigd uit haar of vergelijkbaar materiaal dat bevestigd is aan een handvat; gebruikt om oppervlakken te beschilderen of schoon of glad te maken.

Amerikaanse schommelstoelen uit de 19e eeuw die afgeleid zijn van Windsorstoelen. Ze hebben een houten zitting die omhoog buigt naar de spijlen van de opmerkelijk hoge gewelfde rugleuning met omgekrulde bovenregel. Ze zijn meestal gedetailleerd beschilderd of bewerkt.

Verwijst naar de stijl van de keramiek die werd geproduceerd door Johann Friedrich Böttger in het begin van de 18de eeuw. Zijn werk bestaat uit roodbruin of zwart steengoed, versierd met in reliëf aangebrachte, ingekerfde, ingelegde, gegraveerde of geschilderde motieven en gelig porselein met een dik glazuur en toegevoegde decoratie.

Tapijten met ongesneden lusdraden die vaak op verschillende niveaus zitten om een gebeeldhouwd effect te geven.

Voorwerpen met twee tot vier kaarsen, van verguld koper met een verstelbare, beschilderde, metalen kap. Geen Nederlands equivalent.

Marqueterie die bestaat uit lagen koper en schildpad die, vooral aan het eind van de 17de en het begin van de 18de eeuw, samen op meubels werden gelijmd. De term komt voort uit de naam van de kunstenaar André-Charles Boulle en zijn zonen, van wie het werk op grote schaal werd geïmiteerd.

Het schrijven van opeenvolgende regels in tegengestelde richting, om beurten van links naar rechts en van rechts naar links, waarbij de letters van de regels die rechts beginnen gespiegeld worden geschreven. Aangetroffen in verschillende oude geschriften in het Grieks en andere talen. Wordt metaforisch gebruikt bij de analyse van verhalende schilderingen, als verwijzing naar compositie die eerst van rechts naar links en vervolgens van links naar rechts is geplaatst.

Elektrisch aangedreven apparaten met verschillende frezen. Worden gebruikt voor het maken van groeven en gleuven in hout.

Te gebruiken voor knots- of kaarsvormige houten of plastic doelen die worden neergezet voor de verschillende variaties van het kegelspel.

Chroomgelooid kalfsleer dat traditioneel zwart wordt geverfd en in twee richtingen wordt gezoomd. Het verschil met 'kalfsleer met wilgenmotief' is dat dit laatste in één richting wordt gezoomd.

Voorbereidende, vrij ver uitgewerkte schetsen, meestal driedimensionaal voor beeldhouwwerken, maar soms ook geschilderd of getekend. Gebruik 'voorbereidende schetsen' voor soortgelijke architectonische schetsen. Gebruik 'maquettes' voor grovere schetsen.

De Bradshaw-stijl wordt tot de oudste gedocumenteerde rotskunststijlen gerekend. Deze monochromatische rotskunst wordt aangetroffen op afgelegen locaties in de Australische Kimberleys. Schilderingen in de Bradshaw-stijl beelden geanimeerde menselijke figuren in zwart, wit en rood oker af; de figuren zijn getekend alsof ze midden in een beweging zijn verstijfd. Er kunnen twee fasen worden geïdentificeerd bij de Bradshaw-kunst, welke worden gekenmerkt door verschillen in haartooi, artefacten en houding. Bradshaw-kunst van recentere datum uit de Kimberleys lijkt sterk op rotskunst uit de Lewis Stick-periode in het westelijke deel van Arnhem Land. Afbraak van het pigment bemoeilijkt de datering van deze kunst, maar bij recent onderzoek is vastgesteld dat de schilderingen circa 17.000 jaar oud zijn.

Leden van een genus van vier soorten in bomen levende zoogdieren die bekend staan om hun trage bewegingen en die inheems zijn in de laaglanden van de tropische bossen van Zuid- en Midden-Amerika. Ze verschillen van de tweevingerige luiaards doordat ze groter zijn, zich iets sneller voortbewegen en vaak in de vork van een boom zitten in plaats van aan takken te hangen.

Te gebruiken voor verschillende vervoermiddelen voor één persoon, die meestal bestaan uit canvas of een dergelijk materiaal dat over een frame is gelegd of gespannen voor het vervoeren van zieken, gewonden of doden. Gebruik 'draagkoetsen' voor rijkelijk versierde vervoermiddelen in de vorm van een doos, vaak met gordijnen, die op palen worden gedragen door mensen of dieren; gebruik 'draagstoelen' wanneer ze de vorm hebben van een draagbare stoel.

Bijlen die voornamelijk in openbare gebouwen worden aangetroffen en waarvan een gedeelte van het blad en soms het handvat rood is geschilderd. Ze zijn bedoeld om te worden gebruikt bij brand.

Familie van ongeveer 45 genera kruiden, struiken, kleine bomen en klimplanten die voornamelijk voorkomen in tropische gebieden. De familie is typisch voor de orde Urticales. Veel soorten, met name brandnetels (Urtica) en Australische netelbomen (Laportea), hebben prikkende haren op de stengels en de bladeren. De bladeren verschillen en het sap is gewoonlijk waterig. De kleine groenachtige bloemen vormen vaak trosjes in de bladoksels. Een plant kan zowel mannelijke als vrouwelijke bloemen dragen.

Kruisen met armen die bijna driehoekig zijn, omdat ze zeer smal zijn waar ze samenkomen en steeds wijder worden naar de uiteinden, zodat het geheel lijkt op een vierkant. Er zijn varianten waarbij de uiteinden niet worden afgesneden om een vierkant te vormen, maar waarbij ze een schildvorm of cirkel vullen.

Verwijst naar handwerken of materialen die worden gemaakt door het verbinden van lussen in een lang of doorlopend eind garen of draad met behulp van twee naalden; met verschillende soorten lussen of steken worden patronen of ontwerpen gemaakt. Sommige breiwerkvormen worden gemaakt met ronde naalden of meer dan twee naalden. Lussen in de lengterichting worden ribbels genoemd; lussen overdwars worden #courses genoemd. Breiwerk wordt meestal verwerkt tot kleding, spreien, kleden of andere huishoudelijke artikelen. De term kan ook verwijzen naar gebreide stoffen die met de hand of machinaal zijn gemaakt van onderling verbonden reeksen lussen van een of meer garens, waarbij elke rij in de voorgaande rij haakt.

Een synthetisch geproduceerd azuurblauw pigment dat wordt gemaakt van koperhydroxide en kopercarbonaat, als vervanger van natuurlijk azuriet. Het heeft deeltjes die ronder en regelmatiger van grootte zijn dan natuurlijk azuriet. Bremer blauw werd waarschijnlijk voor het eerst geproduceerd in de 18e eeuw en werd in de 19e eeuw gebruikt voor zowel het schilderen met tempera als voor op olie gebaseerde verf voor het interieur van huizen.

Afgekorte woorden of verkorte uitdrukkingen die op zichzelf geen woorden vormen, maar staan voor de woorden of uitdrukkingen waar ze een afkorting van zijn. Behalve door letters weg te laten, worden afkortingen vaak gemaakt door verschillende letters te vervangen door een symbool.

Reprografische apparaten, in 1780 uitgevonden door James Watt. Een of meer vellen kopieerpapier werden tegen originele documenten gedrukt, waardoor inkt werd overgebracht. Brievenpersen bestonden in verschillende uitvoeringen, met rollen, bedden en platen, en ook als draagbaar model.

Doosjes van verschillende vorm en materiaal die voornamelijk zijn bedoeld voor het bewaren van een bril. Ze kunnen vrij decoratief zijn en hangen soms aan een ketting, zodat ze op de persoon zelf kunnen worden gedragen.

Verwijst naar een aardewerkstijl, aangetroffen in de noordelijke Levant, in het bijzonder op de vlakte van Amuq, van circa 6000 tot 5500 v. Chr. De stijl kenmerkt zich door vaten die zijn versierd met eenvoudige rood geschilderde motieven op een witte slip.

In het algemeen te gebruiken voor bereid voedsel dat wordt gemaakt van deeg, dat bestaat uit bloem of meel van verschillende planten, water en andere ingrediënten, met of zonder toevoeging van een rijsmiddel. Specifiek te gebruiken voor broden of gebak van deeg met bloem, die worden bereid door middel van bakken.

Chinese schildertechniek met contouren en definitie, waarbij uitsluitend inkt wordt gebruikt om schaduwen, diepte en textuur aan te brengen in het werk.

In het huidige gebruik verwijst het naar lichte tweewielige motorvoertuigen met een kleine motor die zijn ontworpen om zuinig en relatief veilig vervoer aan te bieden met minimale vergunningseisen. Hun functies en mogelijkheden zijn iets anders gedefinieerd in verschillende licentiemodellen. Bijvoorbeeld, volgens de Engelse wet, mag een bromfiets niet meer dan 550 pond (250 kg) wegen, met een maximumsnelheid van ten hoogste 30 mph, en een cilinderinhoud van niet meer dan 50 cc. De (Engelse) erm verwees oorspronkelijk naar gemotoriseerde fietsen, maar gebruik voor dat begrip liever "gemotoriseerde fiets."

Elk metaal, bijvoorbeeld een koperlegering of aluminium, in de vorm van fijne schilfers die als pigment worden gebruikt om het uiterlijk te creëren van een metallic oppervlak.

Verwijst naar de periode en cultuur die wordt geassocieerd met het tweede tijdperk in het drieperiodensysteem dat in 1836 is ontwikkeld door Christian Jürgensen Thomsen. Deze periode kenmerkt zich door het wijdverbreide gebruik van brons, een legering van koper en tin, lood, antimonium of arsenicum bij de vervaardiging van gereedschappen en wapens. De Bronstijd ontwikkelde zich op verschillende momenten in verschillende delen van de wereld, vanaf circa 3500 v. Chr. in Griekenland en China en vanaf circa 1400 v. Chr. in verschillende delen van Europa. In Noord- en Zuid-Amerika is er geen Bronstijd geweest omdat de plaatselijke Steentijdculturen door Europese ontdekkingsreizigers direct met de technologie van de IJzertijd werden geconfronteerd.

Oliedruk waarbij wordt uitgegaan van een vergroting op bromidepapier, zodat een contactnegatief niet nodig is. Het fotopapier wordt na de normale afwerking gebleekt, waarbij het zilverbeeld verdwijnt en een in verschillende mate gelooid gelatinereliëf overblijft. De eerste afdruk kan het eindprodukt zijn, maar ook een model voor het overbrengen van de afbeelding op een andere ondergrond.

Oliedrukken, waarbij wordt uitgegaan van een vergroting op bromidepapier, zodat een contactnegatief niet nodig is. Het fotopapier wordt na de normale afwerking gebleekt, waarbij het zilverbeeld verdwijnt en een in verschillende mate gelooid gelatinereliëf overblijft. Hiervan worden afdrukken gemaakt.

Bruggen met leggers die op verschillende hoogtes zijn gezet.

Een vorm van houtrot die wordt veroorzaakt door een schimmel die zowel de cellulose als de aanverwante pentosanen aantast, maar de lignine min of meer onaangetast laat; de massa die hierdoor ontstaat is poederig en komt voor in verschillende tinten bruin.

Algemene term die verwijst naar een aantal verschillende middelgrote soorten walvisachtige zoogdieren, gewoonlijk voorbehouden aan soorten met een kortere en bredere snuit dan andere soorten (dolfijnen genoemd).

Een variant van Pruisisch blauw die vaak wordt vermengd met bariumsulfaat. Brunswick blue wordt niet gebruikt in de verven van kunstschilders.

Tapijten die zijn gemaakt met kamgaren van verschillende kleuren dat eerst in een basisweb van sterk linnen draad wordt geplaatst en daarna in lussen wordt getrokken om het patroon te vormen.

Engelse en Amerikaanse krukken, respectievelijk uit de 16e en het begin van de 17e eeuw, die meestal waren gestoffeerd en bedekt met weelderige stoffen en franjes. De benaming wordt ook gebruikt voor verschillende kleine, lage krukken, meestal met gekraagde poten.

Wordt van oudsher gebruikt voor bescheiden huizen met één verdieping, van oorsprong met een rieten dak en afgeleid van voorbeelden uit India; wordt daarnaast in Brits verband gebruikt voor vrijstaande huizen met één verdieping; wordt in Amerikaans verband meer specifiek gebruikt voor huizen met één tot anderhalve verdieping, vaak gekenmerkt door een lage gevel of een schilddak en meestal met ver uitstekende, ondersteunde dakranden, dakkapellen en opvallende veranda's; populair in de Verenigde Staten.

Beelden van rooms-katholieke heiligen en van Christus aan het kruis, gemaakt in Mexico en Spaanssprekende delen van de Verenigde Staten van de Spaanse koloniale tijd tot het heden, in grootte variërend van klein (5 à 10 cm) tot levensgroot, vrijstaand gebeeldhouwd uit hout, meestal populier of grenen, voorzien van een laagje gesso en beschilderd in heldere kleuren. Ze kunnen zijn gemaakt uit één stuk of uit verschillende delen, vaak geleed of met pinnen aan elkaar bevestigd met behulp van stof of stroken leer, en worden soms in kleding gehuld.

Verwijst naar een productieve Indiase schilderschool die verbonden is met het vorstendom Bundi in het zuidoosten van Rajasthan. Het andere grote centrum van de Bundi-schilderschool was het naburige vorstendom Kotah, waarmee Bundi ook familiebetrekkingen onderhield. Andere idioomvormen van de Bundi-stijl, zoals Indargarh, Khatoli, Toda Rai Singh, Raghugarh, Uniara en Kapren, hebben zich eveneens ontwikkeld uit deze school, die aanvankelijk uitsluitend door de Bundi-heersers werd ondersteund. De Mogolinvloeden lieten zich met name gelden in de Rajasthan-school, die een periode vanaf de 17de eeuw tot het einde van de 19de eeuw omvat. Bundi-schilderijen vertonen ook overeenkomsten met de Deccan-schilderijen uit het zuiden, een regio waarmee de heersers van Bundi en Kotah intensieve contacten onderhielden. De schilderijen werden meestal uitgevoerd als wandschilderingen in het paleis of als miniatuurkunst. Kenmerken van de Bundi-school zijn bewegende figuren, ronde hoofdvormen, symmetrische, waaiervormige platanen, weelderige plantengroei, spectaculaire nachtluchten en een opvallende weergave van water (lichtgekleurde wervelende vormen tegen een donkere achtergrond). Met name de schilderijen die werden geproduceerd onder Rao Bhao Singh (heerste van 1658-81) en Rao Anurad Singh (heerste van 1681-95) hadden een herkenbaar, gerijpt en verfijnd karakter. Bovendien was de repertoirekeuze vergroot. De schilders in Kotah hadden belangrijke opdrachtgevers als Rao Jagan Singh (heerste van 1658-84), Maharao Umed Singh (heerste van 1770-1819), Maharao Ram Singh (heerste van 1827-66) en Maharao Shatru Sal (heerste van 1866-89); vooral populair waren de weelderige schilderijen van jachttaferelen waarin de heerser een rol speelde, uitgevoerd in de vorm van wandschilderingen of als miniaturen.

Verschillende soorten meubels voor lezers of schrijvers die meestal een vlak schrijfblad, laden en andere ruimten hebben.

Oorlogen tussen verschillende groepen of partijen binnen hetzelfde land.

Heuveltjes van vergruisde stenen en vaak houtskool, met een haard en een trog erbij. De troggen werden direct uit het gesteente gehouwen en waren daardoor waterdicht, of ze werden waterdicht gemaakt met hout of klei. Men vindt ze in Ierland en Groot-Brittannië en op verschillende plaatsen in Noord-Europa. Ze stammen uit de periode die loopt van het neolithicum en de ijzertijd tot de vroege Middeleeuwen; de meeste zijn ontstaan tussen 1900 en 800 v.Chr. Men denkt dat de vergruisde stenen de resten zijn van stenen die in de haard werden verhit en die men gebruikte om het water in de trog te verwarmen om voedsel te koken, dranken te brouwen, te baden, stoffen te verven of leer te bewerken.

Oorspronkelijk Japanse avant-gardedansvorm. De eerste Butoh-uitvoering werd in 1959 door Tatsumi Hijikata gegeven. De uitvoeringspraktijk van Butoh verschilt, en kan elementen uit de dans, het theater en de uitvoerende kunsten bevatten, afhankelijk van de uitvoerende groepen of personen. Centraal bij Butoh-uitvoeringen staan vaak een groteske uitbeelding en fysiek uithoudingsvermogen.

Leden van een orde van papegaaiachtigen bestaande uit 21 levende soorten die worden aangetroffen in Australië, op Nieuw-Guinea en op de Salomonseilanden. Ze kenmerken zich door een gebogen snavel en voeten met twee voorwaartse en twee achterwaartse tenen, en verschillen van echte papegaaien door hun opvallende beweegbare kuif, de aanwezigheid van een galblaas en een kleurpatroon van wit, zwart of grijs met toefjes rood of geel in plaats van het heldere groen en blauw van echte papegaaien.

Tekeningen samengesteld door verschillende personen waarbij elke deelnemer de vorige bijdragen niet mag zien. Vooral populair bij de surrealisten.

Verwijst naar een zeer specifieke stijl van zwartfigurig aardewerk, voornamelijk hydria’s, uit circa 530 tot 500 v. Chr., gevonden in Etrurië. Waarschijnlijk werd dit aardewerk gemaakt in Caere, het huidige Cerveteri bij Rome (Italië). De tekeningen zijn van zeer hoge kwaliteit en het schilderwerk is opmerkelijk kleurrijk. De vorm en decoratie van de hydria’s verschillen van voorbeelden uit dezelfde tijd die elders in de Griekse wereld werden gemaakt.Als decoratie zijn vooral lotusbloemen, klimopkransen, palmetfriezen en mythologische taferelen gebruikt.

Mallen, vaak van metaal of aardewerk, die worden gebruikt voor het bakken van cakes in verschillende vormen, zoals de vorm van een dier.

Verwijst naar de Hellenistische aardewerkstijl die is genoemd naar de opgravingen in Cales, Caserta (Italië). De stijl kenmerkt zich door vaten, meestal in de vorm van bekers, schalen of lampoliehouders, versierd met ontwerpen in reliëf. De reliëfs zijn imitaties van metaalwerk en meestal gemaakt met behulp van mallen die men kopieerde van eigentijdse Hellenistische en vroegere prototypes. In andere gevallen zijn de reliëfs opgelegd op zwart geglazuurde vazen in verschillende vormen.

Genus van middelgrote tot grote bomen die in de tropische gebieden van Amerika voorkomen en een glanzende roodbruine schilferende schors hebben.

Kleine reliëfs gesneden in edelstenen, halfedelstenen, glas, keramiek of schelpen met lagen van verschillende kleuren, zodanig dat de voorstelling in een bepaalde kleur afsteekt tegen een anders gekleurde achtergrond.